γράφει ο Γιώργος Χατζελένης
Ως μόνιμος κάτοικος της Αθήνας και συχνός επισκέπτης στο νησί, παρακολουθώ άλλες φορές από απόσταση κι άλλες από κοντά το προσφυγικό θέμα. Σε συζητήσεις μου με πολλούς ανθρώπους πάνω σ’ αυτό, από κάποιους έχω δει ανθρωπιά κι από αρκετούς φόβο (χωρίς να συμπεριλαμβάνω αυτούς που είχαν ακροδεξιά ρητορική κι εξέλαβαν την απαξίωσή μου).
Αυτό που παρατηρώ σ’ αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση είναι πως ο κόσμος που έχει σταθεί δίπλα στους πρόσφυγες είναι καθ’ όλη τη διάρκεια ο ίδιος. Πρόσωπα γνώριμα με ευαισθησία, ανθρωπιά, ευσυνειδησία και κυρίως με μία σιωπηλή επίγνωσης του προβλήματος.
Από την άλλη έχουμε τη στάση της υπόλοιπης κοινωνίας, η οποία συνεχώς αλλάζει. Στην αρχή επικράτησε ένα μουδιασμένο ξάφνιασμα το οποίο εκδηλώθηκε αμέσως σε ενδιαφέρον. Μία μεγάλη μερίδα του κόσμου συνεισέφερε με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης (αν και υπήρξαν πρόσωπα που αισχροκερδούσαν εις βάρος των προσφύγων). Η βοήθεια του κόσμου συνεχιζόταν όσο κυριαρχούσε η σκέψη πως η προσφυγική κρίση θα κρατήσει λίγο. Υπήρχε και τότε ο φόβος αλλά δεν εκδηλωνόταν…
Ακολούθησε όμως μία περίεργη συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία, την ώρα που αρκετά ευρωπαϊκά κράτη άρχισαν να κλείνουν τα σύνορά τους υψώνοντας φράκτες. Τότε συνειδητοποιήσαμε την ευρωπαϊκή επικύρωση της μόνιμης συνύπαρξής μας με τους πρόσφυγες. Ήταν η στιγμή που ο φόβος εντάθηκε σπάζοντας το καταραμένο αυγό του φιδιού.
Ο φασισμός άρχισε τα πρώτα του βήματα με συγκεντρώσεις μίσους και πορείες στο λιμάνι. Η σιωπηρή ανοχή της χιώτικης κοινωνίας του έδινε περισσότερο θάρρος και θράσος ενώ η απάθεια των δημοτικών αρχών και της αστυνομίας, βοήθησαν στην ανεξέλεγκτη επέλασή του.
Μέχρι που φτάσαμε στα γεγονότα της περασμένης βδομάδας. Το μίσος του φασισμού που εκδηλώθηκε στον καταυλισμό της Σούδας ήταν τόσο μεγάλο που έφτασε σε σημείο να τρομάξει και την τοπική κοινωνία. Παράλληλα η εγκληματική του πράξη προκάλεσε διεθνή κατακραυγή.
Τα γεγονότα της Σούδας ήταν ένα γερό χαστούκι στην χιώτικη κοινωνία το οποίο άργησε να συμβεί. Όμως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Μπορεί ο φασισμός να δείχνει ισχυρός αλλά η δύναμή του θα εξασθενήσει γρήγορα, αρκεί οι κάτοικοι να φωνάξουν ένα «Φτάνει πια!».
Κι αυτό οφείλουμε να κάνουμε στη σημερινή συγκέντρωση ενάντια στο μίσος και στο φόβο. Ενάντια στον φασισμό.
