γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
Γεμάτη γεγονότα και εντάσεις ήταν η περασμένη βδομάδα για το νησί μας. Το λιμάνι άδειασε όπως άδειασε και οι πρόσφυγες επέστρεψαν στις οργανωμένες δομές (με ή χωρίς εισαγωγικά). Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως το πώς είδαν οι διάφορες, άμεσα ή έμμεσα, εμπλεκόμενες πλευρές τα γεγονότα. Αν πάρουμε δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα, προκύπτει ότι η «αντικειμενικότητα των γεγονότων ή/και των καταστάσεων» είναι τελείως διαφορετική, ανάλογα την πλευρά που βλέπεις τα πράγματα:
Με ανακοίνωσή του, που δημοσιεύτηκε στις 8 Απριλίου, ο Ιατρικός Σύλλογος Χίου χαρακτηρίζει ικανοποιητικές τις συνθήκες στη ΒΙΑΛ. Λέει χαρακτηριστικά: «Διαπιστώθηκε ότι οι συνθήκες υγιεινής ήταν ικανοποιητικές. Λειτουργούσαν δύο πιστοποιημένα ιατρεία, του Ερυθρού Σταυρού και του Στρατού, ενώ το ιατρείο των Ιατρών του Κόσμου δεν λειτουργούσε καθώς έχει υποστεί ζημιές. Ήσσονος σημασίας θέματα που διαπιστώθηκαν, θα αναφερθούν στις Αρμόδιες Υπηρεσίες και θεωρούμε ότι με μεγάλη ευκολία μπορούν να επιλυθούν.»
Την ίδια μέρα η Διεθνής Αμνηστία δημοσιοποιεί έκθεσή της με αφορμή επίσκεψη ομάδας ερευνητών της στα δύο κλειστά κέντρα κράτησης στη Μόρια της Λέσβου και στη ΒΙΑΛ της Χίου στις 5 και 6 Απριλίου. Τα πορίσματα της έκθεσης της Διεθνούς Αμνηστίας συνοψίζονται σε σχετικό Δελτίο Τύπου, και μεταξύ άλλων αναφέρουν: «Βασικά ζητήματα για τα οποία οι άνθρωποι παραπονέθηκαν τόσο στη Μόρια όσο και στη ΒΙΑΛ, ήταν η χαμηλή ποιότητα των τροφίμων, η έλλειψη σκεπασμάτων και ιδιωτικότητας, και η ανεπαρκής πρόσβαση σε κατάλληλη ιατρική φροντίδα. Πολλοί πρόσφυγες μίλησαν για έλλειψη πρόσβασης σε γιατρούς ή άλλο ιατρικό προσωπικό και στα δύο κέντρα…. στη ΒΙΑΛ, ομάδες που παρέχουν ιατρική φροντίδα είπαν ότι ιατρικές υπηρεσίες είναι διαθέσιμες επί τόπου μόνο για περιορισμένες ώρες, και υπάρχουν ελλείψεις σε φάρμακα και άλλες προμήθειες.»
Για τα γεγονότα στο λιμάνι πάλι, πολλά έχουν γραφτεί. Αναφέρει η Ένωση Προσωπικού Λιμενικού Σώματος Χίου – Σάμου σε ανακοίνωσή της για την Πέμπτη 7 Απρίλη: «Και πήραν [οι πρόσφυγες] την πρωτοβουλία να εκφραστούν και προς την ελληνική σημαία. Εκείνη τη στιγμή το λιμάνι της Χίου είχε τους μόνιμους θαμώνες των γύρω καταστημάτων. Ουδείς άλλος αγανακτισμένος πολίτης υπήρχε. Μόνο που η κίνηση προς την ελληνική σημαία τους εξαγρίωσε όλους. Και τότε το λιμάνι γέμισε κόσμο. Αγανακτισμένοι Χιώτες που απαιτούσαν πλέον την απομάκρυνση των καταληψιών από το λιμάνι. Δεν ήθελαν τίποτε άλλο. Δεν σκόπευαν τίποτε άλλο. Μόνο να μετακινηθούν ήρεμα προς τη Σούδα.»
Την ίδια μέρα, 12 Απρίλη, 13 δημοσιογράφοι της Χίου με δική τους ανακοίνωση σημειώνουν: «Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, την απρόκλητη επίθεση τους σε γυναικόπαιδα προσφύγων στο λιμάνι της Χίου, γνωστοί ακροδεξιοί κύκλοι εμφανίζουν ψευδώς ότι πρόσφυγας αποπειράθηκε να κατεβάσει από τον ιστό την ελληνική σημαία και σε απάντηση αυτής της πρόκλησης πραγματοποιήθηκε η επίθεση. Ουδέποτε πραγματοποιήθηκε μια τέτοια κίνηση, ουδέποτε πρόσφυγας προσπάθησε να κατεβάσει την ελληνική σημαία.»
