γράφει ο Αντώνης Τσατσαρώνης
5 Σεπτεμβρίου 1993… Δευτέρα πρωί, κατά τις 8 το πρωί με πήρε ο Γιάννης Α. τηλέφωνο… Φέρνουνε ΜΑΤ από Αθήνα… Αν και δεν το πολυπίστεψα, ούτε λωλού το πεις, πήρα την φωτογραφική, πήγα ξύπνησα τον Νικολή και καβάλα στην μηχανή βρεθήκαμε στο Θόλος… Εκεί παρατεταγμένους βρήκαμε, γέροντες, γερόντισσες, παπάδες, παιδιά της Λαγκάδας και Συκιάδας… Φυλάγανε νυχθημερόν την περιοχή μην τύχει και δέσουνε το πλοίο, ένα ντεπόζιτο καυσίμων, μόνιμα στο κόλπο του Καρνάγιου… Οι νιοι κι άντρες λείπανε στις δουλειές…
Κανείς δεν περίμενε την έκβαση, ούτε και που πιστέψαμε πως ήρθανε τα ΜΑΤ… Κι όμως έτσι έγινε… Δυο διμοιρίες πάνοπλες παρατάχθηκαν… Μετά, απλά, τα γεγονότα επαληθεύσανε ακριβώς τον τρόπο που το Αθηνοκεντρικό Κράτος έβλεπε την επαρχία, όχι σαν ισότιμο μέλος, αλά κάτι χειρότερο και από αποικία… Κτυπήσανε άοπλους γέροντες, γυναίκες και παιδιά… Μέχρι που φτάσαν οι άντρες κι οι νέοι…
(Στον καπεταν Νικόλα Κυριακού που έφυγε τόσο νωρίς)
Συζήτηση1 σχόλιο
και η τοπική αυτοδιοίκηση ήταν κατά?
Η περιοχή είναι αρχαιολογική.
Πότε πήρε κανείς ντόπιος την πρωτοβουλία να καταθέσει μια πρόταση για την διατηρηση της περιοχής.
Διπλα είναι οι εγκαταστασεις της αφαλατωσης και παραδιπλα η οχλουσα βιομηχανία και στη θαλασσα διπλα είναι το αρχαιο ναυαγιο.
Δεν μας φταιει το αθηνοκεντρικο κρατος αλλά η μικροτητά μας. Το τοπίο έχει χαλάσει από τις εγκαταστάσεις της αφαλάτωσης και συνεχίζεται με την διαπλάτυνση του δρόμου. Η τοπική αυτοδιοίκηση τα έκανε αυτά για το καλό μας …
Σιδερής Λοϊζος
(Στον Λάκη το Φαράκλα που χαριν σαυτον πρωτοπήγα για μπανιο στο Θόλος)