γράφει ο Κώστας Ζαφείρης
Με τη φράση του τίτλου σχολιάζαμε, πέρσι τέτοια εποχή, την ελλιπή στελέχωση του κατ’ όνομα Πολυδύναμου Ιατρείου της Βολισσού και γενικότερα της Αμανής. Αφορμή για τον ίδιο τίτλο μια, όχι και τόσο, προσωπική ιστορία.
Μέσα στην ατυχία μας, μετά από ατύχημα οικείου προσώπου, είχαμε την τύχη να εξυπηρετηθούμε στο Σκυλίτσειο Νοσοκομείο, από έναν εξαιρετικό νέο γιατρό. Όχι μόνο τις πρώτες ημέρες, αλλά και αργότερα σε ό,τι χρειάστηκε ο γιατρός ήταν κοντά μας. Ανθρώπινα.
Πριν από μέρες μάθαμε ότι ο συγκεκριμένος επιστήμονας έπρεπε να φύγει. Μαζί με άλλους γιατρούς, αλλά και νοσηλευτές και διασώστες, είχε προσληφθεί με ολιγόμηνη σύμβαση για να προσφέρει τις υπηρεσίες του λόγω του προσφυγικού θέματος. Και φυσικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι πρόσφεραν πολύτιμες υπηρεσίες όχι αποκλειστικά σε πρόσφυγες, αλλά στο γενικό πληθυσμό, σε όλους εμάς δηλαδή. Και η προνοητική Ελληνική Πολιτεία, φρόντισε, λες και εξέλιπε το θέμα, να τους διώξει αυτούς τους ανθρώπους, μην τυχόν και την κατηγορήσουν οι δανειστές ότι κάνει προσλήψεις…
Οι κατατρεγμένοι που έρχονται στα νησιά μας, είναι ένας φυσικά και ψυχικά ταλαιπωρημένος πληθυσμός που σε συνδυασμό με τις απαράδεκτες εδώ συνθήκες, έχουν αυξημένη ανάγκη ιατρικής φροντίδας. Είχαμε την ευκαιρία να το ακούσουμε αυτό, και άλλα πολλά ενδιαφέροντα, στην εξαιρετική προχθεσινή εκδήλωση του Ιατρικού Συλλόγου Χίου. Γι’ αυτό και απαιτείται ουσιαστική και μόνιμη ενίσχυση του υγειονομικού κλάδου στο νησί.
Και φυσικά αυτό αποτελεί ένα αίτημα όλων μας, αφού από τις υπηρεσίες αυτές επωφελείται ολόκληρη η τοπική κοινωνία. Εμείς δηλαδή, μόνο που αυτό δεν θα το ακούσετε στις ιερεμιάδες περί προσφυγικού διάφορων αυτόκλητων αγανακτισμένων σωτήρων …
