γράφει ο Σιδερής Τσούρος
Ημέρες των πανελλαδικών εξετάσεων και πάλι, παρόλο που η επικαιρότητα, αλλά και η πραγματικότητα τις επισκιάζουν.
Εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές και γονείς εισέρχονται κάθε χρόνο σε αυτή τη γερασμένη, αλλά και διαχρονικά αποτυχημένη αρένα των πανελλαδικών. Και πραγματικά ρέει αίμα! Υπάρχουν «νικητές» και «ηττημένοι» και οι τελευταίοι δεν έχουν ακόμη αποχωριστεί την εφηβεία τους! Οι μεν επιτυχόντες των πανελλαδικών, η πλειοψηφία τους, σύντομα θα αντιμετωπίσουν είτε το φάσμα της ανεργίας, είτε την κακοαμειβόμενη εργασία. Οι αποτυχημένοι πάλι θα βρεθούν αντιμέτωποι με κάθε λογής εκμετάλλευση και εργασιακή αβεβαιότητα.
Και έπειτα όλο αυτό το εξαιρετικά χρηματοβόρο τέρας της παραπαιδείας, που απορροφά εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο από τις οικονομίες των νοικοκυριών. Χρήματα που θα μπορούσαν να καλύψουν άλλες οικογενειακές ανάγκες, όπως οι προληπτικές ιατρικές εξετάσεις, η καλύτερη διατροφή ή η κάλυψη δανειακών υποχρεώσεων.
Με δεδομένη λοιπόν την πραγματικότητα της σημερινής Ελλάδας, αλλά και του μεσοπρόθεσμου κάθε άλλο παρά θετικού μέλλοντος που διαγράφεται μπροστά μας, αναρωτιέσαι τελικά αν αξίζει όλη αυτή η τιτάνια προσπάθεια εισαγωγής στα ελληνικά πανεπιστήμια. Αν θα έπρεπε τα παιδιά να στρέφονται σε άλλους τομείς εξειδίκευσης ή απασχόλησης. Ή εάν θα ήταν προτιμότερο να μεταναστεύουν για σπουδές και ακολούθως, σχεδόν εξασφαλισμένη εργασία στο εξωτερικό. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Πολλοί από τους σημερινούς φοιτητές, αμέσως μετά τις σπουδές τους θα μεταναστεύσουν στο εξωτερικό και μάλιστα με δυσκολότερους όρους και ανταγωνισμό.
Άραγε η ευχή «καλή επιτυχία» έχει κρατήσει κάτι από το παλίο νόημά της; Πόσοι από τους φοιτητές θα μπορέσουν πραγματικά να δουλέψουν στο επιστημονικό τους πεδίο στην Ελλάδα; Μήπως η αποτυχία δεν είναι και το τέλος του κόσμου; Ή αποτυχία στις πανελλαδικές μπορεί να οδηγήσει σε επιλογές που θα εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον; Όψεις του ίδιου νομίσματος.
Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο για τους σημερινούς μαθητές και τους γονείς να κρίνουν και να επιλέξουν την καλύτερη επιλογή. Έχουν ελάχιστα ή καθόλου δεδομένα για το μέλλον και ταυτόχρονα πρέπει να κάνουν τις αποδοτικότερες επιλογές. Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους!
