Οι ανθρώπινες ψυχές δεν είναι σκόνη για να τις κρύβουμε κάτω από το χαλάκι
του Μιχάλη Μπάκα
Συνεχίζεται η διαμαρτυρία των Σύρων προσφύγων στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα. Περισσότερες από 15 ημέρες πλέον, δεκάδες Σύροι, οικογένειες μικρά παιδιά εκθέτουν την Ελλάδα, αλλά και το ευρωπαϊκό αίσθημα αλληλεγγύης έξω από τον ελληνικό “ναό” της δημοκρατίας.
Οι Σύροι πρόσφυγες ζητάνε το αυτονόητο, να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους με ασφάλεια και αξιοπρέπεια χωρίς το φόβο του θανάτου, της φυλακής και των κρατητηρίων των εγκληματικών κυκλωμάτων. Ζητάνε μέχρι να τους εκδοθούν τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα το ελληνικό κράτος, η ΕΕ, να τους προσφέρει αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης σε χώρους φιλοξενίας έτσι ώστε να μην κοιμούνται στο δρόμο.
Για όσους λένε ότι δεν μπορεί η μικρή Ελλάδα να ανταπεξέλθει σε τέτοιες υποχρεώσεις κοινοποιούμε φωτογραφίες από το ανοικτό κέντρο υποδοχής προσφύγων της Voenna Rampa στη Σόφια της Βουλγαρίας. Με τη χρηματοδότηση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες ένα παλιό σχολείο επισκευάστηκε για να προσφέρει στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης σε πρόσφυγες που περιμένουν να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες καθώς έχουν υποβάλει αίτημα ασύλου ή επανασύνδεσης οικογενειών με πρόσφυγες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Περίπου 600 άτομα φιλοξενούνται στο παλιό σχολείο, προσφέροντας ένα κρεβάτι, φαγητό αλλά και ζεστασιά για το χειμώνα που έρχεται.Κατά την επίσκεψη μας στο κέντρο,όλοι μας έλεγαν ότι θέλουν να φύγουν στη Γερμανία και μετρούσαν ημέρες μέχρι να πάρουν τα χαρτιά τους. Το κέντρο είναι ανοικτό, ο καθένας είναι ελεύθερος να μπει και να βγει όποτε θέλει, αλλά σε κανέναν δεν είδαμε τη διάθεση να γνωρίσει «τουριστικά» τη Βουλγαρία. Η Βουλγαρία (όπως και η Ελλάδα) είναι απλά μια στάση στο μακρύ ταξίδι της σωτηρίας και του ονείρου.
Τα τελευταία 2 χρόνια οι εθελοντές της Μυτιλήνης, το “χωριό του όλοι μαζί” έχουν δείξει ότι είναι δυνατή η λειτουργία ανοικτών κέντρων φιλοξενίας μεταναστών. Με τη συνδρομή εθελοντών και χωρίς κρατική βοήθεια, χιλιάδες πρόσφυγες έχουν φιλοξενηθεί στους χώρους των πρώην κατασκηνώσεων του ΠΙΚΠΑ, βρίσκοντας μια ένα ρούχο, μια κουβέρτα και ένα πιάτο φαΐ μα πάνω από όλα μια αγκαλιά αλληλεγγύης.
Την ίδια ώρα στο λιμάνι της Χίου κατασκευάζονται κλουβιά για τη “φιλοξενία” των μεταναστών ενώ στο κατ’ ευφημισμό “κέντρο υποδοχής μεταναστών” της Μόριας στη Λέσβο, φυλακίζονται περισσότερα από 100 παιδιά και πολλές οικογένειες, πίσω από διπλούς και τριπλούς φράκτες ύψους 5 μέτρων. Η Ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να κατασκευάζει φυλακές και κλουβιά, ξοδεύοντας εκατομμύρια ευρώ σε συρματοπλέγματα κ τσιμέντα ενώ με πολύ λιγότερους πόρους θα μπορούσε να είχε στηρίξει ανοικτά κέντρα φιλοξενίας μεταναστών, προσφέροντας πραγματική βοήθειας στους πρόσφυγες που έρχονται στη χώρα μας.
Οι Σύροι πρόσφυγες, που μόλις ξέφυγαν από τη φρίκη του πολέμου, ζητούν τα αυτονόητα: στέγη, σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χορήγηση ασύλου αλλά και δυνατότητα να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, καθώς γνωρίζουν ότι το άσυλο στην Ελλάδα δεν θα εξασφαλίσει τους απαραίτητους όρους επιβίωσης. Περισσότεροι από 2 εκατ Συροι βρίσκονται στις γειτονικές χώρες και είναι δεδομένο ότι το μεταναστευτικό κύμα προς την Ευρώπη θα ενταθεί και δεν θα πάψει. Σήμερα είναι απαραίτητη η πρωτοβουλία σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για την εξασφάλιση ασφαλών διαδρόμων για τη μετακίνηση των προσφύγων σε όλη την Ευρώπη.
Οι ανθρώπινες ψυχές δεν είναι σκόνη για να τις κρύβουμε κάτω από το χαλάκι.
