γράφει ο Μιχάλης Ανεζίρης
Έχει περάσει κάμποσος καιρός από την δολοφονία του Ζακ… Μεσολάβησαν άλλα γεγονότα, πιο σχετικά με την επικαιρότητα του νησιού. Χρωστώ ακόμα όμως στη συνείδησή μου το σημείωμα που ακολουθεί:
“Άσκησαν την απολύτως απαραίτητη βία…αυτή είναι η βία της αστυνομίας, και σ’ όποιον αρέσει!…Έκαναν όσα γράφει το εγχειρίδιο.” Αυτές ήταν, πάνω-κάτω, οι τηλεοπτικές δηλώσεις συνδικαλιστή των αστυνομικών για την στάση τους και τον τρόπο επέμβασής τους στη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Υπενθυμίζουμε ότι οι αστυνομικοί είναι στη θεωρία τα θεσμικά όργανα ενός ευνομούμενου κράτους, που μισθοδοτούνται απ’ αυτό (άρα, απ’ τους φόρους του καθενός μας) για να μας προστατεύουν, να μας εμπνέουν ασφάλεια και σιγουριά, να είναι… “κοντά στον πολίτη” (σλόγκαν από πρόσφατο σποτάκι τους).
Συνοπτικά, και χωρίς άλλες εισαγωγές, δώστε και σ’ εμάς αυτό το εγχειρίδιο – διψάμε για μόρφωση! Χρειαζόμαστε έμπνευση από “αρχές και ιδανικά” που μας διδάσκουν ως φυσιολογικά κι αυτονόητα τα εξής:
- να κλωτσάμε, να σπάμε ανελέητα στο ξύλο και να πατάμε στο λαιμό άνθρωπο ήδη “τελειωμένο”.
- να μεταφέρουμε έναν νεκρό με χειροπέδες στο νοσοκομείο. Για την πράξη αυτή, ο μόνος ορισμός που αρμόζει είναι η “περιύβριση νεκρού” – βαρβάτο ποινικό αδίκημα.
- να σπρώχνουμε και να βρίζουμε, να ασχημονούμε παντί τρόπω επί ηλικιωμένης πρόσφυγα μέσα στο στρατόπεδο της Μόριας, να της πετάμε το μπαστούνι στο οποίο στηρίζεται(!), επειδή τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για το ότι δεν έφαγε, μετά από πολύωρη ορθοστασία σε μια ουρά. Να μην έχουμε κανένα συνειδησιακό πρόβλημα με τέτοια στάση, επειδή γνωρίζουμε πως δεν πρόκειται να λογοδοτήσουμε σε κανέναν – το γεγονός ότι υποστήκαμε συνέπειες βασίζεται στην τυχαία συγκυρία ότι μας έκαναν τσακωτούς σε βίντεο που προβλήθηκε διεθνώς.
- να βροντοφωνάζουμε με καμάρι μέσα στις Σχολές Αξιωματικών, ήδη από το 2013: “Είμαστε φασίστες! Ποιο είναι το πρόβλημα;” Να πηγαίνουμε έπειτα την ημέρα των εκλογών και να βγάζουμε ως Σώμα…αυτοδύναμη κυβέρνηση την Χρυσή Αυγή με ποσοστό 50%. Να τιμούμε δηλαδή το δικαίωμά μας ως πολιτών αλλά και τον ρόλο μας ως… θεματοφυλάκων της Δημοκρατίας, για να ψηφίζουμε δαγκωτό όσους την ευτελίζουν κάθε μέρα και ομνύουν σε Φασισμούς και σε Χούντες…
- να δολοφονούν μπροστά μας τον Φύσσα και να καθόμαστε να παρακολουθούμε αμέτοχοι. Έπειτα, να σπεύδουμε να φορέσουμε χειροπέδες στον μαχαιρωμένο(!) και ν’ αναγκαζόμαστε να πιάσουμε τον δράστη μόνο και μόνο επειδή μας τον υπέδειξε το θύμα. Να μπαίνει ο Ρουπακιάς στο περιπολικό μας και ν’ αναφωνεί αμέριμνος: “Παιδιά, δικός σας είμαι!”
- να στεκόμαστε, ως 4ο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας (αυτό που διεκπεραίωσε με… άψογο τρόπο και την υπόθεση Κωστόπουλου), αντάξιοι της στολής που φορούμε, βάζοντας μετανάστες – που πρώτα τους… αλλάξαμε τον αδόξαστο – να χαστουκίζονται μεταξύ τους, για να τους τραβάμε βίντεο και να σπάμε πλάκα μαζί τους (γνωστή υπόθεση του 2007).
- να στέλνουμε με τις καταθέσεις μας στη φυλακή άσχετους με ποινικά αδικήματα ανθρώπους όπως η Ηριάννα, ο Περικλής, ο Τάσος Θεοφίλου κ.α. – μόνο και μόνο για κατατρομοκράτηση των αντιφρονούντων, για παραδειγματική συμμόρφωση με τα δέοντα “δημοκρατικά” ήθη. Να το πράττουμε με αίσθηση πλήρους ατιμωρησίας και με την επίγνωση πως μόνο τα δικά μας πειστήρια (καπέλα, λειψά δείγματα dna, τρίχες, αέρας κοπανιστός κλπ.) θα θεωρηθούν αξιόπιστα από πλείστους των δικαστών, λόγω του… ανεπίληπτου ήθους μας!
Δυο υστερόγραφα μόνον, δίκην επιλόγου:
- το έγκλημα της “περιύβρισης νεκρού”, αψηφώντας το γεγονός ότι εκπορευόταν από την “επίσημη Αρχή του Κράτους (Κρέων), είχε επικρίνει ξεκάθαρα με την τραγωδία του “Αντιγόνη” ο Σοφοκλής, λίγο αφότου ο Αισχύλος εγκωμίαζε κι εξύψωνε με τον “Προμηθέα Δεσμώτη” τον πρώτο άνθρωπο που αντιστάθηκε στην αυθαιρεσία της εξουσίας και στην αξίωση του Κράτους να θεωρεί την Βία αποκλειστικό… “αδέρφι” του – κοινώς, να έχει το μονοπώλιό της. Αν κάποιοι “Έλληναράδες”, απ’ αυτούς που θεωρούν σήμερα τον εαυτό τους πολιτιστικά ανώτερο επειδή είναι σε χρονολογική σειρά κάπου τα… πεντακοσιοστά δισέγγονα των Αρχαίων Ελλήνων, είχαν την παραμικρή ιδέα για το τι πραγματικά είπαν αυτοί που τους επικαλούνται σε κάθε ευκαιρία, δύο τινά θα μπορούσαν να συμβούν: ή θα ήταν υποχρεωμένοι να καταπιούν τη γλώσσα τους ή θα ήταν ικανοί να πουν πως κι ο Αισχύλος με τον Σοφοκλή ήταν “εθνομηδενιστές κι αναρχοκουμμούνια”…
- πικρό, αλλά αναγκαίο σχόλιο για τον εξευτελισμό ενός αρκτικόλεξου: από τον ΕΛΑΣ στην ΕΛΑΣ η οπτική διαφορά είναι ανεπαίσθητη. Η ουσιαστική διαφορά εμπερικλείει πλήρη παραχάραξη της Ιστορίας και τραγική αντιστροφή αξιών και προτύπων: κοντά 80 χρόνια μετά, όσοι ελευθέρωσαν με το αίμα τους την πατρίδα από τους Ναζί καθυβρίζονται ακόμα από τους ιδεολογικούς επιγόνους των τελευταίων ως “εθνοπροδότες”, ενώ όσοι συνεργάστηκαν ξετσίπωτα με τον Κατακτητή βγήκαν στον αφρό: οι διάδοχοί τους ακόμη και σήμερα μας διδάσκουν “πατριωτισμό” και επανδρώνουν τα Σώματα Ασφαλείας σε βαθμό απελπιστικό.
