γράφει ο Κώστας Ζαφείρης
Είχε περάσει τα 90 ο Λέανδρος αλλά το σαράκι των εκλογών δεν έλεγε να τον αφήσει. Πάντα, σε κάθε τοπική αναμέτρηση, ήταν παρών. Είχε υπάρξει κοινοτάρχης, πάρεδρος, κοινοτικός σύμβουλος, δημοτικός σύμβουλος με τις πρώτες συνενώσεις Δήμων με το νόμο «Καποδίστρια». Από όλα τα πόστα είχε περάσει. Την ώρα της κάλπης έμοιαζε να ξαναγεννιέται. Την ώρα του σταυρού ξέχναγε τα χρόνια του, τα αρθριτικά και τους ρευματισμούς του, το ζάχαρο και τα άλλα προβλήματα υγείας που του είχε σωρεύσει η ηλικία.
Έτσι και όταν προέκυψε η θύελλα που ακούει στο όνομα «Καλλικράτης» το 2010, που συνένωσε όλες τις πρώην κοινότητες σε ένα Δήμο μεγαθήριο, ο Λέανδρος δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Τα συμφώνησε για να κατέβει υποψήφιος στο τοπικό συμβούλιο. Το ανακοίνωσε περιχαρής στους χωριανούς βράδι στο καφενείο. Όλοι του είπαν τα τυπικά «καλή επιτυχία», «καλή δύναμη». Μόνο ο Σωτήρης, γνωστό πειραχτήρι του πέταξε δήθεν αδιάφορα: «δεν τα παρατάς κυρ Λέανδρε, αλλάξαν οι καιροί, δεν κοιτάς την ηλικία σου;». Ο υποψήφιος θύμωσε στ’ αλήθεια και ζήτησε το λόγο. «Και σαν τι θα προσφέρεις τώρα πια στα χρόνια σου;» του είπε ο άλλος. «Εγώ; Εγώ ρε θα τρέξω για το χωριό!» του αποκρίθηκε οργισμένα ο Λέανδρος, πήρε το μπαστουνάκι του και κίνησε αργά αργά να φύγει.
Έγιναν οι εκλογές κι ο Λέανδρος, ξαγρύπνησε περιμένοντας το μέτρημα των σταυρών. Μόνο που τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενε. Για δέκα σταυρούς (ποιοι να ήταν αυτοί οι δέκα που τον κορόιδεψαν άραγε;) την έχασε την εκλογή. Στενοχωρήθηκε βέβαια κι έκανε και τρεις μέρες να φανεί στο καφενείο. Όταν εμφανίστηκε, ο Σωτήρης δεν έχασε την ευκαιρία να ρίξει αλάτι στην πληγή:
«Εμ στα λέγαμε κυρ Λέανδρε ότι αλλάξαν οι καιροί αλλά δεν μας άκουγες»
«Καλά Σωτηράκη, γελάτε τώρα, αλλά στις επόμενες εκλογές θα την πάρετε πληρωμένη την απάντηση!».
Τι ρωτήσατε; Αν θα είναι ο Λέανδρος υποψήφιος στις επόμενες εκλογές; Μα θέλει και ρώτημα; Και βέβαια θα είναι.
