20160310
Πέρασα πρώτα από τον προσφυγικό καταυλισμό της ΒΙΑΛ, το hot spot· πίσω από το συρματόπλεγμα τα κοντέινερ στη σειρά· μια παρέα παιδιών έπαιζαν ανάμεσά τους, μια γυναίκα μιλούσε στο τηλέφωνο, άλλα παιδιά είχαν πάει δίπλα στην ανακύκλωση και έπαιζαν με μια λίμνη νερό από τη μεσημεριανή βροχή. Στην κύρια είσοδο, πολλά αυτοκίνητα, ένα λεωφορείο, μια καντίνα, μερικοί άντρες μέσα και έξω. Ένα προσωρινό «χωριό» που δεν φανερώνει τίποτα στον εξωτερικό παρατηρητή για το πριν και το μετά αυτών των ανθρώπων.
Συνέχισα για το χωριό, διέσχισα με το μηχανάκι τους κεντρικούς δρόμους, προς Βασιλειώνικο, Άγιο Γιώργη, Ζυφιά και Βερβεράτο για να οριοθετήσω το μέρος. Πολλές νέες κατοικίες, ανάμεσα στους κεντρικούς δρόμους, παράλληλα με τις καλλιέργειες. Δυο κυρίες επέστρεφαν από τη βόλτα τους με ένα μπουκέτο τουλίπες· αυτές τις μέρες βγαίνουν.
Ανέβηκα στο παλιό πέτρινο σχολείο, εξωτερικά είναι σε άριστη κατάσταση αλλά άδειο κέλυφος, χωρίς την ενέργεια των παιδιών, τώρα στεγάζει δημοτικές υπηρεσίες. Λίγο πιο κάτω είναι το σιδηρουργείο της περιοχής, το δουλεύει ένας νεαρός. «Έχει δουλειά;», «δόξα τω Θεώ· στη ΒΙΑΛ ήρθες να βγάλεις φωτογραφίες;» «όχι στο χωριό». Μπήκα στον παλιό οικισμό· ησυχία, εκατό μέτρα από τον κεντρικό δρόμο και μοιάζει σα να μην μένει κανείς. Ένας νεαρός σέρνει μια βαλίτσα μπροστά από την εκκλησία και χάνεται στα στενά. Ο οικισμός παρά την εγκατάλειψη, προφανώς και εδώ οι κάτοικοι έχτισαν νέα σπίτια παραέξω, διατηρεί τον συμπαγή χαρακτήρα του· σώζονται πολλές χαμηλές καμάρες, τα σπίτια είναι χτισμένα με την τοπική σκουρόχρωμη πέτρα και έχουν σοβά. Ανέβηκα ως τους παλιούς ανεμόμυλους και το κοιμητήριο· από κάτω το χωριό και η εύφορη γη του.
Ξαναμπήκα στο χωριό, όσο περνούσε η ώρα διαπίστωνα ότι κατοικούνται αρκετά σπίτια, αλλά το χωριό είναι πια σκηνικό, όπως και πολλά άλλα χωριά στο νησί. Τα παλιά καταστήματα είναι κλειστά, μόνο ένα μικρό παντοπωλείο είναι ανοικτό· μια παρέα γυναίκες κάθονται και κουβεντιάζουν. Τα παλιά μαγαζιά που υπάρχουν είναι σαν μικρά καφενεία, πιο πολύ για να βρίσκονται οι άνθρωποι παρά για να πουλάνε πράγματα. Γύρισαν και με κοίταξαν, ντράπηκα να σταματήσω, σκέφτηκα να γυρίσω και να τους φωτογραφίσω· αλλά τι είναι οι άνθρωποι και οι ζωές τους; σίγουρα όχι μια εικόνα για μια ανάρτηση· συνέχισα.
Στη δυτική πλευρά ο τελευταίος δρόμος μια μακριά γραμμή, μου θύμισε εξωτερικό δρόμο στους Ολύμπους ή τα Μεστά, δεν περίμενα ότι εδώ θα σωζόταν τόσο καλά. Διαφέρουν έτσι κι αλλιώς τα καμπόχωρα από τα μαστιχοχώρια, εδώ είναι πιο αστική η δόμηση, με περισσότερα νεοκλασικά στοιχεία· νότια το ύφος είναι πιο λιτό. Άναψαν τα φώτα της δεη, βγήκα στον κεντρικό· στενός δρόμος για τόση κίνηση, στη γωνία το δημοτικό κλειστό κι αυτό· η αυλόπορτα χορταριασμένη.
