γράφει ο Γιώργος Κάκαρης
Μια φορά και έναν καιρό, τα πολύ παλιά τα χρόνια ήταν ένα μονοπάτι στη Βόρεια Χίο. Το είχαν φτιάξει με πολύ κόπο οι κάτοικοι του γειτονικού χωριού των Αμάδων για να πηγαινοέρχονται στην κοντινή πηγή του Άη Γιώργη στους πρόποδες του Πελινναίου, στα σιταροχώραφά τους, τα αλώνια τους και οι βοσκοί στα μαντριά και τα βοσκοτόπια τους.
Πέρασαν τα χρόνια, πέρασε ο καιρός και οι κάτοικοι αποφάσισαν να περάσουν σωλήνες κατά μήκος του μονοπατιού για να μεταφέρουν το νερό της πηγής στη δεξαμενή που κατασκεύασαν λίγο πάνω από το χωριό. Τοποθετήθηκαν αμιαντοσωλήνες, μια που τότε δεν ήταν ακόμα γνωστό ότι ο αμίαντος μπορεί να προκαλέσει καρκίνο. Όταν όμως αυτό έγινε γνωστό, οι σωλήνες σταμάτησαν να χρησιμοποιούνται και μετά από χρόνια αντικαταστάθηκαν με άλλη πλαστική σωλήνα. Αλλού καλά θαμμένη, αλλού όχι, η σωλήνα αναπόφευκτα υπέστη φθορές από τα δίποδα και τετράποδα -συχνά βαριά φορτωμένα- που την πατούσαν μια που ήταν στο πέρασμά τους, αλλά και από πέτρες και βράχια που κατρακυλούσαν. Αυτό είχε ως συνέπεια την ανάγκη αντικατάστασης της σωλήνας σε κάποια σημεία. Βάλε βγάλε τις σωλήνες, το παλιό μονοπάτι σε αρκετά σημεία καταστράφηκε, κομμάτια από αχρησιμοποίητες σωλήνες βρίσκονται πεταμένες εκατέρωθεν της διαδρομής και αντί του γραφικού, σοφά χαραγμένου μονοπατιού, σε αρκετά σημεία χάσκουν χαντάκια με την αντιαισθητική πλαστική σωλήνα μέσα τους.
Ντόπιοι και αρμόδιοι των τεχνικών υπηρεσιών δεν νοιάστηκαν για το μικρό μονοπάτι και δεν σεβάστηκαν την ιστορία και τον μόχθο αυτών που το κατασκεύασαν. Αντί να εγκαταστήσουν τις σωληνώσεις λίγο παραδίπλα και να τις κρύψουν επιμελώς ώστε να μην είναι ορατές και εκτεθειμένες στις φθορές, επέλεξαν να σκάψουν το μονοπάτι και σε αρκετά σημεία να το καταστρέψουν, παρόλο που είναι από τα γνωστά μονοπάτια του νησιού και περιλαμβάνεται στους χάρτες πεζοπορικών διαδρομών της πρώην Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και μέχρι σήμερα φιλοξενείται στην σχετική ιστοσελίδα της Περιφέρειας chioswalking.gr.
Η αποκατάσταση του μονοπατιού και το θάψιμο της σωλήνας είναι αυτονόητο ότι πρέπει να γίνει το συντομότερο. Δυστυχώς ζητούμενο παραμένει αν αυτό το γεγονός, αλλά και τόσα άλλα που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, θα μας αφυπνίσουν και θα μας κάνουν να νοιαστούμε για τα μικρά έργα που κληρονομήσαμε από μια άλλη εποχή και αποτελούν την παραδοσιακή τοπογραφία της Χίου.
