Η οικογένεια Σεκιάρη

Το 28ο μέρος του αφιερώματος του Βασίλη Αγιαννίδη στον Κάμπο της Χίου με τα σπίτια της οικογένειας Σεκιάρη

Διαβάστε εδώ το εισαγωγικό σημείωμα του αφιερώματος

Η οικογένεια Σεκιάρη κατάγεται πιθανόν από την Μοδένα της Ιταλίας και το επώνυμο είναι μάλλον παραφθορά ή παρωνύμιο του κυρίου ονόματός της. Αναφέρεται για πρώτη φορά σε γραπτές πηγές στη Χίο στις αρχές του 17ου αιώνα και η γενεαλογία ξεκινά το 1650 περίπου. Από τον 18ο αιώνα, κλάδοι της βρίσκονται στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη και τον 19ο αιώνα στη Μασσαλία, στο Παρίσι, στο Λονδίνο και στη Ρουμανία, όπου ασχολούνται με το εμπόριο και τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. Κατά τον Sturdza, πρόκειται για την οικογένεια που άνοιξε τον δρόμο των Χιωτών για τις εμπορικές δραστηριότητες στο εξωτερικό.

Σήμερα, στον Emmanuel Sechiari ανήκει το château de La Mignarde στο Aix-en-Provence της Νότιας Γαλλίας.

Ανάμεσα στα μέλη της οικογενείας διακρίνονται οι:

• Σάββας Σεκιάρης, λόγιος και ποιητής τον 18ο αιώνα.
• Παρασκευάς Ζωρζή Σεκιάρης, απαγχονίστηκε το 1822.
• Χριστοφής Σεκιάρης, εκτελέστηκε το 1822.
• Βιργινία Παντιά Σεκιάρη (1849-1929), σύζυγος Ιωάννου Ζαννή Σκυλίτση, συγγραφέας.
• Pierre Sechiari, γάλλος βιολονίστας και διευθυντής ορχήστρας.

Η οικογένεια Σεκιάρη ενίσχυσε οικονομικά την Ευαγγελική Σχολή, τον Πανάγιο Τάφο και το Σκυλίτσειο Νοσοκομείο, ενώ δύο μέλη της τιμήθηκαν με μετάλλια του Τάγματος του Σωτήρος.

Ενδεικτική βιβλιογραφία: Philip Argenti, Libro d’Oro de la Noblesse de Chio, 1-2, London 1955, Γεωργίου Ζολώτα, Η Ιστορία της Χίου, 1 Β, Αθήνα 1923, περιοδικό Point de Vue 2662, 28-07-1999, Mihail Dimitri Sturdza, Grandes Familles de Grèce, d’ Albanie et de Constantinople, Paris 1999.

1. Άγιος Ισίδωρος. Αναφέρεται στις σελίδες 121 και 253 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 46 στο φύλλο Θ΄ στον χάρτη του Μαστοράκη. Στο κτήμα σώζεται ο ναός του Αγίου Γεωργίου Σεκιάρη. Ο Ζολώτας αναφέρει πως υπήρχαν δύο Σεκιάρικα περιβόλια στην περιοχή (Ιστορία της Χίου, 1 Β, σελίδα 609).

2. Κάμπος. Το κτήμα του «Ντελή-Θανάση» ή «Καζινάκι». Αναφέρεται στις σελίδες 135, 187, και 256 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 21 στο τοπογραφικό του Smith και νούμερα 13 και 161 στο τοπογραφικό του Ζολώτα. Αρχικά ιδιοκτησία Σεκιάρη και κατόπιν Ραφαήλ. Αρχιτεκτονικά μέλη σε δεύτερη χρήση τα οποία πιθανόν να προέρχονται από το προσεισμικό κτήριο βρίσκονται εντοιχισμένα στον βόρειο περιβολότοιχο.

Άλλο ένα κτήμα είναι γνωστό σαν «Καζινάκι», ιδιοκτησίας Μαυροκορδάτου (αναφέρεται στη σελίδα 276 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 3 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 22 στο φύλλο Θ΄ στον χάρτη του Μαστοράκη). Η ονομασία προέρχεται από την λειτουργία χώρων αναψυχής στα κτήματα.

3. Κάμπος. Το «Καζίνο». Αναφέρεται στις σελίδες 187 και 251 έως 257 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 24 στο τοπογραφικό του Smith, νούμερο 165 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 28 στο φύλλο Η΄ στον χάρτη του Μαστοράκη. Αρχικά ιδιοκτησία Σεκιάρη, κατόπιν Τούρκικο, μετά Νομικού και έπειτα Δόντη.

4. Σπηλάδια. Το περιβόλι της «Γκίζαινας». Αναφέρεται στις σελίδες 201, 550, και 600 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 27 στο τοπογραφικό του Smith, νούμερο 167 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 45 στο φύλλο Ι΄ στον χάρτη του Μαστοράκη. Αρχικά Ιουστινιάνικο, κατόπιν ιδιοκτησία Πατρινού, μετά Γκίζη και έπειτα Ζύμνη. Σύμφωνα με τον Smith υπήρξε και ιδιοκτησία Σεκιάρη.

5. Φασολάς. Αναφέρεται στην σελίδα 257 στον Κάμπο του Περρή. Ο Ζολώτας του δίνει νούμερο 165 στο τοπογραφικό του και το ορίζει σαν ιδιοκτησία της εταιρείας Σεκιάρης-Νομικός & Σία όπως ακριβώς και το περιβόλι του «Καζίνου». Παρόλα αυτά δεν το αναφέρει στο κεφάλαιο με τα κτήματα των Σεκιάρη (Ιστορία της Χίου, 1 Β, σελίδα 609).

6. Καλαμπάκα. Αναφέρεται στις σελίδες 249 και 257 στον Κάμπο του Περρή, νούμερο 189 στο τοπογραφικό του Smith (το βόρειο τμήμα), νούμερο 126 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 32 στο φύλλο Γ΄ στον χάρτη του Μαστοράκη. Αρχικά ιδιοκτησία Σεκιάρη, κατόπιν Ράλλη, μετά Τομάζου και έπειτα Κυπριδάκη.

7. Χριστός. Αναφέρεται στην σελίδα 257 στον Κάμπο του Περρή. Ο Ζολώτας του δίνει νούμερο 165 στο τοπογραφικό του και το ορίζει σαν ιδιοκτησία της εταιρείας Σεκιάρης-Νομικός & Σία όπως ακριβώς και το περιβόλι του «Καζίνου». Παρόλα αυτά δεν το αναφέρει στο κεφάλαιο με τα κτήματα των Σεκιάρη (Ιστορία της Χίου, 1 Β, σελίδα 609).

Άλλες οικογένειες

Aγέλαστοι | Αργέντες | Αυγερινοί | Βλαστοί | Βούροι | Γαλάτες | Γριμάλδη | Δαμαλά | Ζυγομαλά | Καζανόβα | Καλβοκορέση | Καλουτά | Καράλη
Καστέλλη | Κοντόσταυλοι | Κορέση | Μάξιμοι | Μαυροκορδάτοι | Πασπάτη | Πετροκόκκινοι | Πρασακάκη | Ράλλη | Ροδοκανάκη | Ροΐδη
Σαλβάγοι | Σγούτα | Σεβαστόπουλοι | Σκαναβή | Σκαραμαγκά | Σκυλίτση | Τζίφοι | Τσιτσίνια | Φραγγιάδη | Χρυσοβελόνη