2 ιστορίες ασυνόδευτων παιδιών που πέρασαν από το Μερσινίδι στην έκθεση της Human Rights Watch
Πλήθος παιδιών από χώρες που μαστίζονται από πολέμους, τα οποία συχνά ταξιδεύουν μόνα τους, προσπαθούν να ξεφύγουν από τις παραβιάσεις δικαιωμάτων που σημειώνονται στις πατρίδες τους και να αναζητήσουν ένα ασφαλές περιβάλλον στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δήλωσε σήμερα η Human Rights Watch. Πολλά παιδιά προσπαθούν να γλιτώσουν από τη στρατολόγηση, τους παιδικούς γάμους και τις επιθέσεις σε σχολεία ή να ξεφύγουν από άλλες συνέπειες του πολέμου στη Συρία και στο Αφγανιστάν ή από τις διακρίσεις κατά των αφγανών προσφύγων στο Ιράν.
Τον Μάιο του 2015, η Human Rights Watch πραγματοποίησε συνεντεύξεις με περισσότερους από 100 νεοαφιχθέντες αιτούντες άσυλο και μετανάστες στα ελληνικά νησιά της Λέσβου, της Χίου, της Σάμου, της Λέρου και της Κω. Όλοι είχαν καταφθάσει διά θαλάσσης από την Τουρκία τον προηγούμενο μήνα. Από τα 41 παιδιά με τα οποία πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις, τα περισσότερα κατάγονταν από τη Συρία και το Αφγανιστάν. Εικοσιτέσσερα εξ αυτών, στη συντριπτική πλειονότητά τους αγόρια ηλικίας από 15 έως 17 ετών, ταξίδευαν χωρίς κάποιο μέλος της οικογένειάς τους.
Κόλαφος η έκθεση της Human Rights Watch για το Μερσινίδι
Στην έκθεση της Human Rights Watch γίνεται αναφορά για το Κέντρο Κράτησης Μερσινιδίου, το οποίο περιγράφεται ως ένα «κλειστό κέντρο κράτησης, περιφραγμένο με αγκαθωτό συρματόπλεγμα», «όπου τα παιδιά πολλές φορές κρατούνται μαζί με ενηλίκους σε συχνά υπερπλήρεις και ρυπαρούς χώρους» στο οποίο διαπιστώθηκε ότι «παιδιά και ενήλικοι προσπαθούν να προφυλαχθούν από τον ήλιο σε αυτοσχέδια υπόστεγα, φτιαγμένα από ρούχα και κουβέρτες». Σκεφτείτε πως θα περιέγραφαν την κατάσταση αν έβλεπαν τους χώρους του Μερσινιδίου μετά τη μπόρα της προηγούμενης Παρασκευής.
Ανάμεσα στις ιστορίες που έδωσε στη δημοσιότητα η Human Rights Watch 2 ιστορίες ασυνόδευτων προσφύγων που πέρασαν από το Μερσινίδι, ενδεικτικές της κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι ανήλικοι πρόσφυγες που διακινδυνεύουν να ταξιδέψουν μόνοι τους επειδή πιστεύουν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή.
Leylo: Δεν βλέπω να πηγαίνουμε πουθενά
Η Leylo, μια 16χρονη Σομαλή που ταξίδευε μόνη της επί τρεις μήνες για να φτάσει στην Ελλάδα, είχε παραμείνει στο υπερπλήρες κέντρο κράτησης της Χίου για σχεδόν δύο εβδομάδες. Ανέφερε ότι άλλα άτομα υπό κράτηση έλεγχαν την πρόσβαση στις τουαλέτες και, κατά συνέπεια, υπήρχαν φορές που δεν είχε τη δυνατότητα να τις χρησιμοποιήσει. «Μας συμπεριφέρονται συνεχώς σαν να είμαστε παιδιά και λένε θα φύγεις αύριο, θα φύγεις αύριο, αλλά δεν βλέπω να πηγαίνουμε πουθενά».
Zahar: Είμαι 16 ετών, αλλά δήλωσα 19
Ο Zahar, από το Αφγανιστάν, παραχώρησε συνέντευξη αμέσως μόλις αφέθηκε ελεύθερος από το κέντρο κράτησης στη Χίο. Ανέφερε ότι είναι 16 ετών, αλλά στην αστυνομία δήλωσε ότι είναι 19: «Αν τους το έλεγα, θα με κρατούσαν και δεν ήθελα να μείνω». Ανέφερε ότι πολλά παιδιά που ταξιδεύουν μόνα τους γνώριζαν την προοπτική της παρατεταμένης κράτησης και δήλωσαν ηλικία 18 ή 19 ετών.
HRW: Η Ελλάδα να διασφαλίσει κατάλληλες συνθήκες υποδοχής στα νησιά
Κατά την άφιξη στην Ελλάδα, τα ασυνόδευτα παιδιά μπορεί να τεθούν υπό κράτηση για πολύ περισσότερο χρόνο από ό,τι οι ενήλικοι, ενόσω οι αρχές αναζητούν χώρο σε κέντρα υποδοχής παιδιών σε ολόκληρη την Ελλάδα. Παρότι υποτίθεται ότι ο σκοπός των κέντρων υποδοχής είναι να προστατεύουν τα παιδιά, πολλά παιδιά εκλαμβάνουν ως τιμωρητική την παρατεταμένη αυτή κράτηση. Κατά συνέπεια, πολλά ισχυρίζονται ότι είναι 18 ή 19 ετών, ώστε να αφεθούν ελεύθερα να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Αθήνα και προς άλλες χώρες της ΕΕ.
Η Human Right Watch τονίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να διασφαλίσει κατάλληλες συνθήκες υποδοχής στα νησιά, με ιδιαίτερη έμφαση στις ανάγκες και στο υπέρτατο συμφέρον των παιδιών, συμπεριλαμβανομένων όσων ταξιδεύουν μόνα τους. Οι ελληνικές αρχές πρέπει να επισπεύδουν τη διεκπεραίωση των διαδικασιών για τις οικογένειες με παιδιά και για τα ασυνόδευτα παιδιά και να αποφεύγουν την κράτηση των παιδιών, σύμφωνα με τις συστάσεις της Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Παιδιού και να διασφαλίσουν επαρκή χωρητικότητα στα κέντρα υποδοχής για ασυνόδευτα παιδιά και ανήλικους μετανάστες και αιτούντες άσυλο, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί κατά το δυνατόν η κράτηση εν αναμονή της μεταφοράς τους στα εν λόγω κέντρα.