γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Είπε ο υπουργός της κυβέρνησης τη γείτονα Μακεδονία και το πανελλήνιο ανατρίχιασε με το ατόπημα του υπουργού. Μιας και εδώ νομίζουμε ότι όλος ο κόσμος αποκαλεί τη Μακεδονία FYROM ή ΠΓΔΜ στο ελληνικότερον.
Λες και δεν το ξέραμε ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος Μακεδονία την αποκαλεί και μόνο εμείς τη λέμε Σκόπια. Γεγονός που αποτελεί και τεράστια προσβολή, μιας και αποκαλούμε μια ολόκληρη χώρα με το όνομα της πρωτεύουσάς της. Αν ανοίξουμε ένα χάρτη της google, Μακεδονία γράφει και σε παρένθεση έχει το ΠΓΔΜ (ή FYROM). Στον εθνικισμό των άλλων, δεν απαντάμε με περισσότερο εγχώριο εθνικισμό.
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι ο υπουργός της αριστερής κυβέρνησης, όπως θέλει να λέγεται, δεν ένιωσε την ανάγκη να παρατηθεί για όλους τους υπόλοιπους λόγους που κάποιοι/ες περιμέναμε. Και οι λόγοι είναι πολλοί: τα κλειστά κέντρα φιλοξενίας (η Αμυγδαλέζα είναι σε λειτουργία, έτσι δεν είναι;), η αποδοχή του διαχωρισμού προσφύγων και μεταναστών με βάση την εθνικότητα και όχι στους πραγματικούς λόγους που τους ώθησαν να βγουν στο δρόμο της προσφυγιάς, οι «επιστροφές» ανθρώπων στην Τουρκία, το ΝΑΤΟ που κόβει βόλτες στο Αιγαίο, ο χαρακτηρισμός της Τουρκίας ως ασφαλούς χώρας.
Και θα περιμέναμε από αυτόν τον υπουργό να παραιτηθεί και όχι από κάποιον άλλο, γιατί ακριβώς έχει περγαμηνές σημαντικές σε αυτόν ακριβώς τον τομέα. Σίγουρα αυτό που δεν περιμέναμε είναι να δηλώσει ότι και σε αυτή την περίπτωση there is no alternative, κι ενώ και εκείνος στο παρελθόν διαδήλωνε για τα ανοιχτά σύνορα, συνειδητοποίησε τώρα ότι μπορεί να μην είναι ρεαλιστικό το αίτημα. Όχι κύριε Μουζάλα, η πολιτική είναι η τέχνη του αδύνατου και αυτό πρέπει να διεκδικούμε αν το πιστεύουμε πραγματικά.
Γιατί δεν ξέρω τι νόημα έχει πραγματικά το ότι μείναμε στην ΕΕ και το ευρώ… με κλειστά σύνορα.
