γράφει ο Γιώργος Χατζελένης
Όσο περνούν οι μέρες, γίνεται όλο και πιο φανερό το γεγονός πως το καθεστώς του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν γνώριζε και άφησε το πραξικόπημα να εξελιχθεί για να μπορέσει, με αφορμή αυτό, να εξαλείψει μία βαριά σκιά που τον σκεπάζει χρόνια τώρα. Αναφέρομαι στην κληρονομιά του Κεμάλ Ατατούρκ.
Επειδή όμως η προσοχή είναι στραμμένη στις εξελίξεις της Τουρκίας, δυσκολευτήκαμε να παρατηρήσουμε την μεταστροφή της Δύσης προς το πρόσωπο του Τούρκου προέδρου. Μέσα σε μία βραδιά ξεχάστηκαν οι αγορεύσεις των δυτικών πολιτικών αρχηγών προς το πρόσωπο του Ερντογάν, τον οποίον και χαρακτήριζαν ως κορυφαίο εταίρο και παράγοντα σταθερότητας της γύρω περιοχής, επιδιώκοντας να συνάψουν μαζί του τη πολυσυζητημένη συμφωνία για να σταματήσει η ροή των προσφύγων προς την Ευρώπη. Μάλιστα εκείνη την περίοδο του χάριζαν πολλά εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος έκλεινε εφημερίδες και βομβάρδιζε κουρδικές πόλεις νοτιοανατολικά της χώρας του. Επίσης οι Ευρωπαίοι έκαναν τα στραβά μάτια απέναντι στην οικονομική και στρατιωτική στήριξη του Ερντογάν προς τους φανατικούς ισλαμιστές του ISIS, κάτι το οποίο έκανε η Γαλλία και η Αμερική λίγα χρόνια νωρίτερα. Και μιας κι ανέφερα την Αμερική, ποιος δε παρατήρησε την διπλωματική της στάση τις πρώτες ώρες του πραξικοπήματος, η οποία ήταν έτοιμη να αναγνωρίσει τους πραξικοπηματίες, εφόσον εκείνοι πετύχαιναν την απόπειρά τους.
Από την άλλη ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει κατηγορηθεί (κι όχι αδίκως) για δυο αποφάσεις που πήρε μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Η μία ήταν για την επαναφορά της θανατικής ποινής, η οποία εφαρμόζεται στην Αμερική και η άλλη για την κήρυξη της χώρας του σε κατάσταση εκτάκτους ανάγκης για τρεις μήνες, κάτι το οποίο ισχύει στην Γαλλία από τον περασμένο Νοέμβριο και παίρνει συνέχεια παρατάσεις.
Παρατηρώντας την κατάλυση των τελευταίων ψηγμάτων δημοκρατίας στην Τουρκία, αντί να κατηγορήσουμε (ορθώς) τον Ερντογάν, ας αναλογιστούμε τους μέχρι πρόσφατα υποστηρικτές του αλλά και τις ομοιότητες της τωρινής Τουρκίας με τις τελευταίες εξελίξεις της Δύσης.
Ίσως καταφέρουμε να δούμε την αλήθεια μέσα από μία αυτοκριτική…
