Στο μέσο της πλατείας τοποθετήθηκαν τραπεζοκαθίσματα παρακείμενης ταβέρνας, με αποτέλεσμα ο ελεύθερος χώρος για ντόπιους και επισκέπτες να περιοριστεί σημαντικά
Ο άναρχος τρόπος με τον οποίο έχουν ανοικοδομηθεί οι παραλιακοί οικισμοί του νησιού, έχει ως αποτέλεσμα την απουσία κοινόχρηστων χώρων. Σε ελάχιστες περιπτώσεις που υπάρχει κάποιος τέτοιος χώρος είναι συνήθως μια πλατεία που αποτελεί χώρο κοινωνικών επαφών των κατοίκων.
Έτσι και στο Μέγα Λιμνιώνα. Η πλατεία που διαμορφώθηκε με τη σημερινή της όψη στα μέσα της δεκαετίας του 90, ενώ πολύ αργότερα προστέθηκε και μικρή παιδική χαρά, αποτελούσε χώρο συνάντησης, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες που ο πληθυσμός αυξάνει. Έτσι τα απογεύματα έβλεπες πάνω στην πλατεία, πιτσιρίκια να παίζουν, να τρέχουν, να κυνηγιούνται, να κάνουν ποδήλατο και να χαλάν τον κόσμο με τις χαρούμενες φωνές τους. Από κοντά στα παγκάκια, οι παππούδες να έχουν την εποπτεία των εγγονιών τους και να σιγοκουβεντιάζουν μεταξύ τους για μικρά ή μεγάλα ζητήματα του παρόντος και του παρελθόντος. Ταυτόχρονα, ανάμεσα σε ποδήλατα, παιδιά και μπάλες οι λουόμενοι να διασχίζουν την «εμπόλεμη ζώνη της πλατείας.
Από φέτος, η εικόνα αυτή δεν υπάρχει πια. Πριν από λίγες μέρες, έκαναν την εμφάνισή τους στο μέσον της πλατείας τραπεζοκαθίσματα και ομπρέλες, κόβοντας στα δύο την μικρή πλατεία και στερώντας από τους κατοίκους ένα μεγάλο τμήμα από τον μοναδικό κοινόχρηστο χώρο του οικισμού. Με μια μάλλον ακατανόητη και αψυχολόγητη κίνηση, λες και όλα μπορούν να παραχωρηθούν για μερικές χιλιάδες ευρώ, ο χώρος ενοικιάστηκε σε τοπικό κατάστημα εστίασης. Ο κάθε επιχειρηματίας θέλει και είναι λογικό, αύξηση της πελατείας του και των εσόδων του. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι τι κάνει η συντεταγμένη πολιτεία. Προστατεύει τον μοναδικό κοινόχρηστο χώρο της περιοχής ή εξυπηρετεί έναν επιχειρηματία σε βάρος όλης της τοπικής κοινωνίας;
Μέχρι πρόσφατα ο χαρακτήρας «στα χαρτιά» του εν λόγω χώρου δεν είχε καθοριστεί. Μόλις, με απόφαση του Δημοτικού Συμβολίου, ο χώρος χαρακτηρίστηκε και επισήμως ως «κοινόχρηστος», αντί να θωρακιστεί η ελεύθερη χρήση του από τους πολίτες, άνοιξε ο δρόμος για την παραχώρησή του σε ιδιώτη. Ιστορία για γέλια και για κλάματα, με θύματα μιας στρεβλής «αναπτυξιακής» πολιτικής τους κατοίκους και τους επισκέπτες που δεν θεωρούν ταυτόσημες έννοιες την έξοδο και την κατανάλωση.
Συζήτηση2 Σχόλια
Αγαπητή <>,
Κατά πρώτον ήθελα να ρωτήσω, ποιος υπογράφει το κείμενο-άρθρο αυτό, διότι θέλω να πιστεύω ότι, όλοι οι πολίτες οφείλουν να έχουν το θάρρος της γνώμης τους, την οποία εκφράζουν απρόσκοπτα σε μια δημοκρατική και ανθρωποκεντρική κοινωνία !
Κατά δεύτερον, ήθελα να σας πληροφορήσω τα εξής:
Απευθύνετε δημόσια ερωτήματα για την παραχώρηση χρήσης μέρους της πλατείας του Μέγα Λημνιώνα (περιοχή Θυμιανών).
Ως Πρόεδρος της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, επιθυμώ να σας πληροφορήσω ότι, η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής δεν χορηγεί άδειες χρήσης κοινόχρηστων χώρων σε καταστήματα. Η αρμοδιότητα αυτή είναι του Δημοτικού Συμβουλίου και το Δημοτικό Συμβούλιο στην προκειμένη περίπτωση αποφάσισε ΟΜΟΦΩΝΑ τη διάθεση του χώρου κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις του Νόμου και με τη σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας Υπηρεσίας (Δ/νση Τοπικής Οικονομικής Ανάπτυξης).
Η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής γνωμοδότησε θετικά στον χαρακτηρισμό του συγκεκριμένου χώρου (ευρύτερα στον Μέγα Λημιώνα) ως κοινόχρηστου και τούτο έπειτα από έγγραφο αίτημα της Δημοτικής Κοινότητας Θυμιανών προς την Επιτροπή μας και με τη σύμφωνη γνώμη της Τεχνικής Υπηρεσίας. Η διοικητική αυτή πράξη έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια, μιας και ο χώρος χρησιμοποιείται ως χώρος αναψυχής, αθλοπαιδιών, κλπ. Εάν ο χαρακτηρισμός αυτός δεν γινόταν, δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο χώρος από ένα σύλλογο, έναν φορέα, ούτε το σύνολο των δημοτών και επισκεπτών για οτιδήποτε, ούτε καν για μια εκδήλωση. Συνεπώς, η Δημοτική Κοινότητα Θυμιανών και η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής απλά χαρακτήρισαν τον χώρο ως κοινόχρηστο και πέραν τούτου ουδέν.
Από εκεί και πέρα, ο Ν. 1080/80 αλλά και η αριθμ. 295/2013 Κανονιστική Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Χίου (περί διάθεσης κοινοχρήστων χώρων) καθορίζουν τις προϋποθέσεις σύμφωνα με τις οποίες οι κοινόχρηστοι χώροι μπορούν να διατεθούν σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος που έχουν πρόσοψη επ΄ αυτών με τη διαδικασία της ετήσιας μίσθωσης.
Επιπλέον, θέλω να διευκρινίσω 3-4 ζητήματα:
α). Γίναμε κοινωνοί της ευαρέσκειας πληθώρας πολιτών, όπου θεωρούν ότι ο χώρος ευπρεπίστηκε και έγινε πιο προσεγγίσιμος για τους επισκέπτες και θαμώνες της περιοχής,
β). Έχουμε μάθει να σεβόμαστε το δικαίωμα αυτοδιάθεσης κάθε τοπικής κοινωνίας, συνεπώς σεβόμαστε το αίτημα κάθε Δημοτικής Κοινότητας που αφορά στο δημόσιο συμφέρον,
γ). Από επιτόπια αυτοψία διαπιστώθηκε ότι ο χώρος της παιδικής χαράς είναι ελεύθερος και τα παιδιά παίζουν απρόσκοπτα σε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, όπως παίζουν και στον υπόλοιπο (πέραν του διατεθέντος) χώρο της πλατείας. Εκτός εάν είχε γίνει όλος ο χώρος της πλατείας του Μέγα Λημνιώνα ΄΄γήπεδο΄΄ και δεν το γνωρίζαμε… &
δ). Η παραχώρηση έχει ισχύ μέχρι 31/12/2018. Εάν διαπιστωθεί ότι ο χώρος αυτός δεν πρέπει να διατεθεί την επόμενη χρονιά, έχει το δικαίωμα το Δημοτικό Συμβούλιο να μην τον διαθέσει (αλλά θα πρέπει να εξηγήσει κάποιος υπεύθυνα και εγγράφως τον λόγο και να έχουν προκύψει νέα δεδομένα, π.χ. μη επαρκής χώρος για τα παιδιά ή παραβίαση των διατεθέντων τ.μ. από τους επιχειρηματίες, κλπ). Αυτά, όμως, είναι ζητήματα που, θεωρώ ότι, αφορούν κυρίως την Δημοτική ή Τοπική Κοινότητα κάθε τόπου που γνωμοδοτεί σχετικά.
Πέραν των ανωτέρω, μπορεί όποιος επιθυμεί ΕΠΩΝΥΜΑ να καταθέσει τις απόψεις του στο Δήμο και να ακολουθήσει μια εποικοδομητική και διεξοδική συζήτηση.
Με τιμή
Γιώργος Φωτ. Παπαδόπουλος
Αντιδήμαρχος & Πρόεδρος της Επιτρ. Ποιοτ. Ζωής
Κύριε Παπαδόπουλε σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία και την αναλυτική παρουσίαση των γεγονότων που, μεταξύ άλλων, επιβεβαιώνουν όσα γράψαμε.
Το παρών κείμενο δεν είναι ανυπόγραφο, έχει υπογραφή «Απλωταριά» αφού απηχεί την άποψη της διαχειριστικής ομάδας της ιστοσελίδας.
Μέσα στα πλαίσια της δημοκρατικής και ανθρωποκεντρικής κοινωνίας, όπως κι εσείς αναφέρετε, εκφράσαμε τη διαφωνία μας για ένα θέμα που αφορά το κοινωνικό σύνολο. Έχουμε κάθε δικαίωμα.