Νησί και Αμνησία

γράφει ο Τέλης Τύμπας

Στο τελευταίο κείμενο του 2017 στη στήλη ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ της «Απλωταριάς» ενημερώναμε για τον ‘πλειστηριασμό στη σιωπή’ του ‘Αίολος Κεντέρης’, του πλοίου που σε ένα όχι και τόσο μακρινό παρελθόν διαφημιζόταν ως ο κρίσιμος μοχλός για την πρόοδο της Χίου, ως απόλυτο σύμβολο της ανάπτυξής της. Ο πλειστηριασμός αυτός επιχειρήθηκε τελικά πριν λίγες μέρες, στις 10 Ιανουαρίου. Αξίζει νομίζω το πρώτο κείμενό μας του 2018 να ενημερώσει για το αποτέλεσμά του: Δεν βρέθηκε κανείς να αγοράσει το πλοίο με την εντυπωσιακή ταχύτητα στην εξευτελιστική τιμή των 6.5 εκατομμυρίων ευρώ. Δεν αποκλείεται να πέσει κι άλλο πλέον η τιμή εκκίνησης στον επόμενο πλειστηριασμό, στα 4.5 εκατομμύρια ευρώ και παρακάτω.

Και το τελευταίο αυτό επεισόδιο του πλειστηριασμού του Αίολος Κεντέρης αποσιωπήθηκε στη Χίο. Η αμνησία βολεύει το συνδυασμό νεοφιλελευθερισμού και λαϊκισμού που επικρατεί στο νησί, βολεύει στο να αντικατασταθεί ένας σοβαρός και μακρόχρονος σχεδιασμός με grand εγχειρήματα τύπου Αίολος Κεντέρης. Κι ενώ θα έπρεπε να είχαμε από χρόνια ένα λιμάνι αναβαθμισμένο από ήπιες παρεμβάσεις και μια κατάλληλης κλίμακας δημοτική μαρίνα, έχουμε βουλιάξει στα grand σχέδια. Κι ενώ σκοτώνονται συνεχώς άνθρωποι επειδή λείπουν λίγοι και συγκριτικά φθηνοί κυκλικοί κόμβοι που θα περιορίσουν την ταχύτητα σε πιο ασφαλή όρια, κι ενώ δεν υπάρχει μια διαδρομή για ΑΜΕΑ ούτε γύρω από την πλατεία που χωρίζει το μέγαρο του δημάρχου από του αντιπεριφερειάρχη, κι ενώ τα ατυχήματα από την υπερβολική ταχύτητα ακόμη και μπροστά στην παραλία προσθέτουν ΑΜΕΑ και νεκρούς, τσιμεντώνουμε ποτάμι για να διευκολυνθεί μια αχρείαστη επιπλέον ταχύτητα και σπαταλάμε αξιόλογα ποσά σε νέα γεφύρια εκεί που κάνουν τη δουλειά μια χαρά τα παλιά. Κι ενώ δεν αξιοποιείται στοχευμένα στην περίοδο και στο ρόλο που πρέπει το λιμάνι των Μεστών, υπερβολικοί και πρόχειροι σχεδιασμοί που κατέληξαν στο να μη χρησιμοποιείται καθόλου. Κι ενώ θα έπρεπε με χαμηλούς τόνους αλλά αποφασιστικά να μειωθεί μέχρι εξαφάνισης η παραγωγή σκουπιδιών στην πηγή, grand ρητορική για καύση. Κι ενώ θα έπρεπε να ξέρουμε τι νερό πίνουμε και να διαχειριζόμαστε το πολύτιμο αυτό αγαθό με σύνεση, grand φράγματα που έχουν στοιχειώσει. Κι ενώ το νησί θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί στη μαζική εγκατάσταση ΑΠΕ μικρής κλίμακας, με σχήματα που θα ενίσχυαν τον συνεταιρισμό και τη μικρή επιχειρηματικότητα και καινοτομικότητα των πολλών, αδιαφορία για την καθήλωση στο συμβατικό τρόπο παραγωγής και στα πολλαπλώς προβληματικά και επικίνδυνα φαραωνικά σχέδια κάποιων πολυεθνικών. Κι ενώ θα έπρεπε κάθε παραδοσιακός οικισμός του νησιού να ήταν ένα μοναδικό οριζόντιο ξενοδοχείο αμέτρητων αστέρων, για έναν τουρισμό όλο το χρόνο με βάση την προστασία-ανάδειξη της φύσης και του περιβάλλοντος και την υποστήριξη μιας ποιοτικής τοπικής παραγωγής, εγκλωβισμός σε μια ρητορική που επενδύει στο παρωχημένο μοντέλο του μαζικού τουρισμού των καθετοποιημένων μονάδων.

Ένας Αίολος Κεντέρης παντού πάνω στο νησί. Μια τραγική δηλαδή επένδυση σε ένα ιδιωτικό τομέα grand αποτυχιών από την οποία ζημιώνονται τελικά η οικονομία και η δημιουργικότητα των πολλών. Ένας Αίολος Κεντέρης του οποίου το τραγικό και γι αυτό τόσο διδακτικό παράδειγμα ξεβολεύει τους νεοφιλεύθερους και ταυτόχρονα λαϊκιστές αναπτυξιολόγους που δίνουν τον τόνο στο δημοτικό συμβούλιο και στα τοπικά ΜΜΕ, στα κομματικά γραφεία της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ένας Αίολος Κεντέρης με παρελθόν που πρέπει να αποσιωπηθεί για να περάσουν οι μελλοντικοί Αίολοι Κεντέρηδες.