του Μιχάλη Μπάκα
Το περασμένο Δεκέμβριο σε ηχητικό απόσπασμα που διέρρευσε στα ΜΜΕ ο αρχηγός της ΕΛΑΣ ακούγεται να λέει σε αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας: «Πρέπει να τους κάνουμε το βίο αβίωτο, δηλαδή να ξέρει ο άλλος ότι όταν θα έρθει στη χώρα αυτή θα καθίσει μέσα, αλλιώς δεν κάνουμε τίποτα, αποτελούμε το καλύτερο τόπο προσέλκυσης μεταναστών«. Παρόλη την κατακραυγή που γνώρισαν οι δηλώσεις αυτές η κυβέρνηση ποτέ δεν σχολίασε το γεγονός, ο Αρχηγός ποτέ δεν διέψευσε τα λεγόμενα του και συνεχίζει να βρίσκεται στη θέση του.
Κατά την άφιξη των επιζώντων του ναυαγίου από το Φαρμακονήσι στο λιμάνι του Πειραιά, δημοσιογράφοι πλησιάζουν τους μετανάστες που συνοδεύονται από ανθρώπους της ύπατης αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Η εικόνα του συντετριμμένου πατέρα που έχει χάσει τη σύζυγο και τρία παιδιά του είναι συγκλονιστική. Το ΣΚΑΙ έχει ενημερωτική εκπομπή και κάνει ζωντανή σύνδεση με το λιμάνι όπου οι μετανάστες ζωντανά καταγγέλλουν ότι οι λιμενικοί έχουν ευθύνη για το ναυάγιο και τους κλώτσαγαν για να πέσουν στη θάλασσα. Η δημοσιογράφος ακούει τις μαρτυρίες και η αντίδραση της είναι να διακόψει το σύνδεση με το λιμάνι και να επιστρέφει στη ροή της εκπομπής. Το ίδιο απόγευμα παρακολουθώ τα κανάλια περιμένοντας να ακούσω λεπτομέρειες, η εκπομπή τους Ευαγγελάτου στο ΣΚΑΙ για 2,5 ώρες δεν ασχολείται με το θέμα ενώ στα δελτία ειδήσεων παρουσιάζεται με τρίλεπτες αναφορές στο Μέγκα στις 20:44 και στο ΣΚΑΙ στις 21:41.
Αρνούμενος τις καταγγελίες ο υπουργός Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτης «καταλαβαίνει» ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να δηλώσει ότι «Πρώτα απ’ όλα, στέλνουμε ένα μήνυμα, ότι τα σύνορά μας δεν είναι ξέφραγο αμπέλι» ενώ αναφέρει ότι ήμασταν τυχεροί που μέχρι τώρα δεν είχαμε άλλους νεκρούς στο Ανατολικό Αιγαίο, ξεχνώντας τα ναυάγια σε Λέσβο και Χίο και τους δεκάδες νεκρούς. Σε εντελώς αντίθετο μήκος κύματος μετά το ναυάγιο της Λαμπεντούζα τον περασμένο Οκτώβριο η αρμόδια υπουργός μετανάστευσης της Ιταλίας Σεσίλ Κιένγκε δήλωσε ότι ο νόμος περί «λαθρομετανάστευσης» πρέπει να τροποποιηθεί. «Δεν έπρεπε να περιμένουμε μια τραγωδία για να αλλάξουμε τα πράγματα».
Το περασμένο καλοκαίρι δεκάδες μετανάστες συλλαμβάνονταν από το Λιμενικό στη Μυτιλήνη και κρατούνταν στο λιμάνι, κάτω από τον ήλιο χωρίς καμία μέριμνα για να σιτιστούν ή ακόμα και να πιουν λίγο νερό. Εθελοντές επισκεπτόμενοι ανώτερη δικαστική λειτουργό, ζητήσαμε την παρέμβαση της για την προστασία των μεταναστών, ελπίζοντας να κινηθεί νομικά κατά των υπαιτίων, κατά των Υπουργών που είχαν ευθύνη για αυτήν την τραγική κατάσταση. Σε ερώτηση μας ποιος θα έχει ευθύνη εάν πεθάνει ένα μωρό από θερμοπληξία στο λιμάνι, η δικαστική λειτουργός απάντησε ότι θα πρέπει να διωχθεί η μητέρα του μωρού και «έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο»…
Ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς δηλώνει περήφανος στην ελληνική βουλή κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2014 ότι «νομιμοποιήσαμε τακτικές αποτροπής των λαθρομεταναστών που μέχρι σήμερα απαγορεύονταν». Με διψήφια νούμερα στις δημοσκοπήσεις, την πολιτική ατζέντα της χώρας την καθορίζει η Χρυσή Αυγή. Η κυβέρνηση βλέπει τις απώλειες από τα δεξιά της και διαμορφώνει ανάλογα την πολιτική της, ωθώντας την αστυνομία και το λιμενικό σε παράνομες ενέργειες, προσπαθώντας να επαναφέρει στις τάξεις της ΝΔ τις χαμένες ψήφους. Όταν ακόμα και η δικαστική εξουσία σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο δεν πρέπει να μας προξενήσει έκπληξη εάν αύριο απαγγελθούν καταγγελίες κατά του τραγικού πατέρα για έκθεση των 3 ανήλικων νεκρών παιδιών του σε κίνδυνο. Και όλα αυτά ενώ η Ευρώπη προσπαθεί να κρύψει το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι των χωρών του νότου όπου η οικονομική κρίση πλήττει τους πολίτες και μειώνει τα αντανακλαστικά αλληλεγγύης στους πρόσφυγες που έρχονται κατατρεγμένοι από τις χώρες τους.
Το χειρότερο δεν είναι τα μυαλά του Σαμαρά, του Βαρβιτσιώτη, του αρχηγού της ΕΛΑΣ, των δημοσιογράφων ή των δικαστικών. Το χειρότερο φοβάμαι είναι ότι όλοι αυτοί εκφράζουν την κοινωνία μας.
Σαν σήμερα, 24 Γενάρη του ’12 έφυγε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, η φωτογραφία από το «Μετέωρο βήμα του πελαργού» μια ταινία για κάθε λογής σύνορα…
Συζήτηση1 σχόλιο
Ο Μιχάλης τα λέει πολύ ξεκάθαρα . Είμαστε συνυπεύθυνοι όσο κρατάμε τα μυαλά μας γεμάτα φόβο συγκεντρωτισμό και οχαδερφισμό. Ο φόβος του να πούμε ότι δεν θέλουμε να υποφέρουμε ούτε εμείς αλλά ούτε και οι άλλοι άνθρωποι. Ο φόβος σαν κατάλοιπο που μας έχουν αφήσει αιώνες δικτατορικές κυβερνήσεις, και που μας κάνει να κλεινόμαστε σε ένα καβούκι σιωπής η αδιαφορίας που τελικά είναι μισή συνενοχή. Τουλάχιστον ας καταλάβουμε ότι δεν σωζόμαστε σκύβοντας με δειλία κάτω από την ομπρέλα συγκεντρωτικών, συμφεροντολογικών κομμάτων. Μαρια Μπογή