Η θερινή ραστώνη στην Ελλάδα

του Μιχάλη Μελαχροινούδη

Με τέτοιο τίτλο θα περίμενε κανείς να διαβάσει για το αιώνιο ελληνικό καλοκαίρι, τη θάλασσα με τις ομορφιές της, τα τζιτζίκια στα δέντρα και τα μάτια να γλαρώνουν κάτω από παχιά σκιά. Σωστά, αυτά όμως έχουν ειπωθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αν και είναι τέτοια η ένταση του ελληνικού καλοκαιριού που πάντα υπάρχει περιθώριο για κάτι ακόμα, είναι όμως τούτο που έχει διαφύγει της προσοχής μας και που κατά τη γνώμη μας βάζει τη σφραγίδα του στο ελληνικό καλοκαίρι.

Υπάρχει λοιπόν ‘’αυτό’’, που δειλά-δειλά κάνει την εμφάνισή του με τις πρώτες ζέστες, όταν ‘’κατεβάζουμε’’ το παράθυρο στο αυτοκίνητο και λέγεται «το χέρι έξω του οδηγού, το αριστερό, και οδηγώ». Δεν μπορεί να μην το έχετε δει, όλοι το έχουμε δει και παρακολουθήσει στις πολλές και ευφυείς, είναι η αλήθεια, εκδοχές του:

1η) Οδηγώ και το χέρι του οδηγού σε ορθή γωνία κρατώντας διακριτικά ίσα-ίσα εκεί που η πόρτα συναντά το υπόλοιπο αμάξωμα. Μετριοπαθής συνήθως οδηγός, συγκρατημένος, χωρίς εξάρσεις!

2η) Οδηγώ και το χέρι του οδηγού ακουμπά στο ανοιχτό παράθυρο σε οξεία γωνία, μία κλασσική θέση, η οποία συναντάται χειμώνα – καλοκαίρι, ανάλογα αν ο οδηγός έχει κάψες και αφήνει και το παράθυρο ανοιχτό και το χειμώνα. Ο αγκώνας, κοφτός λίγο που διακρίνεται στο άκρο της πόρτας. Συνήθως, αυτός ο τύπος του οδηγού είναι απορροφημένος στην οδήγηση ή στη συζήτηση με τον διπλανό του!

3η) Οδηγώ και το χέρι του οδηγού ακουμπιστήρι στον μπροστινό του καθρέφτη. Αυτό μοιάζει λιγάκι με το ‘’αθάνατο’’ ελληνικό παπάκι που αντί να έχω τα πόδια στα πεντάλ τα τοποθετώ πάνω στη μάσκα, γιατί με έχει φάει η κούραση και είπα να ξεκουραστώ. Ο οδηγός με το χέρι ακουμπιστήρι, κρατά τον καθρέφτη άγνωστο γιατί, μάλλον όμως έχει μία πολύ προσωπική σχέση με το αυτοκίνητό του. Προσοχή στις αποστάσεις, λοιπόν!

4η) Οδηγώ και το χέρι του οδηγού κρατά ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, που όμως αυτό κατά 99% θα καταλήξει στο δρόμο. Συνηθισμένα αντικείμενα: τσιγάρο, το πλαστικό από το άνοιγμα των πακέτων των τσιγάρων, ολόκληρο το πακέτο σε ‘’μπαλάκι’’, το τασάκι, αυτό συνήθως γίνεται σταματημένος βέβαια, αλλά έχει τύχει και εν κινήσει για τους τυχερούς που ακολουθούν, κύπελλο με φραπόγαλο, κομπολόι για τους πολλούς και βαρείς νταλκάδες, και φυσικά αυτός ο τύπος του «χέρι έξω του οδηγού, το αριστερό, και οδηγώ» πολλές φορές έχει και την κατάλληλη μουσική στο διαπασών γιατί δεν οδηγεί μόνο αυτοκίνητο, οδηγεί και μπαρ εν κινήσει. Μην δώσετε σημασία, έτσι κι αλλιώς και αυτός δεν σας ακούει!

5η) Οδηγός παιχνιδιάρης, μοιάζει λίγο με την πιο πάνω εκδοχή, στο ότι και αυτός έχει μία ερωτική σχέση με το κασετόφωνό του, παλιότερα, mp4 πλέον, γιατί αυτός ο τύπος του «χέρι έξω του οδηγού, το αριστερό, και οδηγώ» χρησιμοποιεί την πόρτα του ως ντραμ στο οποίο και εξασκείται ανάλογα φυσικά με την μουσική που παίζει το ‘’μαγαζί’’. Συναντάται κυρίως σε ανοιχτά αυτοκίνητα, τύπου κάμπριο, διθέσια!

6η) Η χαρακτηριστικότερη, που βάζει και τη σφραγίδα της στον τίτλο του σημερινού σημειώματος, είναι η θέση του χεριού σε κατάσταση «παραλυσίας», ναι ξέρετε όταν το χέρι είναι ολόκληρο έξω, ο καρπός όσο πιο χαλαρός – συνήθως με τα δάχτυλα να κλείνουν προς τα κάτω – τόσο πιο χαλαρός ο οδηγός και αυτός ο τύπος του «χέρι έξω του οδηγού, το αριστερό, και οδηγώ» δικαιωματικά βάζει την σφραγίδα του στο αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι. Το έχετε δει και αλλού; Μήπως στον ευρωπαϊκό νότο; Λίγο πιο νότια και ανατολικά; Αίγυπτο ή Μέση Ανατολή; Θα μπορούσε, γιατί όχι, εδώ είμαστε να το επιβεβαιώσετε.

Τέλος, η κρίση, που δύσκολα μου επιτρέπει να πάρω άλλο, αλλά και η προσοχή μας στην προέκταση, πλέον, του εαυτού μας που έχει γίνει το κινητό και τι θα γίνω αν πάθει κάτι, δεν έχει επιτρέψει την εμφάνιση ακόμα αυτού του τύπου του «χέρι έξω του οδηγού, το αριστερό, και οδηγώ» και πληκτρολογώ στο κινητό μου ή μήπως όχι; Πάντως και να υπάρχει δεν έχει συστηματοποιηθεί ακόμα και σίγουρα δε γίνεται κατά κόρον όπως συμβαίνει με το μηχανάκι, όπου στο ένα χέρι έχω το κινητό, στο άλλο το φραπέ και ποιος νοιάζεται για το τιμόνι!

Αλλά είπαμε, αιώνιο ελληνικό καλοκαίρι!