γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Σάλος δημιουργήθηκε τις τελευταίες μέρες με τη μη κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, όπως αναμενόταν και είχε προεκλογικά δεσμευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέγα θέμα προκύπτει λοιπόν και με τα αεροδρόμια που έχουν εκχωρηθεί στο γερμανικό δημόσιο, αλλά και με το Ελληνικό, του οποίου η «εκμίσθωση» για 99 χρόνια στο Λάτση έχει ολοκληρωθεί – εκκρεμεί βέβαια η κύρωσή της από τη Βουλή. Ψηφοφορίες στο διαδίκτυο, καταγγελίες φορέων, συναντήσεις επί συναντήσεων και θολές διαβεβαιώσεις. Το θέμα με το ΤΑΙΠΕΔ αποτελεί ένα σημείο προβληματισμού. Υπάρχουν και άλλα: το έργο εξόρυξης στις Σκουριές, οι λιγνιτομονάδες, τα πετρέλαια στο Ιόνιο και στην Κρήτη, και ο κατάλογος είναι μακρύς.
Διαβεβαιώνουν οι αρμόδιοι υπουργοί ότι τα πράγματα αλλάζουν, ότι σε ό,τι γίνεται θα διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον και τα έσοδα από την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας θα πηγαίνουν στην κοινωνία, στα ασφαλιστικά ταμεία, κ.λπ. κ.λπ.
Είναι έτσι; Αυτό περιμέναμε από μια κυβέρνηση που θέλει να είναι σύμφωνη με το σκλόγκαν «πρώτη φορά αριστερά» και μάλιστα με οικολόγο υφυπουργό περιβάλλοντος;
Σε τέτοια ζητήματα το θέμα δεν είναι πού θα πηγαίνουν τα όποια έσοδα. Το θέμα είναι τι ανάπτυξη και τι αξιοποίηση θέλουμε. Πώς βλέπουμε (και κυρίως πώς βλέπει η κυβέρνηση) το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας;
Θα επιμείνουμε στον εγκλωβισμό μας στο ενεργειακό μοντέλο των ορυκτών καυσίμων και θα ψάξουμε να βρούμε πετρέλαια, τα έσοδα από την εκμετάλλευση των οποίων θα πάνε στα ασφαλιστικά μας ταμεία; Μα, είμαστε και σίγουροι ότι θα υπάρξουν έσοδα και όχι απώλειες, και μάλιστα όχι μόνο χρηματικές;
Θα επιμείνουμε στη λογική της τουριστικής ανάπτυξης με μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και καζίνα; Με υπερπολυτελείς κατοικίες και δόμηση και του παραμικρού ελεύθερου ή εν δυνάμει ελεύθερου χώρου, όπως σχεδιάζεται να γίνει στο Ελληνικό;
Θα επιμείνουμε στη λογική της αξιοποίησης και των ιδιωτικοποιήσεων με σοσιαλιστικό πρόσημο;
Δυστυχώς τα πρώτα δείγματα γραφής δεν είναι πολύ αισιόδοξα. Μπορεί κάποιοι να ‘χουν δίκιο όταν ισχυρίζονται ότι βιαζόμαστε, ότι μόλις τώρα άρχισε να νομοθετεί η νέα κυβέρνηση, ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα να εξάγουμε συμπεράσματα και ότι χρειάζεται χρόνος. Δεκτό και σεβαστό.
Δική μας δουλειά όμως είναι να μην εφησυχάζουμε, να ελέγχουμε, να κρίνουμε, να πιέζουμε. Γιατί στο όνομα της κοινωνίας, του κοινωνικού ελέγχου και της ευημερίας των από κάτω έχουν, δυστυχώς, συμβεί μεγάλα «ατυχήματα».
