Με αφορμή τη συμπλήρωση 6 μηνών από την ανάληψη της νέας Δημοτικής Αρχής, ο Δήμαρχος Χίου Μανώλης Βουρνούς απαντάει στα ερωτήματα 9 πολιτών της Χίου.
Διαβάστε εδώ το 2ο μέρος της συνέντευξης και ενημερωθείτε για τις σκέψεις του Δημάρχου για το χώρο της πρώην πιτσαρίας Λύκου, πως δικαιολογεί τις μετακινήσεις υπαλλήλων του ΔΗΠΕΘΕ, τι σχεδιάζει για την «αναγέννηση του αστικού περιβάλλοντος» και τι προτείνει για την προστασία των δημόσιων χώρων και την βελτίωση του οδικού δικτύου.
(εδώ το 1ο μέρος της συνέντευξης του Μανώλη Βουρνού)
Μιχάλης Καστερνούδης (δημόσιος υπάλληλος): Για πόσο καιρό ακόμη τη θέση του κατεδαφισμένου κτιρίου της πρώην πιτσαρίας Λύκου θα καταλαμβάνουν αυτοκίνητα, ενώ υπάρχει μελέτη ανάδειξης και αξιοποίησης του συγκεκριμένου χώρου και η οποία αποτελεί κομμάτι ευρύτερης μελέτης για την ανάδειξη της παραλιακής από Μπέλλα Βίστα έως γεφύρι Παρθένη;
Το ζήτημα με τον χώρο στην πρώην πιτσαρία Λύκου μας απασχολεί πολύ. Θα πρέπει να το δούμε ενταγμένο σε ένα ευρύτερο όραμα για μια μεγάλη αστική ανάπλαση, προκειμένου να δημιουργηθεί ο απαραίτητος δημόσιος χώρος για τον περίπατο, την ποδηλασία, την αναψυχή των δημοτών και των επισκεπτών. Με λίγα λόγια για την καλύτερη σχέση της πόλης με το θαλάσσιο μέτωπό της. Το θέμα έχει δυσκολίες όχι μόνο τεχνικές και οικονομικές, αλλά κυρίως νομοθετικές, καθώς στην Ελλάδα το καθεστώς προστασίας του αιγιαλού και της παραλίας είναι εξαιρετικά αυστηρό για να αποτρέπει την αυθαίρετη και ανεξέλεγκτη αλλαγή στοιχειωδών περιβαλλοντικών παραμέτρων, αλλά ταυτόχρονα εμποδίζει και βασικές ενέργειες που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη ζωή σε μια παραλιακή πόλη. Μιλάμε για έργα τα οποία έχουν δώσει πνοή σε άλλες πόλεις, όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι με συστηματικό σχεδιασμό, αλλά και με τόλμη από πλευράς νομοθετικής εξουσίας θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε στο μέλλον μια μεγάλη παραθαλάσσια ζώνη από ελεύθερους χώρους στην οποία θα ενσωματωθεί και ο χώρος της πρώην πιτσαρίας, ενδεχομένως στο πνεύμα που διέπει και την υπάρχουσα μελέτη. Το θέμα σχετίζεται όχι μόνο με την Κτηματική Υπηρεσία που είναι η δημόσια αρχή στην οποία ανήκουν τα τμήματα που βρίσκονται μέσα στην παραλία ή στον αιγιαλό, αλλά και με την επέκταση του αεροδρομίου, η οποία θα απαιτήσει μετατόπιση της σημερινής οδού σε αρκετά τμήματά της.
Βούλγαρης Γιάννης (ιδιωτικός υπάλληλος): Προεκλογικά και μετεκλογικά ακούσαμε δηλώσεις στήριξης του ΔΗΠΕΘΕ. Όμως αυτό που είδαμε ήταν η μετάθεση 3 υπαλλήλων (με απόφαση Δημάρχου) του ΔΗΠΕΘΕ σε άλλες υπηρεσίες του Δήμου. Έτσι θα σταματήσει η απαξίωση του ΔΗΠΕΘΕ;
Eπειδή υπήρχε ένα τεράστιο κλίμα απαξίωσης του ΔΗΠΕΘΕ τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά, ανέλαβα εγώ ο ίδιος την προεδρία του διοικητικού συμβουλίου του ΔΗΠΕΘΕ. Μετά από μια εκτενή καταγραφή της σημερινής κατάστασης, διαπιστώθηκαν οικονομικής και διοικητικής φύσεως προβλήματα, τα οποία ωστόσο δεν ήμασταν οι πρώτοι που τα διαπιστώσαμε. Αυτά είχαν διαπιστωθεί και στο παρελθόν και για αυτό το λόγο έχει ζητηθεί και από το προηγούμενο ΔΣ, όπως και από το σημερινό, έλεγχος από ελεγκτές του Υπουργείου Οικονομικών αλλά και τους ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης. Ήδη γίνεται ο διαχειριστικός έλεγχος, ενώ θα προχωρήσει στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα και οικονομικός έλεγχος.
Την ίδια στιγμή το ΔΗΠΕΘΕ συνεχίζουμε να το βλέπουμε ως ένα στοιχείο το οποίο θα μπορούσε να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Αυτό που διαπιστώθηκε ήταν ότι για μια μεγάλη περίοδο του χρόνου στο ΔΗΠΕΘΕ υπήρχε η δυνατότητα ο χρόνος του προσωπικού να αξιοποιηθεί και αλλού. Έτσι λοιπόν η μετακίνηση των υπαλλήλων έγινε προκειμένου για να αφαιρεθούν από το ΔΗΠΕΘΕ ένα μέρος από τις μισθοδοσίες οι οποίες απορροφούσαν σημαντικό μέρος των πόρων του ΔΗΠΕΘΕ. Μεταθέτοντας λοιπόν υπαλλήλους, αφενός μειώνεται η επιβάρυνση του ΔΗΠΕΘΕ από τη μισθοδοσία τους, αφετέρου δε αξιοποιούνται όλο τον χρόνο οι υπάλληλοι αυτοί σε ειδικότητες απολύτως συναφείς με δικές τους, σε άλλους φορείς του δήμου που έχουν απόλυτη ανάγκη και οι οποίοι βέβαια μπορούν να πληρώσουν τη μισθοδοσία αυτών των υπαλλήλων, οι οποίοι δανείζονται πίσω στο ΔΗΠΕΘΕ για εκείνο το διάστημα στο οποίο είναι απαραίτητοι. Βέβαια ο Δήμος της Χίου, που έχει πάρει έναν υπάλληλο από το ΔΗΠΕΘΕ, δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να τροποποιήσει την μισθοδοσία και να τον πληρώνει και για αυτό υπάλληλος συνεχίζει να πληρώνεται από το ΔΗΠΕΘΕ. Αυτό θα αλλάξει κάποια στιγμή στο μέλλον μόλις διοικητικά γίνει εφικτό. Αυτό έγινε μετά από συζήτηση με τους υπαλλήλους και έπειτα από κατάρτιση ενός προγράμματος για την αξιοποίηση του ΔΗΠΕΘΕ που μέχρι στιγμής δείχνει να λειτουργεί αρκετά καλά. Θέλω να πιστεύω ότι μετά από ένα χρόνο θα έχει δείξει τις ευεργετικές δυνατότητες που έχουν δοθεί από αυτή την κίνηση και εδώ είμαστε, μακάρι το ΔΗΠΕΘΕ να δημιουργήσει τέτοια παραγωγή έργου, για την οποία θα πρέπει να απασχολεί ολοένα περισσότερο αυτούς τους υπαλλήλους. Το ΔΗΠΕΘΕ, όπως και το Ομήρειο, το Λιμενικό Ταμείο και οι Σχολικές Επιτροπές είναι τομείς του δήμου οι οποίοι χρειάζονται το έργο το οποίο δεν παρήγετο, όχι με υπαιτιότητα των υπαλλήλων, αλλά διότι ο προγραμματισμός του θεάτρου είτε από δυσχέρειες διοικητικές, είτε από την ίδια την πραγματικότητα δεν επέτρεπε εκείνη τη στιγμή την απασχόλησή τους.
Βασίλης Αγιαννίδης (συντηρητής αρχαιοτήτων): Στη Χώρα της Χίου πολλές οδοί, πλατείες και γειτονιές διατηρούν αναλλοίωτο τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα τους. Η Δημοτική Αρχή είναι διατεθειμένη να αναδείξει το ιστορικό κέντρο και τις διάφορες περιοχές της πόλης που αποτελούν σημαντική κληρονομιά για το νησί;
Δεν είναι μόνο το ιστορικό κέντρο της πόλης που έχει απόλυτη ανάγκη τη διατήρηση του αρχιτεκτονικού χαρακτήρα και τη ανάδειξη των ενδιαφερόντων στοιχείων, είναι κυρίως οι οικισμοί της Χίου. Όχι μόνο οι παραδοσιακοί και οι διατηρητέοι, αλλά και πολλοί άλλοι που δεν τυγχάνουν κάποιου χαρακτηρισμού, παρόλο που έχουν εξαιρετικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά. Πέραν των κλασσικών ενεργειών του Δήμου, όπως αναπλάσεις, αποκαταστάσεις περιοχών, για τις οποίες έχουμε συμπεριλάβει ένα πολύ σοβαρό χρηματικό ποσό στο φετινό τεχνικό πρόγραμμα, έχουμε στο μυαλό μας τη δημιουργία ενός μηχανισμού «αναγέννησης του αστικού περιβάλλοντος». Έχουμε όλοι διαπιστώσει τη μεγάλη υποβάθμιση του περιβάλλοντος αλλά και τον κίνδυνο στον οποίο μπαίνει η ανθρώπινη υγεία και ασφάλεια από τα πολλά εγκαταλελειμμένα κτίρια που βρίσκονται στο αστικό περιβάλλον. Αυτό προκαλεί μείωση και της αξίας των ιδιοκτησιών, αλλά κυρίως χαμηλή ποιότητα περιβάλλοντος για τους ανθρώπου οι οποίοι ζούνε εκεί πέρα και πάρα πολλά άλλα προβλήματα. Πίσω από την εγκατάλειψη βρίσκεται η αδιαφορία του ιδιοκτήτη ή η οικονομική του αδυναμία ή η εμπλοκή πάρα πολλών συνιδιοκτητών, κάτι που συμβαίνει κατά κόρων στους οικισμούς της Χίου λόγω του μεγάλου δεσίματος που έχει η παράδοσή μας με την πατρώα οικία.
Εδώ πιστεύω ότι ο Δήμος πρέπει να παίξει δυο ρόλους. Ο πρώτος ρόλος είναι της στερέωσης και της διασφάλισης του κοινόχρηστου αγαθού που είναι η όψη και η προβολή του κτιρίου αυτού στο δημόσιο χώρο. Δεν είναι δικαίωμα του κάθε ιδιοκτήτη να κάνει ότι θέλει. Γι’ αυτό εξάλλου υπάρχει και ο αρχιτεκτονικός έλεγχος στους οικισμούς, είτε από την αρχαιολογία, είτε από το συμβούλιο αρχιτεκτονικής κ.α. Ένα δεύτερο ρόλο τον οποίο πρέπει να παίξει ο Δήμος είναι η αναβάθμιση του περιβάλλοντος ώστε πραγματικά οι οικισμοί και στην πόλη της Χίου και στα χωρία να αποκτήσουν ζωή μέσω της ενεργοποίησης των ιδιοκτησιών αυτών. Ο Δήμος πρέπει να παίξει ένα ρόλο αναδιανεμητικό της ιδιοκτησίας. Να ενεργοποιηθούν εκείνα τα κομμάτια της κοινωνίας τα οποία μπορούν και θέλουν. Εάν αυτό γίνει μέσω του Δήμου, μπορούμε να αποφύγουμε να περάσουν σε μια ιδιοκτησία ένας μεγάλος αριθμός ιδιοκτησιών ενός χωριού, με κίνδυνο την αλλαγή της φυσιογνωμίας και της κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Αυτό έχει γίνει στο παρελθόν στη Χίο σε μικρό βαθμό, σε άλλα μέρη σε μεγαλύτερο.
Θέλουμε έναν μηχανισμό ο οποίος θα δίνει δυνατότητα, είτε με χρηματοδοτικά εργαλεία, είτε με παραχώρηση του ακινήτου για ορισμένο χρονικό διάστημα σε κάποιο δημόσιο φορέα -οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης θα παίξουν εκεί πέρα μεγάλο ρόλο- ο οποίος θα αποκαθιστά τουλάχιστον το κομμάτι της όψεως και θα το δίνει για περαιτέρω αξιοποίηση. Σε βάθος χρόνου ο ιδιοκτήτης είτε θα το παραχωρεί στον ενδιάμεσο φορέα και από εκεί σε κάποιον άλλο ιδιοκτήτη, είτε θα το ξαναπαίρνει πίσω έχοντας καταβάλει το αντίτιμο το οποίο δόθηκε για αυτό. Μιλάμε για ένα μηχανισμό αρκετά περίπλοκο με νομικές και οικονομικές προεκτάσεις πολύ σοβαρές, που όμως ταυτόχρονα αναμένουμε να αναζωογονήσει τον αστικό ιστό. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο για τη σημερινή κατάσταση της Χίου και θεωρώ ότι ένα τέτοιο σχέδιο θα έχει ένα πολύ σοβαρό παιδευτικό ρόλο και θα ενισχύσει την απασχόληση. Ο παιδευτικός ρόλος αφορά στην εκπαίδευση άνεργων κυρίως οικοδόμων. Να αλλάξει ο τρόπος αντίληψης και ο τρόπος εργασίας τους και να εξασκηθούν σε νέες τεχνικές. Ωστόσο υπάρχει ο κίνδυνος ο Δήμος να γίνει ο μεγαλύτερος εργοδότης, ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο γιατί μπορεί να επιφέρει κατάρρευση των τιμών της αγοράς. Θεωρώ ότι οι τιμές τα τελευταία χρόνια στη Χίο είναι πλασματικά υψηλές, αλλά καταλαβαίνω ότι όταν ξαφνικά επισκευαστούν 40 – 50 ακίνητα και μπουν στην αγορά, αυτό μπορεί να προκαλέσει δραματική πτώση και να μην εξυπηρετήσει ούτε καν τους στόχους του προγράμματος.
Φίλιππος Μανδηλαράς (συγγραφέας): Αν θεωρήσουμε ότι το επίπεδο πολιτισμού ενός Δήμου (κι ενός λαού) κρίνεται από τη συμπεριφορά του απέναντι στα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τα Α.Μ.Ε.Α., τι σκοπεύει να κάνει ώστε να διευκολύνει τη ζωή τους σε ένα νησί που αποδεικνύεται καθημερινά εχθρικό προς αυτούς (έλλειψη πεζοδρομίων, εγκατάλειψη παιδικών χαρών – δημόσιων χώρων, έλλειψη σχετικής σήμανσης – πρόνοιας κλπ);
Το επίπεδο του πολιτισμού του λαού φαίνεται από πάρα πολλά σημεία, όχι μόνο από τη συμπεριφορά στους ηλικιωμένους και στα άτομα μειωμένης κινητικότητας. Κατά τη δική μου άποψη πρωτίστως φαίνεται από το επίπεδο της εκπαίδευσης το οποίο έχει και από αυτό επίσης εξαρτάται το επίπεδο της αυτοσυνειδησίας και της διάθεσης για αυτοσυντήρηση. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η πόλη της Χίου και αρκετοί οικισμοί, αλλά κυρίως η πόλη της Χίου όπου υπάρχει μεγάλη πυκνότητα πληθυσμού, είναι πάρα πολύ πίσω όσον αφορά την προσβασιμότητα σε άτομα περιορισμένης κινητικότητας.
Αυτή την περίοδο συντελείται ένα έργο για προσαρμογή πεζοδρομίων σε αρκετά σημεία της πόλεως στις απαιτήσεις που υπάρχουν στην προσβασιμότητα. Θα δώσει κάποια αποτελέσματα, αλλά απαιτούνται γενναίες αποφάσεις για μεγάλες πεζοδρομήσεις οι οποίες θα επιτρέψουν και στα παιδιά, και στους ηλικιωμένους και στα άτομα μειωμένης κινητικότητας αλλά και σε όλο τον υπόλοιπο πληθυσμό να μπορέσει να κινηθεί με ασφάλεια και άνεση μέσα στην πόλη. Αυτό θα τονώσει και την αγορά και θα βελτιώσει πάρα πολύ την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει απλά επειδή το αποφάσισε ο Δήμαρχος. Παρότι που λόγω της επαγγελματικής και επιστημονικής καταρτίσεως θα μπορούσα θεωρητικά να το αποφασίζω είμαι αυτός ο οποίος πιστεύει ότι δεν πρέπει να το αποφασίζει αυτό το πράγμα ο δήμαρχος. Αυτό πρέπει να το εμπνεύσει ο Δήμαρχος και να το μεθοδεύσει. Αλλά πρέπει να γίνει βάσει σχεδίου και για αυτό το λόγο ακριβώς έχουμε συμπεριλάβει μελάτες ανάπλασης μέσα στο πρόγραμμά μας και μάλιστα άμεσα για το 2015.
Η εγκατάλειψη παιδικών χαρών είναι πράγματι ένα διαφορετικό κομμάτι στο οποίο ο Δήμος έχει μείνει πάρα πολύ πίσω, έπρεπε να έχει κάνει ήδη πάρα πολλά βήματα για την επισκευή και την πιστοποίησή τους. Έχουμε ήδη προχωρήσει στην εξέταση αναδόχου για την πιστοποίηση, ο οποίος θα δώσει και τις οδηγίες ώστε να προσαρμοστούν στις κατάλληλες ευρωπαϊκές νόρμες που προϋποτίθενται προκειμένου να αξιοποιούνται οι παιδικές χαρές. Έχουμε ήδη δεσμεύσει ένα σοβαρό ποσό για επισκευές, κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί σε τεχνικά προγράμματα. Ένα μέρος από αυτές θα κάνουμε φέτος, ένα μέρος του χρόνου θα είναι κάτι το οποίο θα το δούμε σε βάθος χρόνου.
Εκεί όμως χρειαζόμαστε προτάσεις και βοήθεια από την κοινωνία η οποία θα πρέπει να υιοθετήσει τις παιδικές χαρές. Ο Δήμος δεν έχει την πολυτέλεια πλέον να είναι και ο αστυνόμος των παιδικών χαρών και με δεδομένο ότι δυστυχώς η κοινωνία μας δεν έχει το βαθμό της ωριμότητας που απαιτεί η προάσπιση των δημόσιων αγαθών και του δημόσιου εξοπλισμού. Πρέπει να βρούμε νέους τρόπους λειτουργίας. Πρέπει να βρούμε τοπικές συλλογικότητες, στις γειτονιές οι οποίες θα υιοθετήσουν τη διαχείριση αυτών των χώρων. Αυτό μπορεί να ξεκινήσει από τις παιδικές χαρές που είναι κάτι συγκεκριμένο, μας καίει λίγο περισσότερο και ενδεχομένως για τα παιδιά μας είμαστε πιο έτοιμοι να δεχτούμε την έννοια της αστυνόμευσης, με την καλή έννοια. Κάποιος πρέπει πραγματικά να εποπτεύει και να είναι υπεύθυνος και να μπορεί να πει όχι, σταμάτα, φύγε και ενδεχομένως αυτό να δημιουργήσει και μια κουλτούρα προστασίας του δημόσιου χώρου η οποία να μπορέσει να επεκταθεί λίγο περισσότερο μετά, στο πεζοδρόμιο, τον δρόμο, την πλατεία, την αυλή του σχολείου. Και μια που είπα αυλή του σχολείου, ψάχνουμε να βρούμε τη νομική φόρμουλα που θα μας επιτρέψει, ειδικά στο κέντρο της πόλης της Χίου όπου έχουμε δραματική έλλειψη υπαίθριων χώρων για τα παιδιά, να μπορούν οι αυλές του σχολείου να είναι ανοιχτές τα μεσημέρια, τα απογεύματα ώστε να μπορούν τα παιδιά να παίξουν σε αυτές, έχοντας διασφαλίσει μέχρι ένα βαθμό και την ασφάλεια των σχολικών κτιρίων.
Σοφία Τάζογλου (ελεύθερος επαγγελματίας): Η καθημερινότητα ενός οδηγού μηχανής ή ποδηλάτου στη Χίο είναι άκρως επικίνδυνη. Εκατομμύρια λακκούβες και δεκάδες σημεία χωρίς ορατότητα και κατάλληλη σήμανση δημιουργούν ένα περιβάλλον στο οποίο η ζωή του αναβάτη εκτίθεται, κάθε δευτερόλεπτο που οδηγεί, σε κίνδυνο. Αρκεί να δει κανείς πόσα τροχαία ατυχήματα, πολλά από αυτά θανατηφόρα, έγιναν στη Χίο τα τελευταία χρόνια, για να διαπιστώσει το μέγεθος του προβλήματος. Τι προτίθεται η Δημοτική Αρχή να πράξει για να προστατέψει τη ζωή των οδηγών και των συνεπιβατών μηχανών και ποδηλάτων;
Η αλήθεια είναι ότι από πλευράς οδικής ασφάλειας στη Χίο βρισκόμαστε σε δραματικά χαμηλό επίπεδο. Είμαστε σε μια πολύ καλή συνεργασία, μια πρωτοβουλία που έχει ξεκινήσει από τη Χίο, από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου το οποίο έχει καταφέρει να αποκτήσει παγκόσμιες διακρίσεις για την βελτίωση της οδικής ασφάλειας μέσω της εκπαίδευσης. Νομίζω ότι αυτό το κομμάτι είναι αυτό στο οποίο πρέπει πραγματικά να επενδύσουμε, γιατί μπορούμε με λίγα χρήματα να πετύχουμε πάρα πολλά μέσω της εκπαίδευσης, διότι οι αυριανοί αναβάτες των μηχανών, των ποδηλάτων, οι πεζοί αλλά και οι οδηγοί των αυτοκινήτων είναι αυτοί που βρίσκονται σήμερα στα θρανία. Δεν πρέπει να βλέπουμε σε βάθος 5ετίας αλλά να βλέπουμε μακροπρόθεσμα. Μπορεί να φταίει ο ίδιος ο αναβάτης, αλλά φταίει σε πολύ μεγάλο βαθμό η κακή κατάσταση του δικτύου. Αυτό δυστυχώς έχει προκύψει από τη μέτρια ποιότητα των έργων και από την ανοχή που έχουμε δείξει στο παρελθόν ως κοινωνία σε αυτή τη μετριότητα είτε σε δημόσια έργα είτε σε ιδιωτικά.
Εμείς έχουμε συμπεριλάβει στο φετινό τεχνικό πρόγραμμα ένα πρόγραμμα πιλοτικών οδικών παρεμβάσεων το οποίο αφορά κυρίως να δημιουργήσουμε 4-5 πρότυπες διαβάσεις μέσα στην πόλη. Μια διάβαση που να λέμε «αυτό εδώ είναι διάβαση» με το φωτισμό το σωστό, τη σωστή διαγράμμιση, τη μονιμότητα των χρωμάτων, την οποία ο πεζός θα διαβαίνει με απόλυτη ασφάλεια. Πέραν αυτών όμως θέλουμε να αντιμετωπίσουμε με πιλοτικό τρόπο ορισμένα από τα εγκατεσπαρμένα παντού προβλήματα. Όμως, δεν μπορούμε να ξηλώσουμε όλη την άσφαλτο της Χίου και να τη στρώσουμε καινούρια, με σωστές προδιαγραφές, όπως θα θέλαμε. Δεν μπορούμε να διορθώσουμε όλα τα ρείθρα στα οποία φυτρώνουν χορτάρια. Με την σημερινή οικονομική κατάσταση δεν μπορούμε ούτε να διαγραμμίσουμε σωστά ολόκληρη την πόλη. Μπορούμε όμως να αποφασίσουμε 2-3 κύριες διαδρομές στις οποίες να θεραπεύσουμε εμβαλωματικά τα προβλήματά τους. Να φράξουμε λακκούβες αλλά με ένα τέτοιο τρόπο που πραγματικά να πούμε ότι αυτή η λακκούβα δεν θα ξαναδημιουργηθεί και του χρόνου.
Θα ήθελα εδώ να σας αναφέρω ότι είμαστε στο τελευταίο στάδιο σχεδιασμού ενός εργαλείου επικοινωνίας μεταξύ του δημότη και του Δήμου. Αυτό δεν θα είναι μόνο το τηλέφωνο. Θα είναι και το τηλέφωνο, θα είναι και το ιντερνέτ, θα είναι ένα συγκεκριμένο σημείο εξυπηρέτησης, αξιοποιώντας ανενεργές δυνάμεις του Δήμου, το οποίο θα δίνει τη δυνατότητα της μετάδοσης του μηνύματος στο σωστό άνθρωπο εύκολα, γρήγορα και με ασφάλεια για προβλήματα, όπως λακκούβες, κάδοι, φωτιστικά που είναι σβηστά, κάγκελα που πρέπει να διορθωθούν, σπασμένα τζάμια, εγκαταλελειμμένα οικόπεδα γεμάτα βρωμιές. Δυστυχώς μέχρι στιγμής όλα αυτά περνάνε μέσα από αιρετούς, ενώ δεν υπάρχει κανένας λόγος να παρεμβαίνουν οι αιρετοί. Το εργαλείο αυτό, το οποίο βρίσκεται στα τελευταία στάδια υλοποίησης, θα μας βοηθήσει να διαχειριστούμε τα αιτήματα και να ξέρουμε πόσα πραγματικά αιτήματα έχουμε για την κάθε κατηγορία, πόσες πραγματικά δυνάμεις θα πρέπει να αφιερώσουμε του χρόνου σε αυτό, πού έχουμε αποτύχει και τεκμηριωμένα πλέον να απαιτήσουμε συγκεκριμένα κονδύλια.
