γράφει η Ματρώνα Αποστολίδη
Η 27η Ιανουαρίου έχει καθιερωθεί από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε ως Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος, ενός από τα θλιβερότερα γεγονότα της νεότερης ιστορίας, το οποίο έχει βέβαια καταγραφεί και αποτιμηθεί ιστορικά. Ωστόσο καλά θα κάνουμε να ανασκαλεύουμε πού και πού στη μνήμη μας γεγονότα σαν κι αυτό. Όχι μόνο προς τιμή των θυμάτων αλλά και προς συμμόρφωση.
Αυτή είναι μια αισιόδοξη άποψη που σίγουρα θα μπορούσε να συμβάλλει στην κοινωνική πρόοδο με όρους απόλυτης ισοτιμίας και αποδοχής των πάσης προέλευσης ανθρώπινων φυλών, γενών και ομάδων, συμπεριλαμβανομένων προσφύγων και μεταναστών.
Χμ! Φτάσαμε στο καίριο ζήτημα εν όψει μάλιστα της επικείμενης επίσκεψης στο νησί μας στελεχών «ακροδεξιού κόμματος» – είδατε πόσο εξευγενισμένα το έθεσα; Αλλά δε θα σταθώ στους κομματάρχες, στην ελίτ, ούτε στις ιδέες που πρεσβεύουν και στις πρακτικές που ακολουθούν για να τις προωθήσουν. Το έχουν κάνει ήδη με πολύ εύστοχο τρόπο άλλοι μέσα από αυτήν την ομάδα. Θα απευθυνθώ στους «δευτεροκλασάτους» υποστηρικτές του εν λόγω «κόμματος», τους παρατρεχάμενους και ψηφοφόρους του, και θα τους μιλήσω με όσο πιο απλά λόγια μπορώ μήπως με καταλάβουν (;). Γι’ αυτό θα με συγχωρήσετε που αλλάζω ύφος και γλώσσα.
Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, ζούσε και κινούταν κάπου στην Αγγλία ένας κυριούλης μεγαλούτσικος, που τον έλεγαν Κάρολο Δαρβίνο. Αυτός μελετούσε για πολλά χρόνια ζώα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κάποια άτομα σε κάθε είδος έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που τους επιτρέπουν να επιβιώνουν και να αναπαράγονται καλύτερα σε σχέση με άλλα άτομα του ίδιου είδους που δεν έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Ήταν δηλαδή από τη φύση τους πιο προνομιούχα. Και για τις θεωρίες του αυτές τον πήραν κυνήγι οι παπάδες.
Κι ήταν την ίδια εποχή πάνω κάτω και τρεις άλλοι – ό ένας μάλιστα ήταν και σόι του Δαρβίνου – και είπαν ότι αυτό ισχύει και στις ανθρώπινες κοινωνίες. Ότι δηλαδή στην κοινωνία επιβιώνουν οι ισχυροί και οι πλούσιοι ενώ οι αδύνατοι και οι φτωχοί δεν πρέπει να προστατεύονται αλλά να αφήνονται στη μοίρα τους, διότι είναι έτσι κι αλλιώς στο περιθώριο, άρα άχρηστοι. Και καλό θα ήταν να ελέγχεται και η αναπαραγωγή τους, να μη γεννοβολάνε δηλαδή και γεμίσει ξαφνικά ο κόσμος αχρείαστους – αυτό το ’πε ο αδερφαξάδερφος του Κάρολου.
Πάνω σε όσα είπανε αυτοί οι τέσσερις – το Δαρβίνο μάλλον τον πήρε ξώφαλτσα, αφού ο καψερός αναφερόταν σε ζώα – πάτησε ο τοπ οφ δε τοπ δικός σας, ο Χίτλερ, και ξέκαμε κάμποσους, όπως είχαν κάνει νωρίτερα και οι αποικιοκράτες κι όπως κάνουν και κάποιοι άλλοι σήμερα – ονόματα μην πούμε, δεν είναι του παρόντος. Γιατί, όπως πίστευαν και πιστεύουν όλοι αυτοί που συνέλαβαν και συλλαμβάνουν τέτοια σχέδια εξόντωσης, εκείνοι που πρέπει να επιβιώνουν είναι οι εκλεκτοί, οι προνομιούχοι, οι έχοντες και μη παρέχοντες. Για τους υπόλοιπους όχι μόνο καμιά έννοια αλλά και στην «πυρά» κατευθείαν, να ξεμπερδεύουμε μια κι έξω.
Κι όλα αυτά σας τα λέω, βρε ούργιοι, μπας κι ανοίξετε τα μάτια σας. Επειδή η ιδεολογία της ελίτ δεν αλλάζει, είναι σαν το χούι. Κι όλοι εσείς που βγαίνετε στους δρόμους – με τα τι-σερτ που σας πλασάρουνε σαν ίματζ του κόμματος για να καμουφλάρεται η ανέχεια και η μιζέρια σας – και κραυγάζετε και τα σπάτε προτάσσοντας την προστασία του έθνους από μιαρά στοιχεία, μπας και θαρρείτε ότι θα γλιτώσετε από την εκκαθάριση; Όχι το λέω γιατί, ό,τι μάρκα τι-σερτ και να φορέσετε, ότι εργαλείο κι αν κρατήσετε στα χέρια σας, ότι ιαχή κι αν κραυγάσετε, δε θα γίνετε από μεγάλα τζάκια ούτε το μυαλό σας θα γίνει ξυράφι. Ευνοούμενοι είστε προς στιγμήν, ευνοημένοι από τη φύση σας δε θα γίνετε ποτέ.
Βάρδα μην πάρει πολύ τα πάνω του το «κόμμα» σας! Θα σας βάλουν σοϊκώς στη σειρά και, κατά πώς το βλέπω, θα σας θυμούνται και σας μια μέρα κάποιου μήνα.
