Με σύνθημα «Κανένας εγκλεισμός δεν είναι φιλόξενος. Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά στρατόπεδα συγκέντρωσης» θα πραγματοποιηθεί το 2ήμερο 24-25 Ιουλίου το 1ο Φεστιβάλ Αλληλεγγύης με σκοπό την συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης και χρημάτων για την αγορά ιατροφαρμακευτικών ειδών για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που έρχονται εκδιωγμένοι βίαια απο τοπους τους, στο νησί μας.
Στόχος των διοργανωτών επίσης, είναι η ενημέρωση περισσότερου κόσμου γύρω απο το θέμα της μετανάστευσης και των συνθηκών κράτησης ώστε να δημιουργηθεί μια σταθερή ομάδα αλληλεγγύης, η οποία θα λειτουργει αντιιεραρχικά και με τακτές συνελεύσεις και θα αποφασίζει για δράσεις σχετικά με τα προβλήματα των μεταναστών.
Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ
Παρασκευή 24 Ιουλίου στο Δημοτικό Κήπο Χίου
18:00: Εργαστήρι για παιδιά
19:30: Εισήγηση, Προβολή Ντοκιμαντέρ και Συζήτηση με θέμα: »Προτάσεις και τρόποι παρέμβασης στο μεταναστευτικό ζήτημα στη Χίο»
Θα ακολουθήσει ρεμπέτικο γλέντι με τον Πάρη και τον Βαγγέλη.
Καθ’ολη τη διάρκεια της πρωτης μερας θα υπάρχει συλλογική κουζίνα.
Σάββατο 25 Ιουλίου στο Δημοτικό Στάδιο Χίου
(επι της Μιχάλων ανάμεσα στο ΕΠΑΛ και το 2ο Δημοτικό)
LIVE με τους:
Moving Wolves Crew (Χίος)
Κουπεπε (Χίος)
N’arrow (ex Intifada) (Αθήνα)
Καθ΄όλη τη διάρκεια της δεύτερης μέρας θα υπάρχει ψησταριά με σουβλάκια, ενώ και τις δύο μερες θα λειτουργεί αυτοοργανωμένο μπαρ με μπύρες, κρασί και τσίπουρο, καθώς και χαριστικό μπαζάρ ρουχων.
Το «μανιφέστο» των διοργανωντών
Καθημερινά στις ακτές της Μεσογείου φθάνουν εκατοντάδες πρόσφυγες πολέμου, άγρια εκδιωγμένοι από τους τόπους τους. Άνθρωποι όλων των ηλικιών ξεβράζονται στις ακτές πνιγμένοι ή στοιβάζονται σε αποθήκες-στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθώς δεν «χωράνε» στην «πολιτισμένη» δύση. Ένα τέτοιο κέντρο κράτησης υπάρχει και στο Μυρσινίδι. Το ελληνικό κράτος προσφέρει «φιλοξενία» σε εκατοντάδες μετανάστες/στριες, στοιβάζοντάς τους σε άθλια κοντέινερ ανάμεσα σε νερόλακκους, μπάζα και σκουπίδια, παρέχοντας τους με το σταγονόμετρο τις στοιχειώδεις ανάγκες. Η μεταφορά και η κράτησή τους στο Μυρσινίδι, κρανίου τόπος, αποκομμένο και απομακρυσμένο από το κοινωνικό κέντρο, έχει ως στόχο αφενός την πλήρη άγνοια και αδιαφορία των Χιωτών αφετέρου την περιθωριοποίηση των μεταναστών με την επικράτηση της λαθεμένης άποψης ως προς την καθαρότητα των μεν και της μιασματικής υπόστασης των δε. Ταυτόχρονα οι κρατούμενοι/ες έχουν να αντιμετωπίσουν τη βία του εγκλεισμού και την στέρηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Πέρα από τις ερμηνείες των ΜΜΕ υπάρχει η αμείλικτη πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που έχει τόσο ανθρώπινες όσο και πολιτικές διαστάσεις, άνθρωποι που ζουν σε ένα νομικό καθεστώς κυριολεκτικά ανυπαρξίας. Η τιμωρία τους για την «λαθραία» τους ύπαρξη. Η θέση μας ως αλληλέγγυοι/ες στους μετανάστες/στριες είναι αυτονόητη. Οι συνθήκες κράτησής τους, αλλά και η υποτίμηση της ζωής και εργασίας τους δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από μια εικόνα για το τι επιφυλάσσουν τα αφεντικά για το σύνολο της εργατικής τάξης, όσο κι αν άλλαξε το λεκτικό περιτύλιγμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Οι συνεχείς αναδιπλώσεις της κυβέρνησης τόσο σε επικοινωνιακό όσο και σε διοικητικό επίπεδο, δεν αφήνουν άλλα περιθώρια για παραμύθια και στρογγυλέματα. Τα κέντρα κράτησης μεταναστών παραμένουν και ενισχύονται: Κρατώντας έγκλειστους χιλιάδες ανθρώπους βάσει της εθνικής τους ταυτότητας καλλιεργώντας συνειδήσεις κανιβαλισμού και υποταγής σε ντόπιους και μετανάστες οπλίζοντας τους κυρίαρχους στον πόλεμο για την υποτίμηση των ζωών μας.
Κανένας εγκλεισμός δεν είναι φιλόξενος. Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά στρατόπεδα συγκέντρωσης