Το 6ο μέρος του αφιερώματος του Βασίλη Αγιαννίδη στον Κάμπο της Χίου με τα σπίτια της οικογένειας των Γαλατών
Διαβάστε εδώ το εισαγωγικό σημείωμα του αφιερώματος
Η βυζαντινής καταγωγής οικογένεια Γαλάτη προέρχεται από την Μικρά Ασία. Οι Γαλάτες αναφέρονται σε πηγές από τον 11ο αιώνα και βρίσκονται στη Σμύρνη τον 12ο αιώνα. Σύμφωνα με μία οικογενειακή παράδοση εγκαθίστανται στη Χίο τον 17ο αιώνα μετά από μακρόχρονη παραμονή στη Σικελία όπου κατέφυγαν μετά την Άλωση. Η γενεαλογία τους ξεκινά από το 1640. Χωρίζονται στους κλάδους των Θαλασσινών, των Πουλούδων, των Σικανών ή Συκιανών, των Φακάδων και των Φούα.
Πολλοί Γαλάτες βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη από τις αρχές του 18ου αιώνα. Μετά το 1822 ένας κλάδος της οικογενείας μεταναστεύει στην Αυστρία όπου τιμάται το 1873 από τον Αυτοκράτορα Φραγκίσκο-Ιωσήφ Β’ με τον κληρονομικό τίτλο του Ιππότη (ritter). Άλλοι κλάδοι μετοικούν στην Αθήνα, στην Αλεξάνδρεια, στο Λονδίνο και στη Σύρα.
Την εποχή της Σφαγής απαγχονίστηκαν οι Γεώργιος, Κωνσταντίνος και Σέργιος Γαλάτη και σφαγιάστηκε η Ιουλία Γαλάτη-Πιτσιπιού. Διάφορα μέλη της οικογενείας πολέμησαν κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου με τον Ελληνικό και τον Αυστριακό Στρατό ενώ ο Κωνσταντίνος Μ. Γαλάτης τουφεκίστηκε από τους Ναζί το 1943. Τρεις Γαλάτες παρασημοφορήθηκαν με μετάλλια του Τάγματος του Σωτήρος.
Ενδεικτική βιβλιογραφία: Philip Argenti, Libro d’Oro de la Noblesse de Chio, 1-2, London 1955.
1. Φασολάς. Ο Περλέας. Αναφέρεται στη σελίδα 470 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 81 στο τοπογραφικό του Smith, νούμερο 203 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 8 στο φύλλο Η΄ στο χάρτη του Μαστοράκη. Αρχικά ιδιοκτησία Γαλάτη, κατόπιν Κάππαρη, μετά Τζηρά, έπειτα Λαιμού και αργότερα Προκοπίου.
2. Φασολάς. Αναφέρεται στις σελίδες 231 και 307 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 86 στο τοπογραφικό του Smith, νούμερο 208 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 6 στο φύλλο Η΄ στο χάρτη του Μαστοράκη. Αρχικά ιδιοκτησία Γαλάτη, κατόπιν Βούρου και μετά Κλούβα.
3. Μαρουλού. Το κτήμα του Αγίου Ιωάννη Φακά. Αναφέρεται στη σελίδα 234 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 12 στο φύλλο Ζ΄ στο χάρτη του Μαστοράκη. Τα όρια του κτήματος είναι αδιευκρίνιστα. Στη σελίδα 585, του τόμου Α ΙΙ της Ιστορίας της Χίου του Ζολώτα αναφέρεται πως υπήρξε αργότερα ιδιοκτησία Μαυροκορδάτου-Τσελεπή. Οι φωτογραφίες είναι του κυρίου Βαγγέλη Χαρίτου.
4. Φραγκοβούνι. Αναφέρεται στη σελίδα 233 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 94 στο τοπογραφικό του Smith και νούμερο 98 στο τοπογραφικό του Ζολώτα. Αρχικά ιδιοκτησία Γαλάτη και κατόπιν Γεωργαλά.
5. Κάμπος. Αναφέρεται στις σελίδες 231 και 471 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 109 στο τοπογραφικό του Smith, νούμερο 94 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 30 στο φύλλο Στ΄ στο χάρτη του Μαστοράκη. Αρχικά ιδιοκτησία Γαλάτη, κατόπιν Κάππαρη, μετά Λεριώτη και έπειτα Πατελίδα.
6. Κάμπος. Το Κανάκικο. Αναφέρεται στη σελίδα 220 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 103 στο τοπογραφικό του Smith, νούμερο 213 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 10 στο φύλλο Ε΄ στο χάρτη του Μαστοράκη. Αρχικά ιδιοκτησία Γαλάτη, κατόπιν Σκυλίτση, μετά Λιτσάκη και έπειτα Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών.
7. Κάμπος. Αναφέρεται στις σελίδες 233, 316 και 473 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 101 στο τοπογραφικό του Smith, νούμερο 73 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 47 στο φύλλο Ε΄ στο χάρτη του Μαστοράκη. Αρχικά ιδιοκτησία Γαλάτη, κατόπιν Χουσεΐν Μπέη, μετά Λιτσάκη και έπειτα Λαζαράκη.
8. Κάμπος. Αναφέρεται στη σελίδα 473 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 100 στο τοπογραφικό του Smith. Αρχικά ιδιοκτησία Γαλάτη, κατόπιν Κάππαρη και μετά Αναστασάκη.
9. Κάμπος. Το Μηταράκικο. Αναφέρεται στη σελίδα 232 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 76 στο τοπογραφικό του Smith, νούμερα 45 και 199 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 5 στο φύλλο Ε΄ στο χάρτη του Μαστοράκη. Αρχικά ιδιοκτησία Γαλάτη, κατόπιν Μηταράκη.
10. Κάμπος. Αναφέρεται στη σελίδα 233 στον Κάμπο του Περρή, ανάμεσα στα νούμερα 76 και 77 στο τοπογραφικό του Smith και νούμερο 46 στο τοπογραφικό του Ζολώτα. Αρχικά ιδιοκτησία Γαλάτη, κατόπιν Μηταράκη και μετά Πλατή.
11. Σπηλάδια. Το νούμερο 26 στο φύλλο Ι΄ στο χάρτη του Μαστοράκη αναφέρεται σαν ιδιοκτησία Πλακωτάρη-Κουνέλη και με νούμερο 135 στο τοπογραφικό του Smith ως ιδιοκτησία Φακά, κλάδου της οικογενείας Γαλάτη.
12. Σπηλάδια. Αναφέρεται στη σελίδα 234 στον Κάμπο του Περρή και στη σελίδα 585 του τόμου Α ΙΙ της Ιστορίας της Χίου του Ζολώτα σαν ιδιοκτησία Γαλάτη-Φούα και αργότερα Εμμανουήλ Σταγκαλα. Το μόνο περιβόλι στην περιοχή που ανήκε στην οικογένεια Στάγκαλα είναι αυτό με νούμερο 139 στο τοπογραφικό του Smith, παλαιότερα ιδιοκτησία Μαξίμου και Νεγρεπόντη (Περρής, σελίδες 290, 387 και 669, νούμερο 266 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 24 στο φύλλο Δ΄ στο χάρτη του Μαστοράκη).
13. Σιερό. Αναφέρεται στη σελίδα 233 στον Κάμπο του Περρή, νούμερα 305 και 306 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 10 στο φύλλο Γ΄ στο χάρτη του Μαστοράκη. Αρχικά ιδιοκτησία Γαλάτη, κατόπιν Ξύδα και Σκρινή.
14. Βαρβάσι. Το κτήμα του Μουφτή. Αναφέρεται στις σελίδες 234 και 631 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 221 στο τοπογραφικό του Smith. Αρχικά ιδιοκτησία Γαλάτη, κατόπιν Τούρκικο και μετά Καραμαούνα. Τα μεγαλειώδη ερείπια του πύργου αποτυπώθηκαν από τον Πικιώνη και ο Περρής γράφει πως σωζόντουσαν ακόμα στις αρχές του 1970. Τα τελευταία ίχνη συμπεριλαμβανομένης της στέρνας και του περιβολότοιχου κατεδαφίστηκαν στις αρχές του 21ου αιώνα και υπήρξαμε μάρτυρες ενός βανδαλισμού άνευ προηγουμένου. Τα σχέδια είναι από την Αρχιτεκτονική της Χίου του Δημήτρη Πικιώνη (εκδόσεις Ίνδικτος 2000). Τα γλυπτά και η γούρνα ήταν τοποθετημένα σε μια από τις δύο στέρνες του κτήματος που κατεδαφίστηκαν.
15. Κοντάρι. Η οικογένεια Γαλάτη είχε κτήματα στην περιοχή τα οποία πέρασαν στην ιδιοκτησία Schwarz και η θέση τους δεν εντοπίστηκε.
