Αν ρωτήσετε ποιο είναι το πιο κοινό πουλί, σχεδόν όλοι θα σας απαντήσουν το Σπουργίτι. Μας είναι μάλιστα τόσο οικεία η εικόνα του, από τις πλατείες των πόλεων έως το πλέον απομακρυσμένο χωριό, που κανείς δεν του δίνει σημασία, ακόμα κι όταν μας προσεγγίζει σε απόσταση αναπνοής, ψαχουλεύοντας για ψίχουλα κάτω από το τραπέζι μας. Είναι όμως πράγματι έτσι;
Ανησυχητική μείωση του πληθυσμού
Σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία το σπουργίτι που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε κοινό έχει αρχίσει να μειώνεται με γοργούς ρυθμούς. Κυρίως στις πόλεις, αλλά και στις αγροτικές περιοχές, το σπουργίτι είναι ένα από τα πολλά κοινά είδη πουλιών που συναντάμε ολοένα και δυσκολότερα. Αν το ψάξουμε στα μέρη με τα οποία το έχουν συνδέσει οι αναμνήσεις μας, θα εκπλαγούμε δυσάρεστα. Σε πόλεις μάλιστα όπως το Λονδίνο, έχει μειωθεί περισσότερο από 70% τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες.
Η μεγάλη μείωση των Σπουργιτιών αλλά και άλλων ειδών που, μέχρι πρότινος, θεωρούσαμε κοινά, είναι ενδεικτική της υποβάθμισης του περιβάλλοντος το οποίο μοιραζόμαστε. Κάνοντας κάτι για να επανέλθουν οι πληθυσμοί τους στα αρχικά επίπεδα, σημαίνει πως παράλληλα, βελτιώνουμε και τη δική μας ζωή.
Τα σπουργίτια της χώρας μας
Τα είδη σπουργιτιών που συναντά περισσότερο κανείς στην Ελλάδα είναι τα ακόλουθα:
Σπιτοσπουργίτης Passer domesticus
Ένα από τα πιο ανθρωπόφιλα είδη πουλιών, βρίσκεται οπουδήποτε υπάρχει ανθρώπινη παρουσία: πόλεις, χωριά, ακόμα και μεμονωμένες αγροικίες, φωλιάζοντας κάτω από στέγες, αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη κατασκευή. Το αρσενικό έχει γκρίζο κεφάλι και μαύρο πηγούνι, ενώ το θηλυκό είναι καφετί, χωρίς κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό.
Δεντροσπουργίτης Passer montanus
Ο «ξάδελφος από το χωριό» του Σπιτοσπουργίτη προτιμάει τις αγροτικές περιοχές και φωλιάζει σε κουφάλες δέντρων και άλλα ανοίγματα. Αρσενικό και θηλυκό είναι ίδια: Το κοκκινωπό κεφάλι και η χαρακτηριστική μαύρη βούλα στο μάγουλο τα ξεχωρίζουν εύκολα από τα άλλα είδη σπουργιτιών.
Χωραφοσπουργίτης Passer hispaniolensis
Το μόνο σπουργίτι της χώρας μας που διανύει πολύ μεγάλες αποστάσεις, αφού πρόκειται για μεταναστευτικό είδος. Φωλιάζει σε δέντρα, συχνά σε μεγάλες, θορυβώδεις αποικίες. Το αρσενικό ξεχωρίζεται εύκολα από τον Σπιτοσπουργίτη, αφού έχει κόκκινο κεφάλι, και πυκνές μαύρες ραβδώσεις που καλύπτουν στήθος και κοιλιά. Το θηλυκό, από την άλλη, και των δύο ειδών είναι ίδια και διαφέρουν μόνο στη φωνή.