γράφει ο Γιώργος Κάκαρης
Η αρχή έγινε με το Rock the Casbah, το γνωστό τραγούδι – ύμνο στην ανυπακοή των Clash που συνόδευσε τον επινίκιο χαιρετισμό του Αλέξη Τσίπρα στα Προπύλαια τη νύχτα των εκλογών. Ακολούθησε ο πολιτικός όρκος κατά την ανάληψη καθηκόντων πρωθυπουργού και αμέσως μετά η κατάθεση στεφάνου στο μνημείο πεσόντων στην Καισαριανή προς τιμή των 200 κομμουνιστών που εκτελέστηκαν την 1η Μάη 1944 από τους Γερμανούς.
Πρωτόγνωρες εικόνες όλες αυτές για τη χώρα μας, που δεν έχει συνηθίσει να βλέπει ορκωμοσία κυβέρνησης στο προεδρικό μέγαρο απουσία παπάδων και γραβατών. Κινήσεις με στόχο να αναθερμάνει όσους πάγωσαν από τη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ θα πουν κάποιοι, πράξεις χωρίς χειροπιαστό αποτέλεσμα για τους πολίτες θα ισχυριστούν κάποιοι άλλοι και εν μέρει θα έχουν δίκιο.
Ωστόσο, το σίγουρο είναι ότι οι ενέργειες αυτές που βάλουν ευθέως κατά του καθωσπρεπισμού και του είθισται, αν και συμβολικές, στέλνουν ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα και γεννούν ελπίδες για μια προοδευτική μεταστροφή του κράτους και της κοινωνίας μας. Κάτι διόλου ασήμαντο, ειδικά μετά τα όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και εξέθρεψαν τον φασισμό.
