γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Θα αναλάβει ο στρατός την κατασκευή και τη λειτουργία των hotspot στα νησιά. Οι περιβόητοι συντονιστές, που τους περιμέναμε από τον Ιούνιο προκειμένου να υπάρξει ένας στοιχειώδης συντονισμός μεταξύ κρατικών φορέων, τοπικής αυτοδιοίκησης, πολιτών και εθελοντικών ομάδων και ΜΚΟ, θα οριστούν επίσης από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Θα ήταν δύσκολο να φανταστούμε αυτή την εξέλιξη, όταν όλα τα προηγούμενα χρόνια μεταναστευτικές και προσφυγικές οργανώσεις, αντιρατσιστικές ομάδες, κ.λπ. δήλωναν ότι η Αστυνομία είναι ο πλέον αναρμόδιος φορέας να διαχειρίζεται τα θέματα της προσφυγιάς και του ασύλου. Το θέμα δεν είναι η καταστολή, το άσυλο δεν έχει καμιά σχέση με κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αυτά φωνάζαμε, και όταν δημιουργήθηκε το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής είπαμε ότι άιντε, κάναμε ένα βήμα μπροστά.
Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα μας διέψευσε άλλη μια φορά. Όχι μόνο δεν έφυγε από τη δικαιοδοσία της Αστυνομίας, αλλά ακόμα χειρότερα, αναλαμβάνει ο στρατός. Ο στρατός αναλαμβάνει λοιπόν για να ξελασπώσει την κατάσταση. Και καλά ως προς τις υποδομές, έχει το μηχανισμό, τα μηχανήματα, το προσωπικό (τους κληρωτούς φαντάρους δηλαδή, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία). Ως προς τη λειτουργία και το συντονισμό όμως, εγείρονται πολλά ερωτήματα: με ποια εκπαίδευση και κατάρτιση θα συντονίσει και θα λειτουργήσει τα κέντρα καταγραφής και προσωρινής φιλοξενίας; Φιλοξενίας ή μήπως κράτησης; Και ο Υπουργός Άμυνας ήταν σαφής: αν χρειαστούμε βοήθεια στη σίτιση πέρα από τα δικά μας μαγειρεία, θα εμπλακούν και ΜΚΟ, οι πιστοποιημένες φυσικά.
Έτσι, οι κοινωνίες των νησιών που, επί σχεδόν ένα χρόνο πλέον, έβαλαν πλάτη και ξελάσπωσαν το κράτος και την τοπική αυτοδιοίκηση (για να θυμηθούμε, στα δικά μας, την απάντηση του Δημάρχου Χίου ότι ο δήμος είναι παρών στον καταυλισμό του Κήπου, αφού οι δημότες του συνδράμουν εθελοντικά και λειτουργούν τον πρόχειρο καταυλισμό), τώρα πετάγονται έξω με τον χειρότερο τρόπο. Δεν πα να φωνάζουν οι αλληλέγγυοι – του ΠΙΚΠΑ Λέρου για παράδειγμα. Δεν τους χρειάζονται πια οι ιθύνοντες. Το νερό μπαίνει στ’ αυλάκι. Ας αρκεστούν σε ένα Νόμπελ Ειρήνης και πολύ τους είναι. Όσο για τους ίδιους τους πρόσφυγες; Όσοι πρόλαβαν, πρόλαβαν. Οι υπόλοιποι, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των νησιών μας.
