γράφει ο Στέλιος Κραουνάκης
Έχουν ειπωθεί πολλά για το Πασοκ και την επικείμενη διάλυση και μετεξέλιξη του σε άλλο φορέα. Το συνέδριο που θα διεξαχθεί τις επόμενες μέρες θα δείξει τι θα αποφασίσουν οι σύνεδροι που έμειναν πιστοί μέχρι και σήμερα στο κόμμα. Τα δεδομένα πάντως δεν είναι υπέρ του για γρήγορη ανάκαμψη
α. Υπάρχει έντονη απαξίωση από τον κόσμο για ένα κόμμα που κυβέρνησε τόσα χρόνια για να φέρει την Ελλάδα σε αυτή την οικονομική κατάσταση υποτέλειας με τις πολιτικές που κυρίως αυτό εφάρμοσε.
β. Τα σκάνδαλα, οι κλαδικές, το κομματικό κράτος, οι πρασινοφρουροί είναι πολύ πρόσφατα δείγματα κοινωνικού παρασιτισμού για να ξεχαστούν.
γ. Η συγκυβέρνηση με τη Σαμαρική δεξιά και η παντελής απουσία κριτικής στο κόμμα της ΝΔ τα χρόνια που πρόεδρος του Πασοκ είναι ο Βενιζέλος, του έχει στερήσει και ότι «αριστερό» ή «σοσιαλδημοκρατικό» θα μπορούσε να διεκδικήσει. Επιπρόσθετα, η σκληρή γλώσσα που χρησιμοποιεί απέναντι στον Σύριζα με εκφράσεις που απέχουν μακρά από πολιτικό λόγο και βρίθουν από εμπάθειες και προσωπικές επιθέσεις απαξιώνουν περισσότερο το κόμμα από τους πολίτες.
δ. Η σταθερή προσήλωση στην μνημονιακή πολιτική και η διακήρυξη αδυναμίας άλλων λύσεων ακόμα και σήμερα το κάνει εμμονικά να επιδιώκει περισσότερο την «δικαίωση» των μνημονιακών πολιτικών του επιλογών των τελευταίων χρόνων παρά να συμβάλει σε μία αξιοπρεπή και μακρόχρονη λύση με μία αξιοπρεπή συμφωνία με τους δανειστές για την χώρα μας.
ε. Ακόμα και σήμερα το κομματικό κατεστημένο προωθεί μία απόγονο ιστορικού στελέχους για διάδοχο. Αν δεν είναι Παπανδρέου θα είναι Γεννηματάς. Με τέτοια κομματική γραφειοκρατία πως μπορείς να περιμένεις αναγέννηση;
