Συχνά περιγράφω την Χίο, και ιδιαίτερα τα Καρδάμυλα από όπου κατάγονται οι γονείς μου, σαν ένα «πλεούμενο φεουδάτο». Ένα περίπλοκο οικονομικό και κοινωνικό σύμπλεγμα όπου οι “αυτόκλητοι άρχοντες” νομίζουν ότι ακόμα ορίζουν.
Τι κάνει μια Χιώτισσα στην Νέα Υόρκη;
Στην Νέα Υόρκη πήγα για να σπουδάσω Εικαστικές Τέχνες και από την πρώτη στιγμή το μέρος με “αγκάλιασε”. Υπήρχε, και υπάρχει, ένα συναίσθημα συνεχούς ανακάλυψης και δημιουργίας. Όσο την εξερευνείς τόσο περισσότερο σε μαγεύει. Στην αρχή ο στόχος μου ήταν να τελειώσω τις σπουδές μου και να γυρίσω στην Ελλάδα. Σύντομα όμως βρήκα δουλειά σε ένα μεγάλο εκδοτικό οίκο και τριάντα χρόνια μετά είμαι ακόμα εκεί.
Στην εποχή της κρίσης ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας expatriate;
Η μεγαλύτερη έγνοια μου είναι να είναι καλά η οικογένεια και οι φίλοι μου στην Ελλάδα. Σαν τον Ιανώ, τον θεό των σταυροδρομιών, ζω κοιτάζοντας και τις δύο χώρες. Όταν πονάει η Ελλάδα πονάω και εγώ, με τον ίδιο τρόπο που πονάω όταν η Αμερική περνάει τις δικές της κρίσεις.
Υπάρχει κάτι που θα σε έκανες να γυρίσεις στο νησί;
Ονειρεύομαι ότι κάποια στιγμή θα μπορέσω να στήσω στην Χίο ένα λογοτεχνικό εργαστήρι όπου θα συμμετέχουν Έλληνες και ξένοι συγγραφείς. Το βλέπω σαν ένα μέρος απόλυτης ελευθερίας, δημιουργίας και περισυλλογής, με μικρά σεμινάρια πάνω σε διαφορετικά είδη λογοτεχνίας. Αν τα πράγματα πήγαιναν καλά και υπήρχε ενδιαφέρον τότε ίσως να μετακόμιζα.
Τι είναι αυτό που αγαπάς περισσότερο και τι είναι αυτό που αγαπάς λιγότερο στη Χίο;
Λατρεύω το φως και την απεραντοσύνη του Αιγαίου. Λατρεύω τα περιβόλια, τα μαστιχόδεντρα, τα εξωκκλήσια, και τις αετόμορφες κορυφές του Πεληναίου. Την ιστορία, την πνευματική καλλιέργεια και την μεγάλη ναυτική παράδοση του νησιού. Αντιπαθώ την ανάγκη επίδειξης πλούτου και κοινωνικής διάκρισης. Συχνά περιγράφω τη Χίο, και ιδιαίτερα τα Καρδάμυλα από όπου κατάγονται οι γονείς μου, σαν ένα «πλεούμενο φεουδάτο». Ένα περίπλοκο οικονομικό και κοινωνικό σύμπλεγμα όπου οι “αυτόκλητοι άρχοντες” νομίζουν ότι ακόμα ορίζουν.
Πως θα περιέγραφες τη Χίο της παιδικής σου ηλικίας;
Μόλις έκλειναν τα σχολεία στην Αθήνα, όλη η οικογένεια έτρεχε στο σπίτι του παππού μας, στον Ναγό των Καρδαμύλων. Το καλοκαίρι έμοιαζε ατελείωτο, χανόμαστε μέσα του… Φωτιές στην παραλία, κρυφτό στα περιβόλια, ορειβασίες στον Σκύτωνα, πανηγύρια που κράταγαν μέχρι την ανατολή του Αυγερινού. Καλοκαιρινοί έρωτες και απογοητεύσεις. Υπήρχε ξεγνοιασιά και ελευθερία. Αισθανόμουν άτρωτη. Η ζωή μου έμοιαζε απέραντη, πίστευα ότι μπορούσα να καταφέρω τα πάντα.
Πατρίδα μου είναι εκεί…
…που μπορώ να βρω έμπνευση. Είναι πολλά αυτά που αγαπώ, όμως για εμένα το σημαντικότερο είναι να κρατάω την σκέψη μου ζωντανή. Η μονοτονία με εξοντώνει… Σε αυτό ίσως να ευθύνεται ο πατέρας μου, που σαν ναυτικός μου κόλλησε το μεράκι της εξερεύνησης. Αν όμως είχα να διαλέξω ένα μόνο μέρος, θα έλεγα την Χίο. Όλη μου η δημουργία ξεκινάει από αυτό το νησί. Χωρίς την Χίο θα ήμουν τίποτα…
Έχεις βιώσει καθόλου τον ρατσισμό των Αμερικανών;
Ποτέ, ούτε στην δουλειά, ούτε στην καθημερινή μου ζωή. Το ότι είμαι Ελληνίδα λειτούργησε υπέρ μου. Οι Αμερικάνοι πάντα έδειξαν ενδιαφέρον και σεβασμό για εμένα και την Ελλάδα. Βέβαια ζω στην Νέα Υόρκη που τα πράγματα είναι προοδευτικά. Σε άλλες περιοχές της Αμερικής ίσως να είχα διαφορετική εμπειρία.
Από τότε που ζεις στο εξωτερικό βλέπεις διαφορετικά την Ελλάδα και τους Έλληνες;
Αν και μένω τόσα χρόνια στην Νέα Υόρκη, η Ελλάδα είναι και θα είναι πάντα η πατρίδα μου. Την αγαπώ όπως είναι, και με τα καλά και με τα κακά της. Αυτό όμως που απεχθάνομαι είναι η αντίληψη ότι τα ξέρουμε όλα, και ότι αν κάτι δεν πάει καλά, φταίνε οι άλλοι. Επίσης, αν και το αρνιόμαστε, θεωρώ ότι είμαστε ρατσιστές, όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη. Η σχέση μεταξύ ανδρών και γυναικών εξακολουθεί να είναι άνιση, τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και αυτό μου δίνει ελπίδα ότι τα νεώτερα παιδιά θα ξεφύγουν από το κατεστημένο και θα ζήσουν με την δική τους αλήθεια.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Γιάννη Βούλγαρη για την πρόσκλησή του να συμμετάσχω σε αυτή τη στήλη και να συγχαρώ την «Απλωταριά» για την εκπληκτική δουλειά της. Είναι από τις αγαπημένες μου ιστοσελίδες και την παρακολουθώ «ευλαβικά».
