γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Δυο χρόνια πέρασαν από τη μέρα που «ανακαλύψαμε» ότι οι φασίστες στην Ελλάδα μπορούν και να δολοφονήσουν. Είχαν προηγηθεί αρκετές επιθέσεις σε πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων και δολοφονίες. Ωστόσο εκείνες δεν στάθηκαν ικανές να μας ταρακουνήσουν. Οι ειδήσεις, αν έφταναν στα ΜΜΕ, περνούσαν στα ψιλά, οι φήμες ότι επρόκειτο για «εσωτερικές διαφορές» έδιναν και έπαιρναν, το θέμα δεν αφορούσε εμάς, τους γηγενείς, αλλά κάποιους άλλους.
Και κείνο το μοιραίο βράδυ, που δεν ήταν και τόσο μοιραίο, μιας και είχε πολλάκις επισημανθεί ότι ήταν θέμα χρόνου να συμβεί, ένας νέος άνθρωπος έπεσε νεκρός. Ένα νέος «από εμάς». Και τα ΜΜΕ ανακάλυψαν παλιές περιπτώσεις, έβγαλαν στον αέρα ανθρώπους που είχαν ζήσει τη φρίκη της ρατσιστικής βίας, η δικαιοσύνη σοκαρισμένη ζήτησε συλλήψεις και οι οθόνες μας γέμισαν με τους μέχρι πρότινος συνομιλητές τους να οδηγούνται σιδηροδέσμιοι στη ΓΑΔΑ.
Δυο χρόνια μετά, η Χρυσή Αυγή παραμένει ένα από τα κόμματα της Βουλής, οι εκπρόσωποι της βέβαια δεν παρελαύνουν πλέον από τα τηλεοπτικά πάνελ, ωστόσο η ρητορική τους αναπαράγεται επάξια από άλλα πολιτικά κόμματα. Και ξαφνικά, χθες το πρωί, ο ελεύθερος πλέον αρχηγός της – μετά την παρέλευση του 18μηνου – παραδέχτηκε την πολιτική ευθύνη του κόμματος του για τη δολοφονία του Φύσσα, όχι όμως και την ποινική. Αυτή η δημόσια παραδοχή ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην αίθουσα του δικαστηρίου, όπου διεξάγεται η δίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματική οργάνωση, ανοίγοντας το δρόμο για την καταδίκη των ιθυνόντων.
Ωστόσο το θέμα δεν παίζεται στις δικαστικές αίθουσες, αλλά στο δρόμο και την κοινωνία. Δεν αρκεί μια καταδίκη στα δικαστήρια. Η μάχη δίνεται στις γειτονιές, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς όπου η ακροδεξιά, φασιστική ρητορική βρίσκει ευήκοα ώτα, ειδικά σε αυτή την οικονομική συγκυρία και εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθεί η Ευρώπη και επιβάλει στην Ελλάδα – που την αποδέχεται. Και η άποψη ότι τα γραφεία της Χρυσής Αυγής δεν πρέπει να τα κλείσει το κράτος ή η δικαιοσύνη, αλλά η κοινωνία, παραμένει ζητούμενο και ευθύνη όλων μας περισσότερο από ποτέ.
