Χωράμε όλοι;

του Μιχάλη Μελαχροινούδη

Πάει και αυτό. Αρχικά ξεδιπλώθηκε, ανέβηκε με τον γερανό, καμαρώσαμε άλλοι, ξεσπαθώσαμε άλλοι και στο τέλος διπλώθηκε, μπήκε στο συρτάρι για να μείνει εκεί μέχρι την επόμενη εθνική εορτή. Για τη σημαία μιλώ, σύμβολο «βαρύ» και μοναδικό για πολλούς, «πανί» και ευκαιρία για διαξιφισμούς για άλλους και κοιτώντας την, εδώ και δυο μέρες, στο λιμάνι της Χίου μού σχηματίστηκε μία εικόνα σαν κάτω από την «πελώρια», κυριολεκτικά, σημαία να «χωρούσαμε» λέει, όλοι!

Την «εικόνα» αυτή ενίσχυσαν άρθρα του κυριακάτικου τύπου μεταξύ των οποίων αυτό που διάβασα για το όριο φτώχειας, που σας ομολογώ ότι δεν ήξερα, πως υπάρχουν εννέα βασικά αγαθά, και όποιος δεν μπορεί να καλύψει τέσσερα από τα εννέα βρίσκεται στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Έκανα λοιπόν μία αντιπαραβολή των βασικών αγαθών και της δικής μου κατάστασης και ιδού το αποτέλεσμα:

1. Ενοίκιο ή εξόφληση δανείου (ενοίκιο ΝΑΙ, εξόφληση δανείου με τίποτα. Δεν το τόλμησα ούτε την εποχή των «παχιών» αγελάδων και όπως φαίνεται καλά έκανα, μιας και ούτε τότε και, πολύ περισσότερο, ούτε τώρα θα τα βγάζαμε πέρα!)
2. Θέρμανση (πέρσι βάλαμε από τα «έτοιμα». Δόξα τω Θεώ φέτος οι νοτιάδες καλά κρατούν και ο νοών νοείτο!)
3. Απρόοπτα έξοδα (αδυνατώ να σκεφτώ τι θα συμβεί εάν…)
4. Διατροφή κρέας και ψάρι κάθε 2 μέρες (οκ, αν και προτιμούμε λίγο πιο εμπλουτισμένο διαιτολόγιο)
5. Διακοπές εκτός οικίας για μία εβδομάδα (με κανέναν τρόπο. Τώρα μάλιστα που γύρισα στη Χίο και δεν έρχομαι πια στο πατρικό μου ως τουρίστας, τέλος και οι διακοπές)
6. Αυτοκίνητο (δεκαετίας και βάλε, παρακαλούμε να μην χαλάσει!)
7. Πλυντήριο ρούχων (οκ, δουλεύει full, δυο φορές την ημέρα!)
8. Έγχρωμη τηλεόραση (τι άλλο μας έχει απομείνει;)
9. Τηλέφωνο (η μόνη ίσως υπηρεσία στην Ελλάδα που ο ανταγωνισμός λειτουργεί υπέρ του καταναλωτή!)

Τώρα σε ποια κατηγορία εντάσσομαι εγώ ένας δημόσιος υπάλληλος, δάσκαλος στο επάγγελμα, με δεκαπενταετή και πλέον υπηρεσία, φουλ προσόντα, γυναίκα που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα, με δύο παιδιά (ευτυχώς όχι ακόμα στο Λύκειο) ίσως και να μην έχει τόση σημασία.

Μεγαλύτερη σημασία έχουν τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία προκύπτει ότι το 2013 τέσσερα (4) περίπου εκατομμύρια άνθρωποι (απίστευτο και όμως αληθινό, και αυτοί δεν είναι νούμερα ούτε στοιχεία είναι συμπατριώτες μας, γείτονες, συγγενείς, «διπλανοί»…) δεν μπορούσαν να καλύψουν τα βασικά αγαθά κατατάσσοντας την χώρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο στον πάτο, μπροστά μόνο από την Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Από την άλλη «αυξήθηκαν» λέει «οι έλληνες κροίσοι μέσα στην κρίση» και «το πλουσιότερο 10% του ελληνικού πληθυσμού έγινε πλουσιότερο» και με όλα αυτά στο νου την κοιτάζω να κυματίζει και αναρωτιέμαι: «Χωράμε» όλοι, τι λέτε;