του Γιάννη Κωσταρή
Ο Κ, άνθρωπος που δεν μασάει τα λόγια του μπαίνει στο εκλογικό κέντρο, χαιρετά και παίρνει τα ψηφοδέλτια.
«Ρε παιδιά το μεγάλο είναι για το δήμο και το μικρό για τις άλλες; για να μην τα μπερδέψω. α ρε που μας καταντήσανε· κείνα που κατηγορούσα μια ζωή να τα κάνω και γω. αφού ούτε ακούω, ούτε βλέπω ήρτα να ψηφίσω…»
Εκλέχθηκαν άραγε οι καλύτεροι, αυτοί που έχουν τις περισσότερες δυνατότητες να προσφέρουν στην τοπική κοινωνία; Μικρή σημασία έχει η προσωπικότητα, η πολιτική δράση και στάση, ο δημόσιος λόγος του υποψήφιου. Στις μικρές κοινωνίες οι περισσότεροι ψηφίζουν με βάση γνωστούς, φίλους, υποχρεώσεις κτλ.
Αυτός που έχει καλύτερες «άκρες», τους κατάλληλους ανθρώπους που θα πλησιάζουν τους απρόβλεπτους πολίτες (και σ’ αυτή την περίπτωση ψηφοφόρους) και είτε με ευγενικό, είτε με πιεστικό τρόπο, είτε γιατί έχουν το θάρρος ή το θράσος, θα τους πείσουν ή θα τους αναγκάσουν να ψηφίσουν τον συγκεκριμένο υποψήφιο. Ανθρώπους, για διάφορους λόγους, αποκλισμένους από την κοινωνική ζωή των μικρών κοινωνιών, στις εκλογές τους θυμούνται όλοι. Πόρτες που δεν τις χτυπά κανείς δέχονται εφνιδιαστικές επισκέψεις συγγενών, παλιών γνωστών και οποιουδήποτε μπορεί να ασκήσει πάνω τους επιρροή. Το σαφάρι κορυφώνεται έξω από τα εκλογικά κέντρα όπου αρκετοί υποψήφιοι και οι συνεργάτες τους με ντοσιέ γεμάτα σταυρωμένα ψηφοδέλτια έχουν στήσει καραούλι.
Στις τοπικές αυτοδιοικητικές εκλογές μπορεί να μην ψηφίζουν τα δέντρα αλλά ψηφίζουν σχεδόν όλοι, η αποχή είναι πλασματική γιατί οι εκλογικοί κατάλογοι περιλαμβάνουν αρκετούς νεκρούς και πολλούς εσωτερικούς μετανάστες, που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να έρθουν.
Δεν έχουμε μάθει να λειτουργούμε ως πολίτες, να κρίνουμε και να αποφασίζουμε, να δίνουμε ευκαιρίες στους νέους, να συνεκτιμούμε το ήθος και την επαγγελματική, κοινωνική και πολιτική δράση των υποψηφίων. Κερδίζουν οι υποψήφιοι που έχουν δυνατό μηχανισμό υποστήριξης, που μπορούν να μπουν σε πολλά σπίτια, να μεταφέρουν πολλούς ηλικιωμένους, να κάνους επικερδείς συνεργασίες με άλλους υποψηφίους. Μπορεί αρκετοί από αυτούς να το αξίζουν, να είναι οι καλύτεροι για την τοπική κοινωνία, αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Ελάχιστοι τους αξιολογούν και τους ψηφίζουν για τις δυνατότητες τους. Πορευόμαστε με βάση την οικογένεια, τους φίλους και τους γνωστούς μας· ένα προστατευτικό κουκούλι που μας βοηθά και το βοηθούμε. Αυτός είναι ο κόσμος μας, το στενό περιβάλλον μας.
Φοβόμαστε το νέο και το διαφορετικό και προτιμούμε να το αγνοούμε ή να το δαιμονοποιούμε και να το ειρωνευόμαστε. Ζούμε σαν να είμαστε εγκλωβισμένοι σε λίμνη ανάμεσα σε ψηλά βουνά και όχι σε νησί που ταξιδεύει στη θάλασσα.
Καλή επιτυχία στη νέα δημοτική αρχή.
Μπορείς αναμιγνύοντας παλιά και νέα υλικά να φτιάξεις όμορφα πράγματα, υποθέτω και καλό δημοτικό συμβούλιο, αρκεί να μπορείς να εμπνεύσεις τους ανθρώπους ώστε να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους.
σημείωση
ένα μεγάλο μέρος του ενεργού πληθυσμού της χώρας, οι μετανάστες, δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, πολλοί από αυτούς έχουν γεννήσει εδώ τα παιδιά τους και ζουν περισσότερα από 15 χρόνια στην ελλάδα.
