Περί φουγάρων, μεταξύ νέων υπουργών ανάπτυξης και παλαιών μαρξιστριών ζωγράφων

γράφει ο Τέλης Τύμπας

Ο πίνακας του 1932 της Φρίντα Κάλο (Πορτραίτο Εαυτού στη Συνοριακή Γραμμή Μεξικού – ΗΠΑ) προτείνεται εδώ υποβοηθητικά στην αντιπαραβολή μεταξύ βιομηχανίας (φουγάρων) και φύσης-πολιτισμού. Τον θυμήθηκα μετά τις δηλώσεις κατά την τελετή παραλαβής του υπουργείου οικονομίας από τον Γιώργο Σταθάκη (υπουργός οικονομίας, με αρμοδιότητα την συνολική πολιτική για την ανάπτυξη), τον Αλέξη Χαρίτση (υφυπουργό ΕΣΠΑ, με αρμοδιότητα των προσανατολισμό των δημόσιων πόρων για την ανάπτυξη) και την Θεοδώρα Τζάκρη (υφυπουργό βιομηχανίας). Η υφυπουργός βιομηχανίας κατάφερε να αποσπάσει το ενδιαφέρον δηλώνοντας ότι «ο στόχος είναι να ανάψουν όσο περισσότερα φουγάρα». Δεν ξέφυγε των δημοσιογράφων ότι κάτι αντίστοιχο είχε κάποτε δηλώσει κι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Μόνο που, εκτός των άλλων, έχουν από τότε περάσει αρκετές δεκαετίες και κατέστη στο μεταξύ πασίγνωστο ότι τα φουγάρα και τα συναφή έχουν προκαλέσει μια περιβαλλοντική κρίση που απειλεί τον πλανήτη με την απόλυτη καταστροφή, όπως και ότι η πολιτική του να ανάψουν όσο περισσότερα φουγάρα ορίζει σήμερα τις τριτοκοσμικές χώρες.

Συμφωνεί στη στόχευση στα φουγάρα της τριτοκοσμικής ανάπτυξης με βάση το φθηνό εργατικό δυναμικό ο υπουργός οικονομίας, ο οποίος σε δεκάδες συνεντεύξεις του όταν ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούσε την κυβερνητική εξουσία τόνιζε ότι: «Tο νέο μοντέλο θα πρέπει να αξιοποιήσει το μεγάλο πλεονέκτημα της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή το μορφωμένο, νεανικό ανθρώπινο δυναμικό, όπου θα πρέπει να στραφούν οι παρεμβάσεις για την νέα αναπτυξιακή προσπάθεια. Το μνημόνιο απέτυχε γιατί θεώρησε ότι η μείωση μισθών θα έφερνε ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη. Αλλά η Ελλάδα δεν διαθέτει και δεν θα αποκτήσει ποτέ φθηνό εργατικό δυναμικό, καθώς αυτό είναι μορφωμένο και υψηλής εξειδίκευσης, ούτε η μείωση μισθών έφερε νέες επενδύσεις ή ενίσχυση των υφιστάμενων επιχειρήσεων»; Είναι ο στόχος τα φουγάρα και για τον υφυπουργό ΕΣΠΑ, με τον οποίο στο όχι και τόσο μακρινό 2013 συνυπογράψαμε άρθρο για τον «οικολογικό μετασχηματισμό της παραγωγής και τα πολλά καλά του, η έρευνα που θα τον υποστηρίζει, οι μόνιμες και ποιοτικές θέσεις εργασίας για πολλούς, η αποκέντρωση, η δημιουργικότητα με βάση τον συνεταιρισμό, τα συνεργαζόμενα δίκτυα μικρών επιχειρήσεων σε επιλεγμένες και προσαρμοσμένες νέες και παλιές τεχνολογίες, σε βιολογική γεωργία, σε κτηνοτροφία και σε τουρισμό»;