γράφει ο Γιώργος Χατζελένης
Στη πρόσφατη επίσκεψή μου στο νησί δέχτηκα ένα συγκινητικό δώρο από τον Γιώργο και την Κατερίνα. Ένα μαύρο λιτό εξώφυλλο με τον τίτλο «No Direction Home». Μετροφυλλώντας το, επανήλθαν στη μνήμη μου όλες οι εικόνες των τελευταίων ετών. Ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας, οι ισοπεδωμένες πόλεις, οι τρομοκρατημένοι κάτοικοι του Χαλεπιού που έτρεχαν στους άδειους δρόμους κι έπειτα η προσφυγιά. Ορδές εξαθλιωμένων ψυχών να πορεύονται στην Μικρά Ασία μέχρι τα παράλια. Εκεί τους περίμενες ένας ακόμη θάνατος. Ο βυθός του Ανατολικού Αιγαίου γέμισε πτώματα. Κάποιοι χάθηκαν στα νερά κι αρκετοί ξεβράστηκαν στις παραλίες μας. Άψυχα κορμιά ανάμεσα σε πορτοκαλί σωσίβια και μαύρες κουλούρες. Ποιος από μας θα ξεχάσει αυτές τις τόσο σκληρές εικόνες;
Κι όμως, μέσα στη κόλαση των θαλασσών μας, υπήρξαν αρκετοί πρόσφυγες που κατάφεραν να φτάσουν στα ελληνικά νησιά κι από εκεί να επιβιβαστούν στα πλοία της γραμμής για να ταξιδέψουν προς Πειραιά με τελικό προορισμό την Γερμανία. Σ’ αυτές τις στιγμές υπήρξαν αρκετά χαμόγελα που έσβηναν την θλίψη στα μάτια των προσφύγων. Ανδρικές προσευχές, γυναικεία δάκρυα χαράς και παιδικές ζητωκραυγές . Αξέχαστη κι εκπληκτική η φωτογραφία με το πιτσιρίκι που παίζει με μία κουλούρα.
Να όμως που ο Γολγοθάς των προσφύγων ξύπνησε τις σκοτεινές περιόδους της Ευρώπης. Ο φασισμός άρχισε πάλι να φουντώνει. Τείχη υψώθηκαν ανάμεσα στις χώρες κι η ακροδεξιά ρητορική στην πολιτική σκηνή έγινε καθημερινή μέχρι που φτάσαμε να ζήσουμε ντροπιαστικά πογκρόμ εναντίον των προσφύγων (όπως συνέβη τον Νοέμβριο στην Χίο). Επιστέγασμα της ακροδεξιάς στροφής ήταν η παράφωνη συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία.
Με μία χειραψία στις Βρυξέλλες, όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου έγιναν φυλακές. Μόνο που στις φυλακές αυτές είμαστε εγκλωβισμένοι όλοι μας.
Η 18η Μαρτίου δεν είναι μία μέρα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Η 18η Μαρτίου πρέπει να γίνει μία κραυγή ανθρωπιάς κι αξιοπρέπειας ανάμεσα στους δυο ακροδεξιούς πύργους που υψώνονται απειλητικά τα τελευταία χρόνια, του τουρκικού και του ευρωπαϊκού.
Στις 18 Μαρτίου καλό είναι να είμαστε όλοι στην πλατεία Βουνακίου. Το συλλαλητήριο είναι πανευρωπαϊκό αλλά η καρδιά πρέπει να χτυπήσει δυνατά στο Β.Α. Αιγαίο.
