γράφει ο Τέλης Τύμπας
«Σε εθνική οικονομική τραγωδία καταλήγει το εγχείρημα των ανακεφαλαιοποιήσεων, καθώς οι τράπεζες περνούν ‘αντί πινακίου φακής’ στα χέρια ξένων επενδυτών, ενώ το Δημόσιο υφίσταται τεράστια ζημία, η οποία με βάση τις τρέχουσες αποτιμήσεις υπερβαίνει τα 40 δισ. ευρώ». Δεν είναι απόσπασμα από επαναστατικό τύπο αλλά από άρθρο στο sofokleous.gr. Διαιρώντας τα 40 δισ. με τον αριθμό των κατοίκων της χώρας (10 εκατ.) προκύπτει ότι, κατά μέσο όρο, κάθε κάτοικος της χώρας χάνει 4 χιλιάδες ευρώ. Πολλαπλασιάζοντας με τον αριθμό των κατοίκων της Χίου (50 χιλιάδες) προκύπτει περαιτέρω ότι οι κάτοικοι του νησιού χάνουν 200 εκατομμύρια ευρώ. Στα γρήγορα, fast-track που θα λέγαμε και στην γλώσσα της εποχής. Πώς έγινε αυτό; Το εξηγεί με σαφήνεια η ίδια ανάλυση: «Σχεδόν ολοσχερή απώλεια των τοποθετήσεων τους υφίστανται επίσης ιδιώτες μικροεπενδυτές, ασφαλιστικά Ταμεία και κρατικοί φορείς, που κατείχαν τραπεζικές μετοχές και δεν τους επετράπη να συμμετάσχουν στις ΑΜΚ. Αξιοποιώντας τους όρους που επιβλήθηκαν για την κάλυψη των κεφαλαιακών αναγκών, τα ξένα funds και οι διεθνείς οίκοι κατόρθωσαν να διαμορφώσουν τις τιμές διάθεσης των νέων μετοχών σε επίπεδα που αντιστοιχούν σε σχεδόν μηδενική αξία των τραπεζών. Πληρώνουν δηλαδή σαν να αποκτούν μερίδιο σε νεοϊδρυόμενες τράπεζες, χωρίς δίκτυα, καταθέσεις, χορηγήσεις, ακίνητα και ρόλο-κλειδί στην ελληνική οικονομία.»
Για να γίνει η οικονομική αυτή τραγωδία πιο απτή σε σχέση με τη Χίο, ας σκεφτούμε τα δεκάδες ακίνητα-φιλέτα στα οποία στεγάζονται ή κατέχουν τράπεζες στη Χίο. Είναι σαν να παραχωρήθηκαν στα ξένα funds και τους διεθνείς οίκους έχοντας συμφωνήσει (οι κάτοικοι της Χίου) ότι έχουν μηδενική αξία. Πρόκειται για ένα μόνο μέρος αυτού που η ίδια ανάλυση στο sofokleous.gr αποκαλεί «πράξη δωρεάς», στη συγκεκριμένη περίπτωση των κατοίκων της Χίου προς ξένα funds και διεθνείς οίκους. Τραγωδία εθνική, τραγωδία προσωπική (ακραία μάλιστα ταξική, καθώς το ποσό των 4 χιλιάδων ευρώ γίνεται προφανώς πιο δυσβάστακτο όσο περνάμε από τους πλούσιους στη μεσαία τάξη και τους πιο αδύναμους). Τραγωδία για κάθε τοπική κοινωνία, όπως αυτή της Χίου, η οποία παραχώρησε δωρεάν, fast-track, 200 εκατομμύρια ευρώ. Τραγωδία που έλαβε χώρα στα σιωπηλά, την ίδια στιγμή που τοπικά ΜΜΕ ενθάρρυναν τον πανηγυρισμό για μια επένδυση 100 εκατ. ευρώ fast-track στο νησί. Θα είναι πράγματι αυτά τα 100 εκατ. χρήματα ιδιώτη/ιδιωτών ή και αυτή η υποτιθέμενη ιδιωτική επένδυση θα βασιστεί τελικά σε διεκδίκηση-απόσπαση δημοσίων πόρων; Εύλογο νομίζω το ερώτημα όταν την ίδια στιγμή χαρίζονται από το δημόσιο (από τους κατοίκους της Χίου) σε ιδιώτες 200 εκατομμύρια.
Παράξενη αλήθεια εξέλιξη για ένα νησί που καμαρώνει για τις δεξιότητές του στην οικονομία: να μην εστιάζονται οι κάτοικοί του στη δεδομένη fast-track απώλεια 200 εκατομμυρίων ευρώ που είναι επιβεβαιωμένα δικά τους αλλά σε κάποιο ασαφές όφελος από ένα απροσδιόριστο fast-track 100 εκατομμυρίων ευρώ. Και πόσο επικίνδυνο στο επίπεδο της πολιτικής, πόσο επικίνδυνο για την δημοκρατία, να καλύπτεται στη σιωπή η πλήρης αντιστροφή όσων υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά (τόσο για να μην υπάρξει η απώλεια των 200 εκατομμύριων του δημοσίου που σήμερα υφαρπάζονται fast-track από τους κατοίκους του νησιού όσο και για να αποδειχθεί το κέρδος για το δημόσιο με το να μην αδειοδοτηθεί με την αδιαφανή διαδικασία fast-track η επένδυση 100 εκατομμυρίων ευρώ). Τραγωδία πράγματι (και τοπικά), η απόδοση της οποίας στην αριστερά την καθιστά πολλαπλάσια επικίνδυνη για την μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που ανήκουν σε αυτούς που ζουν από τον καθημερινό τους μόχθο και όχι κερδοσκοπώντας fast-track μέσω ξένων funds και διεθνών οίκων.
