Από μικρή ήκουγες ιστορίες για τους προσκόπους… Πως ήπρεπενε πάντα να κάμνουνε μια καλή πράξη τη μέρα, πως εκαλοπερνούσανε σαν εστήνανε τσαντίρια εκειδά στο Γυβάρι κι εβάζανε ζάχαρη στα χείγια όσων εκοιμόντουσαν… για να ξερογλείφουντενε κι όλο πλάκες σκαρώνανε… και πολύ σου κακοφαινούντανε που εν εμπορούσες να πας… Ε μετά πια που ήγινες φαντίνα το εξέχασες…
Τα χρόνια επερνούσανε κι όλο εχτυπούσανε τις πόρτες κάτι κυρίες συσταζούμενες, με καπέλο, που το πιάνανε με μασιδάκι, σε ένα μαλλί που το ‘χανε φουσκώσει με τα ρόλεϊ και στολές και μπέρτες.. Ερυθρός Σταυρός! ελέγανε κι η μάνα πάντα τως ήδινε όπως και στα παιδάκια που εβγαίνανε και κάμνανε ευτόν, τον, εξαποδώ, αντικαρκινικό έρανο..
Από εθελοντισμό εν ήξερες και πολλά πράμματα, η μανή μόνο ήλεγενε: το καλό να κάμνετε για να το ‘βρετενε κιόλας…
Ώσπου ήβγανε οργανώσεις και ομάδες πολλές… Για τα παιδιά της Αφρικής, της Ελλάδας, για κακοποιημένες γυναίκες κι αρρώστους, για τα ζώα, τη φύση και τις φωτιές, για τους φτωχούς… Ακόμα κι ευτοί οι αγαλιάδες που χανε το δικό τους χαβά, να ντύσουνε με πουλόβερ τα δέντρα της Αθήνας ή ευτοί που εξεκολλούσανε τις μαστίχες απέ τα πεζοδρόμια… Που άμα τους ήξερα θα τους εφώναζα να ‘ρκουντανε εδωνά μπας κι ερίχνανε λίγη πίσσα στις λακκούβες των δρόμων…
Και σκέβεσαι και λες πως εδευτή η κρίση ήβγαλενε και καλά πράμματα… Ήδειξενε πως υπάρχουν αθρώποι βοηθητικοί που νοιαζούντενε τους αδύναμους χωρίς κέρδος…
Κι έτσιδα, ήρτενε η ώρα να πακιαριστείς κι εσύ… γιατί κάτι σ’ ήτρωγενε… κι άμα επέσανε τα ναυάγια κι επνίγηκενε κόσμος από καρσί για δω… είπες εκεί… στους πρόσφυγες… Κι όσο επήαινες και πηαίνεις τόσο γεμίζεις κι όλο αλλάζεις… κι εγνώρισες αθρώπους αλληλέγγυους, που εγίνανε φίλοι, ήμαθες συνήθειες ξενικές και πως να δουλεύεις ομαδικά, απόχτησες τρόπους, ήμαθες να κουμαντάρεις τα νεύρα σου κι όλο θες να βοηθάς κατά πως μπορείς…
Κι άμα ένα αφγανάκι βρίσκει ένα πούπουλο που ‘βρενε στον Κήπο κι άξαφνα στο προσφέρει δώρο, το αγκαλιάζεις σα να ‘ταν δικό σου παιδί κι εύχεσαι να ‘χει μια τύχη καλή στο μακρινό του ταξίδι… Και θα ‘χει… γιατί το καλό κολλά κι είναι μέλι…
