Κείμενο του Γιώργου Μπενοβία γραμμένο στα πλαίσια του εργαστηρίου λογοτεχνίας του Ομηρείου ΠΚΔΧ, με εμψυχωτή τον Γιάννη Μακριδάκη
Θάλασσα Ουέντελ, Γη Γκράχαμ, Θάλασσα Μπελινγκσάχουζεν, Γη Πρίγκιπα Εδουάρδου, Νήσος Κεργκελέν, Νήσος Νότια Γεωργία, όλο το νότιο ημισφαίριο τόχω μάθει απέξω κι ανακατωτά. Και χωρίς να καταβάλω καμία προσπάθεια.
Ακρωτήριο Χορν, Νήσος των Αηδονιών, Αγία Ελένη. Τίποτα, αυτόματη μάθηση σχεδόν υπνοθεραπεία.
Εμ βέβαια, αφού κοιμόμουνα και ξυπνούσα κάτω από έναν παγκόσμιο χάρτη.
Φυσικά έμαθα καλλίτερα το νότιο ημισφαίριο που ήταν πιο κοντά στο οπτικό μου πεδίο. Το βόρειο έπρεπε να το κοιτάξω από πιο μακριά.
Κάποια στιγμή σκέφτηκα να τον γυρίσω ανάποδα, να εντρυφήσω και το βόρειο ημισφαίριο αλλά δεν μου βγαίνε.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
Κλίμαξ 1/1.000.000
Εκδοτικός οίκος : Λουκόπουλος και Σια
Μεγάλες πόλεις: με τετράγωνο κουτάκι, πιο μικρές: στρογγυλό με βούλα στη μέση, πιο μικρές: κυκλάκι
Σύνορα, πρωτεύουσες, βουνά, λίμνες, ωκεανός, ένας καινούργιος άγνωστος κόσμος ανοίγεται.
Ποια είναι αυτά τα μέρη; ποιοι μένουν εκεί; τι κάνουν;
Ο πατέρας μάς άνοιξε έναν καινούργιο κόσμο.
Κάθε φορά που πήγαινε στην Αθήνα γύριζε και μ’ ένα χάρτη και ένα βιβλίο του Ιουλίου Βερν, εκείνα τα κόκκινα, από τις εκδόσεις ΑΣΤΕΡΑΣ.
Τα τέκνα του πλοιάρχου Γραντ, Από τον Καύκασο στο Πεκίνο, Καίσαρ Κασκαμπέλ, Η χώρα των γουναρικών, Μιχαήλ Στρογκώφ
Και δώστου ανοίγονται οι χάρτες του μυαλού μας.
Κι ο Παγκανέλ να ψάχνει να βρει τον πλοίαρχο Γραντ και το νησί του και να τριγυρίζει στις πάμπες της Παταγονίας και εμείς μαζί του.
Πήρα την πρώτη μου απογοήτευση όταν είπα στον πατέρα μου ότι θέλω να γίνω γεωγράφος.
– Δεν υπάρχουν πια γεωγράφοι. Η γη εξερευνήθηκε και χαρτογραφήθηκε.
Όλη; πότε πρόλαβαν; ποιος τα έκανε όλα αυτά;
Και να οι Άτλαντες και να η τετράτομη παγκόσμια γεωγραφία του Γεωργίου Μέγα.
Ο Μαγγελάνος πέρασε τον πορθμό του και βγήκε στον Ειρηνικό, ο Κουκ κύκλωσε τον κόσμο, ο Λίβινγκστον έψαξε όλες τις γωνιές της Αφρικής κι ο αλήτης ο Δαρβίνος ανακάλυψε όλα τα ζώα, τα πουλιά και τα φυτά τούτου του πλανήτη.
Με τις ψαροκασέλες τους να σκυλοπνίγονται και να μην αφήνουν γωνιά για τους άλλους και άντε ο Χουάν ντε Φούκα ο Κεφαλονίτης και άντε ο Μπέριγκ ο βρωμορώσος.
Κι εγώ?
Εγώ που ήμουνα ?
Εγώ τώρα τι θα εξερευνήσω?
Κι από ψηλά, με πρόλαβε ο Σαιντ Εξυπερύ με το πρωτόγονο αεροπλάνο του.
Παρίσι-Αλγέρι δεν έφτασε Κάιρο-Καλκούτα, έμεινε στη Σαχάρα.
Παρίσι-Ντακάρ-Μπουένος Άιρες να μεταφέρει το ταχυδρομείο με τη σακαράκα του πάνω απ’τον Ατλαντικό, να πετάει νύχτα πάνω απ’τις χιονισμένες Άνδεις με χιονοθύελλα και το πρωί να χαμηλώνει πάνω από μια χασιέντα … αριστερά μια πορτοκαλιά , δεξιά το σπίτι, στη μέση το κοπάδι… έτσι με το μάτι, χωρίς όργανα μόνο με μια πυξίδα και να προσγειώνεται στην Πούντα Αρένας. Μικρή που είναι η Γη των ανθρώπων!
Κι εγώ?
Τους ωκεανούς!!!
Αμ δε! Πρόλαβε ο Κουστώ με την Καλυψώ του. Άντε να πάρουμε και την εγκυκλοπαίδεια του Κουστώ, έγχρωμη βέβαια!
Και βαθυσκάφη και φιάλες οξυγόνου και καρχαρίες και κοράλλια, από τη θάλασσα των Σαργασσών στην θάλασσα των κοραλλιών κι απ’την Αρκτική στην Ανταρκτική.
Τίποτα οι αλήτες, τίποτα δεν άφησαν για μένα.
Εεε τότε κι εγώ θα πάω να τα δω! Όλα!
Γιώργος Μπενοβίας