Στις 6-12-2014 η πορεία μνήμης για τον Αλέξη Γρηγορόπουλου και αλληλεγγύης στον Νίκο Ρωμανό καταλήγει σε ένα πρωτοφανές για την Μυτιλήνη σκηνικό βίας
Στις 6-12-2014 η πορεία μνήμης για τον Αλέξη Γρηγορόπουλου και αλληλεγγύης στον Νίκο Ρωμανό καταλήγει σε ένα πρωτοφανές για την Μυτιλήνη σκηνικό βίας.
Άγριος ξυλοδαρμός, τυφλό κυνηγητό διαδηλωτών και ασύστολη χρήση χημικών και χειροβομβίδων κρότου λάμψης. Οι δυνάμεις των Ματ δεν διστάζουν να ρίξουν δακρυγόνα και μέσα στο Δημοτικό Θέατρο. 27 προσαγωγές διαδηλωτών, τους οποίους «ψέκασαν» με δακρυγόνα για να τους αναγκάσουν να βγουν από κατάστημα εστίασης στο Φανάρι. Με εξευτελιστικές βρισιές οι δυνάμεις των Ματ τους υποχρεώνουν να γονατίσουν και τους περνάνε χειροπέδες.
Κυνηγημένοι διαδηλωτές καταφεύγουν στο Σύλλογο Ερασιτεχνών ψαράδων, τα Ματ ζητάνε να «βγουν» έξω αλλιώς θα «μπουν» αυτοί. «Να βγούμε από πού και γιατί, τι ακριβώς κάναμε?” η απάντηση των διαδηλωτών. Οι θαμώνες παραμένουν αλληλέγγυοι στους διαδηλωτές, ο ιδιοκτήτης ζητάει εισαγγελική εντολή, τα Ματ υποχωρούν.
Λίγο πιο κει μια κοπέλα που κυνηγημένη έπεσε στην θάλασσα παραδίδεται στα ΜΑΤ από ένα ψαρά για να συλληφθεί.
Η πρωτόγνωρη βία που ζήσαμε στην πόλη μας έρχεται να εκφράσει τις κυβερνητικές επιλογές για ένα κλίμα παράλογης καταστολής και κατατρομοκράτησης μιας κοινωνίας χτυπημένης από την κρίση που προσπαθεί να επιβιώσει αναπτύσσοντας αντανακλαστικά αλληλεγγύης και ενεργούς συμμετοχής των πολιτών. Ποινικοποιεί την συμμετοχή, τις αντιδράσεις ενάντια στην αδικία, την αλληλεγγύη προς όποιον διώκεται για τις ιδέες του, την έκφραση της συσσωρευμένης οργής της κοινωνίας για την κρατική καταστολή.
Η προσαγωγή διαδηλωτών απειλεί το δικαίωμα μας να διαδηλώνουμε, να διεκδικούμε να εκφραζόμαστε πολιτικά και μας τοποθετεί σε ένα περιβάλλον πολιτικού ολοκληρωτισμού.
Ευγενία Τζιάκα – Μέλπω Παπαδοπούλου – Έφη Λατσούδη