γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Για τον πρόσφατο ανασχηματισμό που έκανε ο Τσίπρας πολλά ειπώθηκαν και λέχθηκαν. Κάποιοι/ες όμως είχαμε ένα déjà vu.
O ανασχηματισμός της κυβέρνησης του Γιωργακιού τον Ιούνη του 2011 έφερε στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος αντικατέστησε την Τίνα Μπιρμπίλη.
Η Τίνα Μπιρμπίλη ήταν μια, κατά κοινή ομολογία, συμπαθητική υπουργός Περιβάλλοντος, ή τουλάχιστον καλύτερη από οποιονδήποτε είχε περάσει από το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ τα τελευταία χρόνια.
Ο Παπακωνσταντίνου μπήκε στο εν λόγω υπουργείο για να κάνει τη βρώμικη δουλειά: ξεμπλόκαρε την επένδυση των Σκουριών, που είχε μπλοκάρει η Μπιρμπίλη αρνούμενη να υπογράψει τις ελλιπείς μελέτες της εταιρίας, προχώρησε τις Βιομηχανικές ΑΠΕ (ΒΑΠΕ) στα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη, που σε κάποιες περιπτώσεις έχουν παγώσει, άνοιξε το δρόμο για τις έρευνες για πετρέλαια στο Αιγαίο, ξεκίνησε το πρότζεκτ «Hellios» με τα φωτοβολταϊκά που ευτυχώς ναυάγησε, και ο κατάλογος είναι μακρύς. Θυμάμαι εκείνο το πρωί που ανακοινώθηκε ο ανασχηματισμός να σπάνε τα τηλέφωνα: ήταν σαφές γιατί έγινε αυτή η αντικατάσταση.
Στον ίδιο δρόμο λοιπόν και ο Αλ. Τσίπρας, αντικατέστησε τον Π. Σκουρλέτη με τον μέχρι πρότινος υπουργό Οικονομικών, το Γιώργο Σταθάκη. Τυχαία σύμπτωση; Μπορεί. Ωστόσο από τις πρώτες αποφάσεις του Σταθάκη ήταν το προχώρημα αδειοδοτήσεων για τις Σκουριές.
Μια σαφής απόδειξη/απάντηση σε όσους/ες γκρινιάζουν ότι το κράτος δεν έχει συνέχεια.
