Τραπεζοκαθίσματα

γράφει ο Κώστας Ζαφείρης

Ξεκινάω με μια προσωπική και δύσκολη αφήγηση. Μέσα του περσινού καλοκαιριού, μεσάνυχτα παρά, προσφιλές μου πρόσωπο, χρειάζεται υπερεπείγουσα και εσπευσμένη μεταφορά στο Νοσοκομείο. Η γειτονιά μου, με τα στενά δρομάκια, δεν έχει πρόσβαση σε ασθενοφόρο, παρά μόνο στους τραυματιοφορείς του ΕΚΑΒ, μέσω της παρακείμενης πλατείας. Πέφτει το αγωνιώδες τηλεφώνημα και περιμένουμε το ασθενοφόρο. Η πλατεία, τίγκα στα τραπεζοκαθίσματα και σε κόσμο που διασκεδάζει, και καλά κάνει, τη χαρούμενη θερινή βραδιά. Πως θα περάσει το φορείο; Προς τιμήν του, ο ένας εκ των ιδιοκτητών των μαγαζιών, μόλις μαθαίνει τι συμβαίνει, μετακινεί την πελατεία του, διπλώνει στα γρήγορα τις σπαστές καρέκλες, κι απελευθερώνει ευθεία πρόσβαση. Έλα όμως που το ασθενοφόρο έρχεται από την άλλη πλευρά της πλατείας, και το φορείο με τον ασθενή κάνει σλάλομ πραγματικό ανάμεσα σε καρέκλες, θαμώνες, σερβιτόρους, απορημένα βλέμματα, μετακινήσεις και ξεβόλεμα.

Αυτή ήταν μια προσωπική και δύσκολη αφήγηση. Αλλά το θέμα του χώρου, της πρόσβασης, της ελευθερίας μετακίνησης, της άνεσης να καθίσεις κάπου χωρίς να καταναλώνεις, είναι θέμα δημόσιο άρα πολιτικό. Η πρόσβαση ειδικά για άτομα αναπηρία, για παιδιά, για καροτσάκια, για ηλικιωμένους και ανήμπορους, είναι θέμα ύψιστης προτεραιότητας, δεν σηκώνει υπεκφυγές αναβολές και νερό στο κρασί μας. Και δεν λύνεται κατά περίπτωση και όπως κάθε φορά βολέψει όσους παίρνουν τις αποφάσεις κι όσους είναι εντεταλμένοι να ελέγχουν την εφαρμογή τους. Λύνεται με συνολικές ρυθμίσεις, με στάθμιση των αναγκών και των δεδομένων κάθε περιοχής και πάνω απ’ όλα με μέτρο.

Είναι ξαναμμένη πάλι η συζήτηση στην πόλη μας για το θέμα. Εν όψει μάλιστα και θερινής περιόδου. Απλά είναι τα πράγματα: ρυθμίσεις που θα ισχύουν ακριβοδίκαια για όλους, θα ελέγχονται και θα εφαρμόζονται. Ρυθμίσεις που θα αντανακλούν το μέτρο. Μέτρο στην ιδιωτική εκμετάλλευση του δημόσιου χώρου –κανείς δεν είπε στα μαγαζιά να κλείσουν-, μέτρο στην απαίτηση για πιο πολλά τραπεζάκια και καρέκλες. Ανοιχτές προσβάσεις και συνύπαρξη δραστηριοτήτων. Τόλμη και πολιτική βούληση χρειάζεται. Στην αρχή κάποιοι αλλιώς συνηθισμένοι θα γκρινιάξουν, στο τέλος θα συμφωνήσουν. Εδώ το πέτυχαν οι Σικελοί δεν θα το πετύχουμε εμείς; Διαφορετικά την επόμενη φορά κάποιο προσφιλές σου πρόσωπο, ή κι εσύ ο ίδιος ή η ίδια θα χρειαστείτε διάβα να περάσει το φορείο (χτυπάω ξύλο!). Και δεν θα το βρίσκετε.