γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη
«Άγιες μέρες» που ‘ναι, «θα μπούμε και θα βγούμε», θα ψωνίσουμε, θα αδειάσουμε ράφια στα σούπερ μάρκετ, θα πάμε στα κομμωτήρια και τα κέντρα ομορφιάς, θα πάμε σε ταβέρνες και μπαρ, μπορεί να πάμε και σε κάνα μαγαζί με ζωντανή μουσική. Άλλος λιγότερο, άλλη περισσότερο, ανάλογα με το τι αντέχει ο καθείς κι η καθεμιά.
Αυτές οι «άγιες μέρες» της ξεγνοιασιάς, της χαράς και της χαλάρωσης δεν είναι όμως για όλους/ες το ίδιο ξέγνοιαστες και ξεκούραστες. Για να μπορέσει η πλειοψηφία ημών να κάνει όλα τα παραπάνω, κάποιοι/ες άλλοι/ες δουλεύουν, και δουλεύουν σκληρά, με πετσοκομμένους μισθούς, μπουρμπουάρ και δικαιώματα. Η κυριακάτικη αργία και τα ωράρια έχουν «ξεχειλώσει», σε αντίθεση με τους μισθούς και τα δικαιώματα που έχουν καταβαραθρωθεί.
Αυτές τις «άγιες μέρες», στα σούπερ μάρκετ που θα πάμε για τα ψώνια της τελευταίας στιγμή πριν το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν, κάποιοι θα δουλεύουν και θα καταφέρουν να φτάσουν στο σπίτι τους μετά τις 10 το βράδυ. Στην ταβέρνα ή το κέντρο που θα πάμε παραμονή Χριστουγέννων ή Πρωτοχρονιάς, κάποιοι/ες δεν θα είναι με τις οικογένειες και τα παιδιά τους. Θα είναι στη δουλειά για να περάσουμε οι υπόλοιποι καλά.
Αφού λοιπόν συνηθίζουμε να λέμε ότι οι μέρες είναι «άγιες» και το πνεύμα των Χριστουγέννων μας πλημυρίζει όλους/ες με αγάπη και συμπόνια προς τον συνάνθρωπο, ας δείξουμε αυτή την αγάπη και τη συμπόνια και προς τον υπάλληλο ή ακόμα και τον ιδιοκτήτη του οποιουδήποτε καταστήματος, όπου θα βρεθούμε. Ας μην βρεθούμε να πρέπει παραμονιάτικα να τρέχουμε για ψώνια, την τελευταία στιγμή, μήπως και κάποιοι/ες καταφέρουν να φτάσουν νωρίτερα στο σπίτι τους. Ας αυξήσουμε την υπομονή μας, μιας και είναι σύνηθες το φαινόμενο, το ίδιο προσωπικό να πρέπει να εξυπηρετήσει τους διπλάσιους ή και τριπλάσιους πελάτες αυτών των «άγιων ημερών». Ίσως έτσι να νοιώσουμε και πιο έντονα την αγιοσύνη τους.
