Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν δημιουργήθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν είναι το 4% που εκτοξεύτηκε κοντά στο 40% και κάποιοι πιθανολογούν ότι μπορεί να γυρίσει ξανά σε μονοψήφια ποσοστά.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι μια ιστορική διαδικασία μετασχηματισμού στους κόλπους της ελληνικής και της ευρωπαϊκής αριστεράς η οποία δικαίως χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πιο ελπιδοφόρα εγχειρήματα του τέλους του 20ου και των αρχών του 21ου αιώνα. Αποτέλεσε πηγή έμπνευσης, παράδειγμα και υπόδειγμα αφετηριών, διεργασιών, συγκλίσεων για την παγκόσμια αριστερά. Έβαλε ξανά στο κάδρο της καθημερινότητας τους κοινωνικούς αγώνες, επέτρεψε την είσοδο της ταξικότητας στο κέντρο της πολιτικής μάχης, κοινώνησε αντιλήψεις και αναλύσεις της αριστεράς σε εκατομμύρια εργαζομένων και ανέργων, τόνωσε και έκανε υπερήφανους εκατοντάδες χιλιάδες προλετάριους βγάζοντας από τη ναφθαλίνη τη λέξη «σύντροφος», συνέδεσε τη σύγχρονη αριστερά με το νήμα των ιστορικών ταξικών απελευθερωτικών κινημάτων της ευρωπαϊκής ηπείρου, έφτιαξε ένα ανοικτό δημοκρατικό «σχολείο» για τις κοινωνικές ανάγκες και τις διεκδικήσεις.
Τα αρχηγικά χαρακτηριστικά του, τα οποία υπέσκαψαν τις παρακαταθήκες, τονίστηκαν υπέρμετρα όσο πλησίαζε η ώρα της εξουσίας. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν την ουσία και το οντολογικό περιεχόμενό του. Είναι η εξαίρεση στην υπερδεκαπενταετή του πορεία. Αν σήμερα μιλάμε για προδομένες διαθήκες, είναι γιατί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν μεταλλάσσεται επιτυχημένα σε ένα κομματικό μηχανισμό εξυπηρέτησης και εμπορευματοποίησης της πολιτικής. Η αποτυχία του θα είναι η αποτυχία του να ικανοποιήσει τις συλλογικές προσδοκίες, γιατί σε αυτές αναφέρεται και σε αυτές θα μπορούσε μόνο να αναφέρεται. Αυτή είναι η κατασκευαστική του λογική.
Σ’ αυτό λοιπόν το εγχείρημα δεν αξίζει να τελειώσει, να συνθλιβεί, να κονιορτοποιηθεί από τους προσωπικούς χειρισμούς κάποιων λίγων ανθρώπων. Όση εξουσία και αν έχουν στα χέρια τους αυτή δεν μπορεί να συγκριθεί με το τι σημαίνει, τι ενσαρκώνει και το τι εκπροσωπεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για τις ζωές και τις κοινωνικές ανάγκες εκατομμυρίων ανθρώπων στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Ο Πρωθυπουργός οφείλει να σεβαστεί την ιστορική ευθύνη που του ανατέθηκε και την τιμή που του έγινε να ηγηθεί ενός εγχειρήματος το οποίο δεν του ανήκει. Ο ίδιος αποτελεί τμήμα του, πλην όμως δεν έχει παραπάνω δικαιώματα σε αυτό, από όσα έχει το τελευταίο απλό μέλος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Η ευθύνη του σεβασμού αυτού του εγχειρήματος είναι τεράστια και ιστορική. Ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και όχι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε αυτόν. Οφείλει να μιλήσει ξεκάθαρα, να πάρει τις ευθύνες του και να προστατέψει αυτό που του εμπιστευτήκαμε. Αν δεν αντέχει ή δεν θέλει να κρατήσει στη ζωή τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., πρέπει να μας τον παραδώσει για να τον πάμε παρακάτω και να κάνουμε αυτό που δεν μπορεί να κάνει ο ίδιος. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν είναι ένα οποιοδήποτε κόμμα, είναι το πειραματικό εργαστήριο της αριστεράς σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αυτός είναι ο δρόμος του αυτοσεβασμού για τον Αλέξη Τσίπρα. Ειδάλλως οι ατομικές του ευθύνες είναι αμείλικτες, απαράγραπτες, αιώνιες και θα τον συνοδεύουν πάντα.
Γιώργος Σπυριδάκης
Δραπέτης από τον αρχηγικό ΣΥ.ΡΙΖ.Α.