γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Σάλος είχε δημιουργηθεί πέρσι πανελλαδικώς λόγω φαινομένων bullying – μπούλινγκ ελληνιστί ή εκφοβισμός – στα σχολεία. Ακολούθησαν συζητήσεις επί συζητήσεων, αναλύσεις του φαινομένου, εκπαιδευτικές δράσεις στα σχολεία. Και πολύ καλώς έγιναν όλες αυτές οι δράσεις, πολύ καλώς αναπτύχθηκαν πρωτοβουλίες για ηλεκτρονικές πλατφόρμες. Και καλό είναι να μην θυμόμαστε τέτοια φαινόμενα μόνο όταν βγαίνουν στις κάμερες. Γιατί πολλά περισσότερα συμβαίνουν, αλλά δεν βγαίνουν στη δημοσιότητα και, ακόμα χειρότερα, τα παιδιά δεν τολμούν να το συζητήσουν.
Όλα αυτά όμως φαίνεται ότι ξεχάστηκαν γρήγορα. Και το τελευταίο διάστημα έχουμε τους ίδιους τους γονείς να εκπαιδεύουν, τρόπον τινά, τα παιδιά τους στον εκφοβισμό των άλλων, των διαφορετικών, ή εκείνων που θέλουν να βλέπουν ως διαφορετικούς. Γιατί, πραγματικά, δεν ξέρω πώς δικαιολόγησαν οι γονείς στα παιδιά τους, σε μερικές περιοχές της χώρας, το γεγονός ότι δεν τα άφησαν να πάνε σχολείο από τη μέρα που θα ξεκινούσαν μαθήματα τα προσφυγόπουλα.
Τι ακριβώς τους είπαν για τα άλλα παιδιά; Πώς δικαιολόγησαν ότι κάποια άλλα παιδιά δεν πρέπει να είναι μαζί τους; Επειδή είναι βρώμικα; – μιας και ζουν σε άθλιες συνθήκες στα περισσότερα καμπ. Επειδή θα είναι τάχα βίαια, όπως ισχυρίζονταν, λόγω των συνθηκών που βιώνουν στα ίδια καμπ που η δική μας κυβέρνηση τα καταδίκασε να ζουν; Επειδή είναι τάχα άρρωστα ή επειδή δεν θα έχουν εμβολιαστεί; Επειδή μιλάνε άλλη γλώσσα, έχουν άλλη θρησκεία ή διαφέρει κατάτι το χρώμα της επιδερμίδας τους;
Μα έτσι δεν εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας να αντιδρούν στο διαφορετικό, που σήμερα είναι τα προσφυγάκια; Αναρωτηθήκαμε σε ποιον/α διαφορετικό/ή θα αντιδράσουν και ενδεχομένως θα επιτεθούν αύριο, χωρίς τη δική μας συναίνεση; Αν εμφυτεύσουμε στα παιδιά μας το σπόρο της φοβίας για τον άλλο, εκείνον που έχει άλλο χρώμα, άλλη γλώσσα, άλλη θρησκεία, πώς θα το μάθουμε να σέβεται εκείνον που κάθεται στο καροτσάκι, την τυφλή, το παιδί με αυτισμό ή σύνδρομο Down;
