Θόδωρος Χαβιάρας: Είμαστε τόσο πολύ ανάλγητοι ή μήπως κυνικοί?

Πριν από περίπου δύο εβδομάδες περί ώρα 07:15 έζησα από κοντά την άφιξη φουσκωτής βάρκας με πρόσφυγες (ανδρες γυναίκες και παιδιά) δίπλα ακριβώς στο Λιμεναρχείο κι είχα την ευκαιρία να περιεργαστώ το χώρο προσωρινής κράτησης τους στο λιμάνι αλλά και πίσω από το Δημαρχιακό μέγαρο(!).

Αισθάνομαι ακραία προσβεβλημένος από τον τρόπο που η λεγόμενη ευρωπαϊκή κοινωνία μας υποδέχεται αυτές τις κολασμένες υπάρξεις, και δεν μπορώ παρά να διαμαρτυρηθώ για τη στάση των αρμόδιων Υπηρεσιών και Αρχών. Επιτέλους δεν αντιλαμβάνονται ότι προσβάλουν τον εαυτό και τις οικογένειές τους? Κι αν οι αρμόδιοι κρατικοί υπάλληλοι έχουν συνηθίσει την απάνθρωπη συμπεριφορά απέναντι στους συναθρώπους, μήπως είναι ζήτημα τιμής για την τοπική κοινωνία να κινητοποιηθεί, να πιέσει, να διαμαρτυρηθεί και να αναζητήσει ευθύνες?

Απ’ ότι πληροφορήθηκα υπάρχουν αρκετοί οικίσκοι «προ κατ», χρηματοδότηση από την ΕΕ, κι έχει ψηφιστεί νομικό πλαίσιο υποδοχής – κράτησης και διαχείρισης αυτού του δυσάρεστου φαινομένου. Εντούτοις, αυτοί που φθάνουν στην «πόρτα» μας έχουν σαφώς λιγότερη προσοχή από ένα γατί ή κάποιο κουτάβι… Εκεί έχει φθάσει η ευαισθησία μας (μήπως κι… λογική μας?)

Πάνω από είκοσι χρόνια τώρα, οι αφίξεις απρόσκλητων επισκεπτών προβληματίζουν επειδή πράγματι, δεν είναι εύκολο να δέχεσαι και να φιλοξενείς απεριόριστο αριθμό ανθρώπινων υπάρξεων. Εφ’ όσον όμως το «φαινόμενο» συνεχίζεται, εξ αιτίας της έκρυθμης κατάστασης που υπάρχει στην υφήλιο, έχουμε καθήκον να επιδείξουμε ευαισθησία και αρωγή. Αν ενδιαφερόμαστε για την προστασία – περιποίηση κατοικιδίων πως μπορούμε να αδιαφορούμε για την προσωρινή φιλοξενία ανθρώπων? Είμαστε τόσο πολύ ανάλγητοι ή μήπως κυνικοί?

Θόδωρος Χαβιάρας