γράφει ο Γιάννης Κολλιάρος
«Ο χρόνος του νερού» ανοίγει ένα ακόμα παράθυρο για να δούμε και μια άλλη πτυχή του πολυτάλαντου Αριστείδη. Τη λογοτεχνία.
Οι ζωντανές αναμνήσεις αγκαλιασμένες με τη φαντασία και τον απλό λόγο του συγγραφέα κυριολεκτικά δημιουργούν ένα πρωτότυπο κείμενο. Να το πούμε μυθιστόρημα; Να το ονομάσομε ιστόρημα; Πάντως όποιο χαρακτηρισμό κι αν του δώσομε, το βιβλίο του Αριστείδη σε παρασύρει με το γλαφυρότατο κείμενο και την όλη αισθητική του.
Η αφιέρωση είναι εντυπωσιακή: «Σ’ αυτούς που ονειρεύονται». Κατά την προσωπική μου άποψη το κείμενο δίνει στους ανθρώπους της προβληματικής μας εποχής πρότυπα δημιουργίας, ακάματου και ριψοκίνδυνου πολλές φορές αγώνα, ο οποίος έχει ως αποτέλεσμα την έξοδο από κάποια αδιέξοδα.
Ο συγγραφέας, πολύ καλός χειριστής της γλώσσας, παίζει καλόγουστα με τους πρωταγωνιστές του, εναλλάσσοντας αβίαστα τα γεγονότα και τις δραστηριότητές τους. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου μιλά πολύ συνοπτικά, αλλά παραστατικά, για το περιεχόμενο του βιβλίου: «Ο Χρόνος του νερού είναι ένας μύθος που υμνεί τη δημιουργικότητα και το καθήκον να ονειρευόμαστε… οι δύο ήρωες αγωνίζονται να κατακτήσουν υψηλές κορυφές… Η κοινή πορεία στον επιχειρηματικό στίβο, η ανελέητη σύγκρουσή τους, η άνοδος η πτώση και η επιστροφή, ο ρόλος δύο σημαντικών γυναικών… πλέκουν μέσα στους δρόμους της αγάπης και της προδοσίας μια πολυσύνθετη, διδακτική και πρωτότυπη ιστορία».