Οι παγκόσμιες ονομασίες της μίας και μοναδικής ημέρας του χρόνου, που όλοι οι άνθρωποι περιμένουν με ανυπομονησία, έχουν διαφορετική σημασία, ουσία, προφορά και καταγωγή, αλλά συνθέτουν μελωδίες για το βάλς, που χορεύει εκεί έξω από χθες ο Ήλιος με τη Γη.
Κάθετα λοιπόν στον Ισημερινό γεννιέται η Άνοιξη της Δασοπονίας, του Ύπνου, του Συνδρόμου Down, του Κουκλοθέατρου, της Ποίησης, του Αντιρατσισμού, μα και του Νορούζ.
Στην ίση μέρα και ίση νύχτα κάποιες αντιλήψεις για τη ζωή είναι ίδιες σε όλες σχεδόν τις χώρες, σε όλες τις ιστορικές εποχές. Η κόρη της θλιμμένης μάνας Δήμητρας ξεπροβάλει απ᾽τον Άδη με χαμόγελα για δώρα στην αγκαλιά της. Οι Φινλανδοί θεοί, ο Ράουμ και η Ούκκο, σμίγουν ξανά με του γάμου τα ιερά μετά από 6 μήνες παγερής απόστασης. Η προετοιμασία για τα Ανθεστήρια των αρχαίων Ελλήνων, θα κάνουν γόνιμο το έδαφος των Ρωμαίων. Την πρώτη μέρα της Άνοιξης ξυπνάει η φύση, ο αισθησιασμός του ανθρώπου και η νιότη των ιδεών.
Υπάρχουν όμως χώρες απ᾽την Βαλκανική, την λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία και τη Μέση Ανατολή, που ξυπνάνε στην 21η ημέρα του Μαρτίου και είναι η δική τους Πρωτοχρονιά, αυτό που στη πολιτισμική τους γλώσσα ονομάζουν Νορούζ, η Νέα Ημέρα.
Ο όρος Νορούζ εμφανίστηκε σε κείμενο για πρώτη φορά στην περσική τον 2ο αιώνα μ.Χ.. Πιο πολύ, υπήρξε μια σημαντική ημέρα κατά τη διάρκεια του χρόνου των Αχαιμενιδών (648-330 π.Χ.), όπου οι βασιλείς από τα διαφορετικά έθνη της περσικής αυτοκρατορίας έφερναν δώρα για Νορούζ στον αυτοκράτορα, τον Βασιλέα των Βασιλέων (Shahanshah) της Περσίας.
Γνώριζαν, πότε να την αναμένουν ακριβώς: μια Ζωροαστρική γιορτή, που ξεκινά μόλις ο Ήλιος αφήσει το ζώδιο των Ιχθύων για να μπει στο ζώδιο του Κριού. Τέλος, ταυτίζεται με την εβραϊκή γιορτή Πουρίμ, και την Ιερά Ημέρα για τους Σούφι, τους Ισμαϊλήτες, τους Αλεβίτες, και τους οπαδούς της Μπαχάϊς Πίστης. Μέχρι και σήμερα, 3.000 χρόνια μετά οι λαοί των χωρών Ιράν, Αφγανιστάν, Αλβανία, Ουζμπεκιστάν, Καζαχστάν, Αζερμπαϊτζάν, Τατζικιστάν, Γεωργία, Κουρδιστάν, Τουρκμενιστάν, Κιργιστάν και Κόσσοβο ακολουθούν με την ίδια ζέση τα έθιμα και τις ετοιμασίες.
Οι εορτασμοί λοιπόν, ξεκινούν το απόγευμα της τελευταίας Τρίτης πριν την Ισημερία της Άνοιξης, με πυροτεχνήματα και άλματα πάνω από αναμμένες φωτιές. Οι άνθρωποι πηδούν πάνω από τις φωτιές φωνάζοντας “Zardiye man az to, Sorkhieh to az man,” που σημαίνει “Πετώ το σκοτάδι και την αρρώστια στην φωτιά, η φωτιά μου δίνει πίσω υγεία και χαρά.” και ολοκληρώνονται δύο εβδομάδες μετά με υπαίθρια γεύματα με βλάστούς, αυγά, πουτίγκα και τριγύρω κέρματα. Προσφέρουν επισκέψεις σε συγγενείς και φίλους με δώρα παραδοσιακά αντικείμενα, που συμβολίζουν τις αξίες και τις αερετές, όπως την ανανέωση, τη σοφία, την υγεία και την ευημερία.
Η «ισότητα» στις ώρες συμβολίζει την ίση απόλαυση της διαδικασίας, όπου οι τελετουργίες γίνονται προς όλους και για όλους, ανεξάρτητα την κοινωνική τους θέση ή τη θρησκευτική τους καταγωγή. Σημασία έχει στο τέλος, να πιστέψεις στην άφεση των κακών σου πράξεων, για να προχωρήσεις μέσα από «την γορτής της αναγέννησης του πλανήτη και της ανθρώπινης ψυχής.»
Για την αιώνια ποιητική του Τζαλαλουντίν Ρουμί και την άφθαρτη λυρικότητα του εορτασμού χάρη στη πίστη των ανθρώπων, που την ακολουθούν, ο ΟΗΕ κατοχύρωσε στις 23/02/2010 κατά την 71η Γ.Σ. μια θέση για το Νορούζ στο κατάλογο της Σύμβασης για την Διασφάλιση της Άϋλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Κάπως έτσι απλά και με σεβασμό, η λατρευτική αγάπη των λαών αυτών απέκτησε τη δική της Παγκόσμια Ημέρα…