γράφει ο Γιώργος Χατζελένης
Την περασμένη βδομάδα γέμισαν οι δρόμοι των Βρυξελλών από χιλιάδες εργαζόμενους, ενάντια στο νέο νόμο για τα εργασιακά, παρόμοιο με το νομοσχέδιο που έχει φέρει τον ξεσηκωμό στην Γαλλία εδώ και δυο βδομάδες.
Για να γίνει πιο ξεκάθαρος ο εργασιακός μεσαίωνας, ο οποίος έχει αρχίσει να εδραιώνεται στην Ευρώπη, θα αναφερθώ σε κάποιες από τις αλλαγές που φέρνει ο νέος νόμος. Οι συλλογικές συμβάσεις πάνε περίπατο και τα συνδικάτα παύουν να υφίστανται. Κάθε εργοδότης θα μπορεί να αυξήσει το ημερήσιο ωράριο των εργαζομένων του μέχρι κι 11 ώρες (χωρίς πληρωμή υπερωριών) ενώ για τους νέους εργαζόμενους προβλέπεται ένα καθεστώς πρόσκαιρης εργασίας… για όλη τους τη ζωή.
Παρά την αναταραχή που προκλήθηκε, η βελγική κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να ακολουθήσει την γραμμή Ολάντ-Βάλς, με τον πρωθυπουργό Σαρλ Μισέλ να δηλώνει πως «με τις μεταρρυθμίσεις η χώρα θα γίνει πιο ελκυστική στους επενδυτές». Την ίδια στιγμή ο βελγικός λαός είναι αποφασισμένος να κρατήσει την ίδια στάση κι ορμή, που διατηρούν μέχρι σήμερα οι Γάλλοι.
Ωστόσο οι Βέλγοι πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Θέλοντας να δείξουν την αλληλεγγύη τους προς όλους τους νέους εργαζόμενους της Ευρώπης, θύματα των πολιτικών της λιτότητας, συγκρότησαν τη «Συμμαχία των Νέων», η οποία μαζί με άλλα κινήματα, αντιδρά στα νέα μέτρα που έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται στις ευρωπαϊκές χώρες (η Ελλάδα πρωτοπόρος σ’ αυτά), έχοντας επίγνωση των ολέθριων συνεπειών τους. Μία γενιά χαμένη…
Κι ενώ το Βέλγιο έχει αρχίσει να κοχλάζει επικίνδυνα, ο γαλλικός λαός εντείνει τις κινητοποιήσεις του με καταλήψεις σε διυλιστήρια κι αποκλεισμούς λιμανιών, δεξαμενών καυσίμων και δημόσιων μεταφορικών μέσων, μία βδομάδα πριν ξεκινήσει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.
