του Γιάννη Κωσταρή
Πολύς κόσμος μέσα και έξω από το γήπεδο, μικρές και μεγάλες σημαίες σαν σύμβολα φιλίας, μπαλόνια, μετάλλια και διάχυτη αίσθηση γιορτής. Πολλοί περισσότεροι οι φίλοι της Καρσίγιακα και σε αριθμό και σε ενθουσιασμό, δεκάδες κάμερες και τηλέφωνα απαθανάτιζαν το γεγονός. Το παιχνίδι πολύ χαλαρό, σχεδόν κάθε φάση ολοκληρωνόταν με γκολ, 5-5 το αποτέλεσμα και το σκορ θα ήταν ευρύτερο αν δεκάδες ενθουσιασμένοι φίλαθλοι της Καρσίγιακα δεν έμπαιναν στο γήπεδο πριν από τη λήξη.
Κανονικά ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ τοπικών όμαδων δεν είναι κάποιο ξεχωριστό γεγονός, συνήθως αφορά τους φιλάθλους των συλλόγων· σαν να παίζουν στην Αίγινα η τοπική ομάδα με έναν σύλλογο από τον Πειραιά.
Ο συγκεκριμένος αγώνας όμως δεν ήταν συνηθισμένος. Ο αγώνας του 1930 που δεν τελείωσε ήταν μια πολύ όμορφη αφορμή, ένας ακόμη λόγος για να έρθουν πιο κοντά κάτοικοι της Χίου με κατοίκους της Σμύρνης και του Τσεσμέ. Κάτι που έτσι κι αλλιώς το καταφέρνουν σιγά σιγά από μόνοι τους. Γιατί αυτό είναι το κανονικό, δηλαδή με το γείτονα σου να έχεις διαφορές, αλλά να έχεις τη δυνατότητα συνεργασίας, βοήθειας, ανταλλαγής, φιλοξενίας, ανταγωνισμιού. Δηλαδή ελεύθερη διακίνησης ανθρώπων, ιδεών, αγαθών.
Φυσικά με τον ποδοσφαιρικό αγώνα δεν λύθηκε τίποτα, καταγράφηκαν όμως προθέσεις και για άλλη μια φορά έγινε ολοφάνερο πόσο μοιάζουμε.
Στο παιχνίδι μεγαλύτερη διάρκεια είχαν οι απονομές μεταλλίων και δώρων παρά ο αγώνας που προφανώς δεν είχε σημασία το αποτέλεσμα. Και οι δύο τοπικές διοικητικές αρχές βράβευσαν και βραβεύτηκαν, εύκολα και εντυπωσιακά πράγματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν με πολλούς τρόπους. Οι συναντήσεις αυτές μπορεί να απαιτούν οργάνωση και χρήματα, κόπο και χρόνο αλλά δεν είναι δύσκολες. Κανείς δεν διακινδυνεύει τίποτα. Η κατάσταση όμως δεν είναι εύκολη. Μπορεί οι απέναντι ακτές να απέχουν μόνο λίγα μίλια θάλασσας, αλλά αυτή η θάλασσα γίνεται τάφος προσφύγων και μεταναστών κι αυτό δεν είναι εύκολο.
Μεγαλώσαμε, μεγαλώνουμε με φανταστικούς και πραγματικούς εχθρούς. Μπορεί να είναι απέναντι, δίπλα μας, μέσα μας. Οφείλουμε να τους ξεχωρίσουμε, ίσως τότε οι ποδοσφαιρικοί αγώνες δεν γίνονται κάθε 80 χρόνια αλλά συνεχώς και δεν έχουν άλλο ενδιαφέρον πέρα από το αθλητικό.
