γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Η βδομάδα ξεκίνησε φυσιολογικά, που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κομήτης πέρασε στην προβλεπόμενη απόσταση και, αν εξαιρέσουμε ένα κατρακύλισμα του χρηματιστηρίου, τα ΑΤΜ δεν στέρεψαν.
Ξέρουμε την κατάσταση, ακούμε πολλά και λέμε πολλά. Από την “έντονη ανησυχία” 9 περιβαλλοντικών οργανώσεων για την κατάργηση του αυτόνομου Υπουργείου Περιβάλλοντος, είδαμε τους πανηγυρισμούς των Οικολόγων-Πρασίνων που ανέλαβαν το σχετικό υπουργείο. Στην πράξη μένει να φανεί πώς θα το διαχειριστεί η νέα κυβέρνηση και με ποια πολιτική θα νομοθετήσει και θα εφαρμόσει αυτούς τους νόμους. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα τελευταία πέντε χρόνια η περιβαλλοντική νομοθεσία κατεδαφίστηκε, παρ’ ότι υπήρχε αυτόνομο υπουργείο. Ειδικά αφού υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα όπως το τι κάνουμε με τα πετρέλαια στο Ιόνιο και την Κρήτη, και άλλα.
Από τις ασφαλείς αποτροπές, το στοίβαγμα σε άθλια κέντρα κράτησης και τις επαναπροωθήσεις, που αποτελούσαν (και συνεχίζουν να αποτελούν) καθημερινή πρακτική, ακούσαμε τις μετεκλογικές δηλώσεις της Αναπληρώτριας Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής περί χορήγησης ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών που μεγαλώνουν στην Ελλάδα.
Το κατά πόσο θα εφαρμοστούν αυτές οι δηλώσεις/δεσμεύσεις στην πράξη και αν θα βελτιωθεί η καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων, μένει να αποδειχθεί. Έχουμε, μάλλον, μάθει πια ότι δεν γίνονται θαύματα και δεν υπάρχουν μάγοι. Κι αυτό είναι καλό, μας κάνει σοφότερους. Ξέρουμε ακόμη, κι όχι μόνο από τα χρόνια της κρίσης, πως δεν πρέπει να περιμένουμε μάγους, πρέπει να ζητάμε, να ανοίγουμε δρόμους.
Εδώ θα μαστε.
