της Ερμιόνης Φρεζούλη
Εξέπληξε χθες το δημοτικό συμβούλιο η αναφορά του (πρώην) αντιδήμαρχου Τοπικής Οικονομικής Ανάπτυξης και Τουρισμού για τις 500.000 ευρώ που διατέθηκαν τα προηγούμενα 4 χρόνια για την τουριστική προβολή της Χίου.
Παρά το ότι η νυν δημ. αρχή, σύμφωνα με τα δικά της λεγόμενα, έχει ξοδέψει πολύ λιγότερα, προκύπτει εμφανώς ότι κάτι κάνουμε λάθος. Η Χίος δεν είχε ποτέ παράδοση στον συγκεκριμένο τομέα. Είναι μόλις τα τελευταία 30 περίπου χρόνια που ξεκίνησε η ανάπτυξη (με ή χωρίς εισαγωγικά) στον συγκεκριμένο κλάδο. Η γενιά μου είναι από τους τυχερούς που πρόλαβαν τις αμμοθίνες του Καρφά, πριν προσγειωθούν τα γνωστά «κουτιά» για την παροχή υπηρεσιών στους τουρίστες που αναζητούσαν «λίγο ήλιο, λίγη θάλασσα και τ’ αγόρι μου».
Ωστόσο είναι σαφές όλα αυτά τα χρόνια ότι η Χίος δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τα νησιά με τη μεγάλη τουριστική κίνηση με υποδομές τύπου Καρφά. Και γιατί οι ξενοδοχειακές υποδομές δεν ανταποκρίνονται σε αυτό το μοντέλο του μαζικού τουρισμού, και γιατί ποτέ δεν έγινε μια σοβαρή συζήτηση για το τι τουρισμό θέλουμε και οι όποιες τουριστικές περιοχές προέκυψαν τυχαία, και γιατί έχουμε έλλειψη ή μη αξιοποίηση δημόσιων υποδομών στο νησί, και για πολλούς άλλους λόγους που έχουν συζητηθεί ευρέως στη δημόσια σφαίρα.
Και μιας και τα τελευταία χρόνια τον θέλουμε τον τουρισμό, αντί να καθίσουμε και να δούμε ποια είναι τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα σε σχέση με τις άλλες τουριστικές περιοχές που δέχονται μαζικό τουρισμό, αντί να μάθουμε από τα λάθη τους και να αναζητήσουμε επιτυχημένα παραδείγματα που ταιριάζουν στη δική μας περίπτωση, εξακολουθούμε να κυνηγάμε εκθέσεις και προσπαθούμε να ανταγωνιστούμε προορισμούς που εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε.
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα πολλών εδώ και χρόνια για τις δυνατότητες του νησιού. Αντ’ αυτού το πρόγραμμα που πέρασε χθες από το δημοτικό συμβούλιο μοιάζει μια από τα ίδια. Αν δεν πάμε να βρούμε εκείνους τους επισκέπτες που ψάχνουν αυτό το ιδιαίτερο που έχουμε εμείς να προσφέρουμε και αν δεν το αναδείξουμε, προστατέψουμε και προωθήσουμε, πάλι στον ίδιο παρανομαστή θα βρισκόμαστε, όσες χιλιάδες ευρώ και αν δαπανήσουμε, σε όσες εκθέσεις κι αν πάμε. Και πάντα θα μας φταίει ο κακός μας ο καιρός, οι πρόσφυγες, οι αεροπορικές εταιρείες και το αεροδρόμιο.
