γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Στο ίδιο έργο θεατές βρισκόμαστε και πάλι: θα εκταμιευθεί ή δόση; Δεν θα εκταμιευθεί. Εφαρμόζονται επαρκώς τα τρισκατάρατα μέτρα, σύμφωνα πάντα με τις αξιολογήσεις του κουαρτέτου (δεν μας φτάναν οι τρεις, βάλαμε και τέταρτο στο κεφάλι μας και υποτίθεται για καλό); Δεν εφαρμόζονται. Και πάλι η ελληνική κυβέρνηση είναι σε καλό δρόμο. Φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και οι ευρωπαίοι είναι σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε, αρκεί να χάσουν μερικές χιλιάδες Έλληνες την πρώτη κατοικία τους.
Όλα καλά, αλλά τα προαπαιτούμενα, προαπαιτούμενα. Μην ξεχνιόμαστε. Γυρίσαμε λοιπόν, μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, στο ίδιο σημείο που ήμασταν και πριν. Σαν να μην πέρασε μια μέρα, σαν να μην άλλαξε κυβέρνηση. Ή μάλλον άλλαξε. Άλλαξε η ρητορική. Είναι «παρά φύσει» της κυβέρνησης και της πλειοψηφίας αυτής της Boυλής αυτά που ψηφίζουν, λέει, και γι’ αυτό ψάχνουν να βρουν τα αντισταθμιστικά. Πώς να τα βρουν όμως, όταν προσπαθούν να τα βγάλουν από την πλάτη των ίδιων και των ίδιων; Κουβέντα για το εφοπλιστικό κεφάλαιο, κουβέντα για την εκκλησία, κουβέντα για τις πολυεθνικές, κουβέντα για παραπάνω φορολόγηση των εχόντων και κατεχόντων, όπως διακήρυσσαν στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Οπότε, μένουμε στα ίδια: τη μια μέρα τη δίνουν τη δόση, την άλλη δεν τη δίνουν.
Και μη φανταζόμαστε ότι θα ‘χουμε καμιά ελάφρυνση επειδή έχει πέσει στην Ελλάδα όλο το βάρος του προσφυγικού. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Μην συγχέουμε διαφορετικά πράγματα και ψάχνουμε να βρούμε άλλοθι και «τρύπες» στο σύστημα.
Το ότι η Ευρώπη βέβαια δεν κάνει τίποτα, δεν μας αφορά. Το ότι δεν έχει στείλει φράγκο για την αντιμετώπιση της κρίσης, το ότι ακροβατεί σε ατελέσφορες πολιτικές, χωρίς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, είναι άλλο θέμα. Το ότι αυτοί που καλούνται να πληρώσουν τα μέτρα, αφού δεν υπάρχει εναλλακτική, μας λένε, έχουν σηκώσει όλο το βάρος του προσφυγικού στην Ευρώπη, δε έχει καμία σημασία και δεν συνδέεται με το ιερό πρόγραμμα.
